Mam 17 lat i od roku jestem w związku z 16 letnią dziewczyną. Chodzimy do jednej klasy i bardzo nam

Szanowny Panie,

chciałabym zaproponować Panu pewien eksperyment myślowy: bardzo proszę wyobrazić sobie, że z podobnym problemem zwraca się do Pana najlepszy przyjaciel - jakiej rady by Pan mu udzielił? Jak odniósł by się Pan do tego typu sytuacji?
Kolejny eksperyment dotyczy zmiany perspektywy czasowej - proszę przywołać obraz samego siebie za 10 lat, z pewnym doświadczeniem życiowym - jak spojrzy Pan wówczas na tę sytuację? Co Pan poczuje? Jakie myśli pojawią się w Pana głowie wobec tak odległej sytuacji?

Z treści Pana opowieści wynika, że w obecnej relacji doświadcza Pan notorycznego naruszania Pańskich granic. Pytanie brzmi - czy zostały one jasno wyartykułowane i czy zapowiedziane konsekwencje zostały wdrożone w życie? W temacie wyznaczania zdrowych granic polecam Panu ciekawą książkę "Dbałość" Nedry Glover Tawwab.

Oczywiste jest, że nie możemy w 100 procentach kontrolować poczynań drugiej osoby, jednak w zdrowym związku poziom zaufania powinien być na tyle wysoki, że kontrola okaże się bezcelowa. Z reguły działa ona wręcz odwrotnie do zamierzonego skutku - zmęczony kontrolą partner w końcu decyduje się na to o co zostaje oskarżany, wskutek bezradności i desperacji. Próba naruszenia prywatności partnerki - sprawdzanie jej telefonu, maila, portali społecznościowych bez uzyskania jej pozwolenia, nie wydaje się być optymalną strategią zaradczą, natomiast rozumiem, że nawarstwiające się kłamstwa i oszustwa doprowadziły Pana do takiej decyzji. Warto uważać aby zachowanie to nie przerodziło się w kompulsję (nawykowe rozładowywanie wewnętrznego napięcia poprzez podejmowanie czynności).

Proszę pamiętać, że pierwsze relacje romantyczne mogą w pewnym stopniu rzutować na nasze przyszłe doświadczenia, w związku z tym wskazane byłoby wyjście z zależności emocjonalnej od osoby, która nie jest w stanie zapewnić Panu minimum bezpieczeństwa, akceptacji i zwykłej ludzkiej uczciwości. Porównywanie Pana do chłopaka, z którym partnerka utrzymywała równoległą relację uważam za szczególnie okrutne zachowanie. Proszę pomyśleć czy obdarzając dziewczynę ogromnym kredytem zaufania nie przyzwala Pan pośrednio na bycie raz po raz wykorzystywanym i ranionym.

Po tak trudnym wydarzeniu jakim jest zawód miłosny będzie Pan potrzebował czasu na 'dojście do siebie' i odzyskanie zaufania do kobiet i ludzi w ogóle. Ważne jest unikanie generalizacji - zachowanie jednej osoby nie świadczy o średniej populacyjnej - piszę to dlatego, aby uchronić ewentualną przyszłą sympatię przed ponoszeniem konsekwencji za zaniedbania poprzedniczki. Jeżeli ma Pan ochotę popracować nad swoim poczuciem własnej wartości polecam Panu np. warsztaty z treningu umiejętności społecznych lub materiały na ten temat. Pomocne mogą okazać się również książki: "6 filarów poczucia własnej wartości" N. Branden, "Czułość" dr Sophie Mort (szczególnie rozdział o stylach przywiązania - możliwe, że ze względu na swój styl przywiązania, np. lękowy, ma Pan tendencje do wchodzenia w związki z osobami które prezentują np. styl unikający, czy w inny typ związku opartego na tzw. koluzji). Polecam Pana uwadze również koncepcję trójkątu dramatycznego Karpmana - i role jakie obierają partnerzy w niezdrowych relacjach: kat, ofiara oraz ratownik oraz sposoby wychodzenia z poszczególnych ról. Również na platformie YouTube znajdzie Pan sporo kontentu na temat wychodzenia z trudnych, toksycznych relacji. Zasada numer jeden dotyczy skupienia się na sobie i rozwijaniu własnych zasobów w 4 obszarach życia: ciało (sen, dieta, ćwiczenia, dbałość o emocje), osiągnięcia (nauka, praca, dbanie o przestrzeń w miejscu zamieszkania), kontakt (relacje z rodziną i przyjaciółmi), przyszłość / sens życia (duchowość, planowanie przyszłości, wyznaczanie sobie realistycznych celów). Proszę szczególnie zadbać o swoje zdrowie psychiczne, gdyż jest to kapitał, którego nie warto trwonić. Zamartwianie się i natłok negatywnych myśli może wskazywać na podwyższony poziom lęku, a ten, utrzymujący się przez dłuższy czas może doprowadzić do zaburzeń lękowych i ataków paniki. Warto wypróbować trening autogenny Schultza i poczytać o weryfikowaniu automatycznych negatywnych myśli np. w książce "Umysł ponad nastrojem" Padesky, Greenberger. W razie narastających trudności wskazany jest kontakt ze specjalistą zdrowia psychicznego: psychologiem, psychiatrą lub psychoterapeutą, ewentualnie można skorzystać z telefonu zaufania dla młodzieży. Proszę pamiętać, że o ludziach znacznie dobitniej świadczą czyny, a nie słowa (odsyłam do książki "Jak nie dać sobą manipulować" Christel Petitcollin). Każdy ma prawo do popełnienia błędu, jednak błąd powtarzany wielokrotnie może przekształcić się w szkodliwy nawyk.

„Uważaj na myśli, przechodzą w słowa. Uważaj na słowa, przechodzą w czyny. Uważaj na czyny, przechodzą w nawyki. Uważaj na nawyki, przechodzą w charakter. Uważaj na charakter, kreuje przeznaczenie.”
– Lao Tzu

Życzę Panu wszystkiego dobrego i łączę wyrazy szacunku,

OBiałek

To co Pan napisał jest bardzo smutne i zrozumiałe,że Pan już nie wie co zrobić i jak się zachować. Rzeczywiście jako młody człowiek,może Pan się zagubić w tych kłamstwach. Pana partnerka przekroczyła wszystkie Pana granice. Myślę,że warto zapisać się na konsultację u psychoterapeuty i porozmawiać bezpośrednio o tym na spotkaniu. Wtedy zrozumie Pan na czym polega zdrowa relacja! W miłości nie ma zdrad, jest zaufanie, wzajemny szacunek, prawidłowa komunikacja i dużo radości w byciu ze sobą. Brakuję mi tego wszystkiego ze strony Pana partnerki. Pan obecnie nie jest w zdrowej relacji. Proszę zadbać o siebie.