Mam 17lat i od dzieciństwa bardzo bliską przyjaciółkę, od 8 lat jest to przyjaźń na odległość, ona m

Szanowna Pani, już teraz bardzo wiele robi Pani dla swojej przyjaciółki, okazując ciepło i wyrozumiałość dla objawów choroby. Wspomina Pani o tym, że przyjaciółka dość sceptycznie wypowiada się o efektach leczenia, jest zrezygnowana. Zatem dodatkowe wsparcie ukierunkowałabym na umacnianie przyjaciółki w trwaniu w leczeniu, bowiem walka z depresją (szczególnie jeśli jest to odmiana ciężka) bez profesjonalnej pomocy może być bezskuteczna. Ponieważ jest Pani bardzo blisko z przyjaciółką, proszę być również czułą na wszelkie wypowiedzi, mogące świadczyć o tym, że ma ona myśli/zamiary samobójcze - proszę nie bać się pytać o to wprost. Pisze Pani o farmakoterapii (lekach) przyjmowanych przez przyjaciółkę. Być może warto byłoby rozważyć psychoterapię, jako formę leczenia wspierającego.
Powodzenia, razem na pewno dacie Panie radę!

Dzień dobry. Z Pani pytania wynika, że bardzo troszczy się Pani o przyjaciółkę - już sam ten fakt może być niezwykle pomocny. Istotne są nieoceniające komunikaty, pełne zrozumienia i ciepła. Leczenie farmakologiczne należy dostosować do pacjenta, może być tak, iż Pani przyjaciółka nie ma jeszcze adekwatnie do niej dobranych leków. Warto zachęcać do kontynuowania leczenia psychiatrycznego, jak i sięgnięcia po pomoc psychoterapeuty. Pozdrawiam.

Szanowna Pani,
depresja jest trudnym doświadczeniem zarówno dla osoby chorującej, jak i jej bliskich. Rodzina i przyjaciele chorych czują się często bezradni, pogubieni, nie wiedzą, co mogą zrobić, by pomóc w cierpieniu. To, co może być kojące, to szczera rozmowa,w której znajdzie się miejsce na powiedzenie o przyjaźni, zatroskaniu. Można zapytać wprost, "czy mogę Ci jakoś pomóc?". Można zapewnić o swojej gotowości do niesienia pomocy, zostawić uchylone drzwi. Jeśli osoba chorująca nie wie, co teraz mogłoby jej pomóc, to życzliwa obecność jest ogromnym wsparciem. Nie musi być to obecność fizyczna, równie ważny jest kontakt na odległość. Obecny świat oferuje dużo możliwości komunikowania się, m.in. skype, smsy, można też pisać tradycyjne listy. Sama świadomość, że ktoś Jest i poczeka może być dla osoby chorującej na depresję światełkiem rozpraszającym mrok.
Serdeczności, Magdalena Trembacz.

Dzień dobry. Całkowicie zgadzam się z pozostałymi odpowiedziami specjalistów. Myślę, że przyjaźń, którą oferuje Pni swojej przyjaciółce jest czymś bezcennym. Może Pani po prostu być z nią i przy niej, gdy tego potrzebuje, a Pani czuje się na siłach. Depresja jest jednak chorobą, która wymaga specjalistycznego leczenia. Dużą pomocą będzie więc motywowanie przyjaciółki do podjęcia leczenia, farmakologicznego i psychoterapeutycznego. Może jeszcze nie trafiła na odpowiednich dla niej specjalistów. Człowiek się zmienia, więc być może ponowna próba u zaufanego psychoterapeuty przyniesie przyjaciółce ulgę, radość i wew. spokój. Proszę jednak pamiętać, że Pani wpływ na wybory przyjaciółki jest bardzo ograniczony, a ona sama ostatecznie podejmie decyzję o ewentualnym leczeniu lub wraz z rodziną. Serdecznie pozdrawiam.
P. Stępniewska

Witam,

Bardzo trudno jest towarzyszyć osobie chorej na depresję, ale również, tak jak trudno jest być z kimś w chorobie, tak ważną jest dla chorego właśnie ta obecność! I choć niejednokrotnie można nie widzieć rezultatu, wątpić w siłę i sens towarzyszenia proszę nie zaprzestawać i po prostu być.
Z poważaniem, Magdalena Pstrągowska

