Dzień dobry od pewnego czasu nie wiem co się ze mną dzieje,niby jestem szczęśliwa ale w niektórych m

Dzień dobry,

opisuje Pani złożony i wyczerpujący stan – szybkie zmiany nastroju, poczucie pustki, napięcia w relacjach domowych, myśli obniżające poczucie własnej wartości oraz momenty smutku, zwłaszcza wieczorem. To, co Pani przeżywa, jest trudne i w pełni uzasadnia zmęczenie oraz poczucie bezradności.

Z perspektywy terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) mogą na to wpływać:

- Negatywne, fałszywe myśli automatyczne („Jestem gorsza”, „Zawiodłam tatę”), które mogą uruchamiać smutek lub złość,
- Porównania z innymi, zwłaszcza z siostrą, utrwalające krytyczny obraz siebie,
- Błędne koło emocji: krytyka → złość/smutek → poczucie winy → pogorszenie nastroju.

W terapii CBT pracuje się m.in. nad:
- Rozpoznawaniem i zapisywaniem myśli oraz ich wpływu na emocje,
- Kwestionowaniem zbyt surowych przekonań o sobie,
- Rozwijaniem umiejętności regulacji emocji, by reakcje były bardziej adekwatne do sytuacji.

Proszę rozważyć rozmowę z psychoterapeutą CBT – pomoże on Pani zrozumieć te mechanizmy i krok po kroku odbudować poczucie wartości.

To, że Pani szuka wyjaśnienia, jest ważnym pierwszym krokiem – te trudności można leczyć, a zmiana jest możliwa.

Pozdrawiam,
Patryk Madaliński

Z Twojego opisu wynika dla mnie, że dużo się u Ciebie dzieje, jeśli nie w otoczeniu, realności, to w Tobie - Twoich myślach oraz przeżyciach. To co bardzo pomaga doraźnie porządkować myśli oraz uczucia, pomaga też spróbować dotrzeć do źródła naszego stanu, to notowanie. Ale jeszcze bardziej pomocna jest rozmowa z bliskimi lub specjalistą. Rodzice i tak się o Ciebie martwią, nawet jeśli nie koniecznie wyrażają to we właściwych słowach, to zauważają Twój odmienny stan. Chcą zapewne wiedzieć co się dzieje. Nie zawsze my musimy pierwsi wiedzieć, nic nie stoi na przeszkodzie żeby powiedzieć ,,nie wiem co mi jest, ale potrzebuję wsparcia, pomocy". Zadbaj w ten sposób o siebie lub pozwól zadbać innym. Serdeczności, Klaudia Majka

Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem.

Z opisu widać, że przeżywa Pani duże wahania nastroju — w jednej chwili potrafi Pani czuć radość, a za chwilę silną złość, smutek czy pustkę. Do tego dochodzi poczucie nierzeczywistości, wewnętrzny chaos myśli, szybkie irytowanie się, a także obniżona samoocena i porównywanie się z siostrą. Opisuje Pani też, że trudne emocje często nasilają się w relacji z rodziną, a na zewnątrz (np. z przyjaciółkami) potrafi Pani funkcjonować inaczej.

Takie objawy mogą mieć różne przyczyny — od przewlekłego stresu i napiętych relacji w domu, przez trudności w regulacji emocji, po zaburzenia nastroju lub lękowe. Silne wahania nastroju, poczucie pustki, wybuchy złości i nocne epizody płaczu to sygnały, że warto skonsultować się ze specjalistą.

Najlepszym pierwszym krokiem byłaby wizyta u psychologa lub psychoterapeuty, który pomoże zrozumieć mechanizmy stojące za Pani emocjami i wspólnie opracuje sposoby radzenia sobie. Warto też rozważyć rozmowę z psychiatrą, jeśli objawy nasilają się, utrudniają codzienne funkcjonowanie lub powodują duże cierpienie — specjalista oceni, czy potrzebne jest dodatkowe wsparcie, np. farmakologiczne.

