Jak pomóc córce, jest po porodzie nie może jeść ,ma trudności z zasypianiem jest smutna i przygnębio

Spadek apetytu, obniżony nastrój, odczuwanie smutku, przygnębienia, kłopoty ze snem, poczucie przytłoczenia to niektóre objawy mogące się pojawić u kobiety po porodzie. Jeśli wystąpią zaraz po porodzie w umiarkowanym nasileniu i trwają do 10-15 dni, a potem ustępują, mówimy wtedy o tzw. "baby blues" - obniżonym nastroju występującym nawet u ponad 50% rodzących kobiet. Jest to stan związany zarówno z biologią - masywnymi zmianami hormonalnymi zachodzącymi w ciele kobiety po porodzie, ale także ze zmianami w psychice kobiety (poród to silny stres, a nowonarodzone dziecko oraz nowa sytuacja życiowa mogą budzić w kobiecie wiele wątpliwości i niepokoju). Jeśli natomiast objawy baby blues trwają dłużej, a co gorsze - nasilają się, można poczynić kroki w celu zdiagnozowania problemu (np.czy jest to depresja poporodowa, czy może inne schorzenie, które wpływa na nastrój Pani córki). W pierwszym wypadku - gdy mamy do czynienia z baby blues - najlepiej otoczyć córkę adekwatnym (takim, jakiego ona sama potrzebuje) wsparciem bliskich osób, towarzyszyć jej i nie nakazywać jej bądź przekonywać na siłę, że powinna się cieszyć. Córka ma prawo do przeżywania wszystkich emocji. W drugim natomiast, oprócz wsparcia, wskazana jest dodatkowo konsultacja zarówno z lekarzem prowadzącym i z psychologiem.

Dzień dobry,
podobnie jak poprzedniczka, uważam,że córka ma prawo do przeżywania całego wachlarza emocji - od smutku, poprzez radość, ppczucie osamotnienia, ekscytację ale też rozpacz. To naturalne uczucia, które moja pojawić się po porodzie ale także poprzez okres połogu. Myślę,że najważniejsze co możecie Państwo - partner córki, ale także Pani, zrobić, to dać jej prawo do przeżywania tych emocji, bez negowania ich ( "przecież powinnaś być szczęśliwa..."), zapytać,jakiego wsparcia potrzebuje i czy w jakiś sposób można jej pomóc? możliwe,że córka potrzebuje czasu, aby oswoić się z nową sytuacją, z nowymi obowiązkami,wyzwaniami...ale też może być tak,że córka musi sobie tę sytuację poukładać, przeżyć poniekąd żałobę nad tym,co utraciła ( wolność, niezależność, bycie tylko dla siebie, posiadanie "siebie dla siebie"). Jeśli sytuacja się nie popraci i obserwować będzie Pani pogarszanie się stanu córki, konieczna będzie konsultacja z psychiatrą ( aby wykluczyć depresję poporodową) i psychologiem ( aby pomóc córce, jeśli będzie tego potrzebować).
Trzymam kciuki!
Natalia Szymańska

Witam, proszę pamiętać, że to "nowe" może przytłaczać. Obecne warunki nie sprzyjają. Lęk, stres inne współwystępujące emocje potrafią "docisnąć". Zachęcam aby dać córce więcej czasu, poczekać. Jednocześnie zapewniać o swojej miłości. Gdyby jednak zachowanie córki mocno niepokoiło zachęcam do kontaktu ze psychoterapeutą w miejscu zamieszkania. Pozdrawiam

Dzień dobry, jak najbardziej zgadzam się z przedmówczyniami. Jest bardzo dobrym, że nie tylko czujnie zauważyła Pani zmianę, ale i próbuje zasięgnąć porady w celu pomożenia swojej córce. Gdyby ta tylko zechciała spróbować hipnoterapii, by odciążyć się emocjonalnie, zbalansować umysł w tym ciężkim okresie zmian hormonalnych, służę pomocą. Pozdrawiam,

Dzień dobry. Okres po porodowy może być trudny dla kobiety. Zmiany hormonalne, zmiana sytuacji życiowej, mogą być dla córki przytłaczające. Niezwykle ważne w tym okresie jest wsparcie osób bliskich. Ich obecność, akceptacja, szczere zainteresowanie. Jeśli zachowanie córki Panią niepokoi (a to wywnioskowałam z Pani wiadomości) warto szczerze z nią o tym porozmawiać, zaproponować wizytę u specjalisty, który w tym okresie może być wsparciem. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry. Objawy o których Pani pisze są nieco niepokojące, natomiast nie są to informacje na tyle szczegółowe by dać Pani konkretną jednoznaczną odpowiedź. Warto jednak wiedzieć, że kobieta w okresie okołoporodowym to człowiek wyjątkowo delikatny i wrażliwy, dosyć często przytłoczony tym co się zadziało w znajomym dotychczasowym życiu, co niejednokrotnie trudno zrozumieć osobom postronnym. Bez względu na to jak długo utrzymuje się ten stan lub jakie jest jego nasilenie, jeśli córka czuje dyskomfort, proszę zaproponować jej konsultację psychologiczną, nie trzeba czekać aż będzie naprawdę bardzo źle. Pani, jako babcia również może skorzystać z takiej konsultacji by wiedzieć jak wspierać córkę i być dla niej rzeczywistym oparciem, jak zaopiekować się nią w sposób możliwie najbardziej dostosowany do sytuacji, a nie stać się kolejną "ciotką dobra rada".
Z serdecznościami - Monika Jamróz