Droga Pani,
okazywanie zainteresowania, utrzymywanie kontaktu, przejawy troski oraz tego, że nasi bliscy są dla nas ważni, czy wysłuchiwanie naszych bliskich to podstawy przyjaźni. Również dla osób zdrowych ma to bardzo duże znaczenie. Tym bardziej dla osoby chorej, z zaniżona samooceną.
Proszę robić dalej to, co Pani robi. Dla Pani przyjaciółki jest to na pewno niezwykle cenny walor przyjaźni Pań.

pozdrawiam
Radosław Krąpiec
psycholog

Być może będą pojawiać się w Tobie niechęć do kontaktu, zniecierpliwienie, złość i inne uczucia i emocje. Mogą się one pojawiać i pojawia sie obok troski i zainteresowania. To normalne. Przyglądaj się im, będą informacją o tym, co się dzieje.

To, że tak bardzo troszczysz się o swoją przyjaciółkę, świadczy o tym, jak silna jest Wasza więź. Wspieranie kogoś z depresją, zwłaszcza na odległość, może być trudne i czasem frustrujące, ale już sama Twoja obecność w jej życiu ma ogromne znaczenie. Najważniejsze, co możesz robić, to po prostu być. Kontynuuj codzienne rozmowy, pytaj, jak się czuje, ale też nie bój się rozmawiać o zwykłych sprawach. Czasem sama świadomość, że ktoś jest, słucha i nie ocenia, daje największe wsparcie.
Ludzie z depresją często mają bardzo zniekształcony obraz siebie i świata, dlatego warto przypominać jej, kim naprawdę jest, ile ma w sobie wartości, jakie ma mocne strony. Może teraz ich nie widzi, ale Ty możesz być dla niej takim lustrem, które pomoże jej spojrzeć na siebie inaczej.
Pamiętaj jednak, że to, co przeżywa, jest czymś, co wymaga profesjonalnej pomocy, a Ty możesz jedynie być obok i przypominać jej, że nie jest sama. Jeśli czujesz, że jej stan się pogarsza, a ona mówi o tym, że nic jej nie pomaga, warto delikatnie zachęcać ją do kolejnych prób szukania pomocy, bo czasem znalezienie odpowiedniej formy leczenia wymaga czasu. Jednocześnie dbaj też o siebie, bo wspieranie kogoś w depresji może być obciążające.
Warto pamiętać, że nawet jeśli teraz czuje się źle, to nie znaczy, że zawsze tak będzie. Depresja to choroba, którą można leczyć, a Ty swoją obecnością już teraz dajesz jej coś bardzo ważnego – poczucie, że nie jest sama.

Myślę że dla osób doświadczających depresję obecność i dostępność drugiej osoby jest niezwykle ważna i jest to nieoceniona pomoc dla drugiej osoby. Przede wszystkim ważne jest to aby nie wyręczać we wszystkim osoby chorej, aby nie odbierać drugiej osoby sprawczości. Warto też pamiętać aby nie umniejszać trudnościom które doświadcza osoba bliska oraz nie osaczać drugiej osoby.

Twoje wsparcie i codzienna obecność, nawet na odległość, mają ogromne znaczenie. Osoby z depresją często czują się samotne i bezwartościowe, a świadomość, że ktoś przy nich trwa, może być bardzo wspierająca. Nie musisz udzielać rad ani „naprawiać” sytuacji – wystarczy, że słuchasz, okazujesz zrozumienie i nie oceniasz. Zamiast pocieszać na siłę, lepiej powiedzieć: „Rozumiem, że to dla Ciebie trudne, ale jestem obok”. Staraj się też nie zapominać o sobie – masz prawo czuć zmęczenie czy bezradność. Wspieranie bliskiej osoby nie oznacza brania pełnej odpowiedzialności za jej zdrowie. Twoja rola jako przyjaciela to być, towarzyszyć, dawać ciepło i obecność – a to już bardzo dużo.
Życzę wszystkiego dobrego i powodzenia

To bardzo ważne, że przy niej jesteś i że szukasz sposobów, by ją wspierać – to już dużo dla osoby w kryzysie. Możesz nadal okazywać jej, że jest dla Ciebie ważna, wysłuchiwać bez oceniania i zachęcać do kontaktu ze specjalistą (np. psychoterapeutą). Pamiętaj też, by dbać o własne granice i swoje emocje – Twoje wsparcie jest cenne, ale nie zastąpi leczenia.