To, co Pani przeżywa, nie jest „wymyślaniem sobie” — to realne doświadczenia i emocje, które mają swoje źródło i z którymi można pracować.

Wszystkiego dobrego :)

Dzień dobry,
opisuje Pani wiele różnych uczuć i reakcji - od radości, przez złość, po smutek i poczucie pustki. Takie wahania nastroju i napięcie emocjonalne mogą mieć różne przyczyny - czasem wynikają ze stresu, trudnych relacji, a czasem z przeciążenia lub obniżonego nastroju.
To, że te emocje są dla Pani męczące i utrudniają codzienne funkcjonowanie, jest sygnałem, że warto o nich porozmawiać z psychologiem lub psychoterapeutą. W gabinecie można spokojnie przyjrzeć się temu, co stoi za tymi reakcjami i znaleźć sposoby, jak ich uniknąć, lepiej nad nimi panować bądź po prostu żeby w mniejszym stopniu wpływały na Pani codzienne funkcjonowanie.

Jeśli pojawi się silne przygnębienie, poczucie bezradności lub myśli o skrzywdzeniu siebie - proszę nie zwlekać i jak najszybciej szukać profesjonalnej pomocy.

Dzień dobry,
opisuje Pani trudne doświadczenia – wahania nastroju, poczucie pustki, łatwe wybuchy złości czy porównywanie się z siostrą. Takie objawy często pojawiają się, gdy emocje są bardzo intensywne i trudno je samodzielnie uporządkować. To, że w kontakcie z przyjaciółmi potrafi się Pani śmiać i być pogodna, a w domu odczuwa Pani więcej napięcia i smutku, nie jest niczym nietypowym – w relacjach najbliższych częściej ujawniają się nasze najbardziej wrażliwe strony.

Warto wiedzieć, że to, czego Pani doświadcza, nie jest „wymyślaniem” ani dowodem na bycie gorszą osobą. To sygnały, że Pani psychika potrzebuje wsparcia i bezpiecznej przestrzeni do wyrażania siebie. Pomocna może być konsultacja ze specjalistą, który pomoże zrozumieć źródła tych przeżyć i znaleźć sposoby radzenia sobie z nimi.

Konsultacja psychologiczna pozwala uporządkować emocje, odbudować poczucie własnej wartości i odnaleźć większy spokój w codzienności. To dobry pierwszy krok, jeśli chce się lepiej rozumieć siebie i poczuć lżej wewnętrznie.

Pozdrawiam ciepło,
Malwina Peta

Dzień dobry,

to, co Pani opisuje – nagłe zmiany nastroju, poczucie pustki, szybkie wybuchy złości w domu, a jednocześnie bycie „uśmiechniętą” przy koleżankach – bardzo często wiąże się z trudnościami w regulacji emocji. To nie jest Pani wina. Niektóre osoby mają bardziej wrażliwy układ nerwowy, reagują mocniej na stres, a emocje zmieniają się u nich bardzo szybko.

Możliwe przyczyny Pani trudności:

Huśtawki nastroju i poczucie pustki mogą być związane z przeciążeniem emocjonalnym, brakiem wsparcia i krytyką w domu. Słowa rodziców („leniwa”, „egoistyczna”) mogły sprawić, że zaczęła Pani wierzyć w taki obraz siebie, co obniża samoocenę.

Szybkie wybuchy gniewu w domu mogą wynikać z tego, że właśnie tam czuje się Pani najbezpieczniej, więc emocje „wylatują”. Przy znajomych łatwiej je powstrzymać, ale w środku narasta napięcie.

Porównywanie się z siostrą i poczucie, że „jestem gorsza” mogą powodować smutek, zazdrość i obniżenie poczucia własnej wartości. To częsty mechanizm w rodzeństwie, ale bardzo bolesny.

Płacz w nocy i poczucie nierealności mogą wskazywać na objawy depresyjne lub na trudności związane z lękiem i przewlekłym stresem.

Co może Pani zrobić:

Terapia indywidualna z psychologiem – pozwoli zrozumieć źródła emocji, nauczyć się regulacji nastroju i budować zdrowe poczucie własnej wartości.

Psychoterapia młodzieży – daje przestrzeń, by opowiedzieć o poczuciu pustki, smutku i porównywaniu się z siostrą. Psycholog pomoże zobaczyć, że każdy ma inne mocne strony i nie musi być „idealny”.

Radzenie sobie z agresją i kontrola emocji – można nauczyć się technik zatrzymywania wybuchu, zanim dojdzie do krzyku czy kłótni. To daje ulgę i poczucie, że „panuję nad sobą”.

Wsparcie psychiatryczne – jeśli objawy nasilają się (poczucie nierealności, płacz codziennie w nocy), warto skonsultować się z psychiatrą, który oceni, czy to depresja czy zaburzenia lękowe, i czy potrzebne są leki.
Możliwe wyjaśnienia kliniczne:

- Zaburzenia depresyjne u młodzieży
huśtawki nastroju, płacz wieczorem, poczucie pustki i obniżona samoocena mogą być objawami depresji.
charakterystyczne jest to, że przy znajomych potrafi Pani funkcjonować dobrze, ale w samotności pojawia się smutek.

-Zaburzenia lękowe (nerwica, lęk uogólniony)
ciągłe „myślenie w głowie”, poczucie nierealności i napięcie mogą być związane z przewlekłym lękiem i przeciążeniem psychicznym.

-Zaburzenia adaptacyjne
reakcja emocjonalna na stres w domu (krytyka rodziców, porównywanie z siostrą), może powodować wybuchy gniewu, smutek i poczucie gorszości.

-Zaburzenia osobowości borderline (pograniczne) – tylko jako możliwość, nie diagnoza
silne zmiany emocji (od smutku do radości w ciągu minut), poczucie pustki i trudność w regulacji emocji mogą przypominać obraz borderline, ale do postawienia diagnozy potrzebna jest dłuższa obserwacja przez psychologa i psychiatrę.




Proszę pamiętać, Pani emocje są prawdziwe i ważne. To, że czasami czuje się Pani szczęśliwa, a chwilę później smutna lub rozdrażniona, nie oznacza, że „coś z Panią jest nie tak”. To oznacza, że potrzebuje Pani wsparcia w nauce panowania nad emocjami i odbudowania wiary w siebie. Z pomocą specjalistów można zrozumieć te trudności i poczuć ulgę.

Szanowna Pani,

Opisuje Pani stan silnych wahań nastroju, poczucia pustki, nadmiaru myśli, a także przekonania, że jest Pani „gorsza” od siostry czy zawodzi rodziców. To mogą być objawy związane z obniżoną samooceną, przeciążeniem emocjonalnym, a także trudnością w regulacji emocji, które nasilają się szczególnie w domu – gdzie napięcie łatwiej znajduje ujście. Płacz w samotności i poczucie nierzeczywistości, które Pani opisuje, sugerują, że organizm i psychika wołają o wsparcie.

Warto rozważyć diagnozę różnicową – czy są to zaburzenia nastroju, zaburzenia lękowe, czy też cechy Atypowości systemu nerwowego (np. ADHD lub ASD), w których typowe są trudności z kontrolą emocji, poczucie odmienności i przeciążenia. W niektórych przypadkach podobne objawy mogą także współwystępować z cechami osobowości borderline lub silną reakcją na krytykę ze strony otoczenia.

Pomocne mogą być formy terapii takie jak terapia poznawczo-behawioralna, która uczy pracy z natrętnymi myślami i poczuciem bycia gorszą oraz terapia integracyjna krótkoterminowa, która pozwala bezpiecznie przyjrzeć się źródłom emocjonalnego bólu i znaleźć strategie radzenia sobie.
Zachęcam do kontaktu online