Dzień dobry, Mój partner choruje na depresję 2. stopnia. W czasie kryzysu, który miał miejsce około

Dzień dobry, depresja może powodować izolację osoby chorej, jednak dla jej zdrowia bardzo ważne jest wsparcie bliskiej osoby. To jakie to wsparcie jest, w jaki sposób jest dawane i odbierane zależy od dynamiki partnerów. Zastanowiłabym się, w jaki sposób może Pani pomóc sobie, czy ma Pani zgodę na to, aby czekać na odzew partnera? czy jest Pani w stanie być z osobą chorującą na depresje? warto poszukać pomocy dla siebie samego u specjalisty ponieważ depresja obciąża osobę chorującą jak i jej najbliższe otoczenie.

Dzień dobry,
podczas deprsji często ludzie izolują się od innych osób. Jednak dla zdrowia chorej osoby ważne jest wsparcie bliskich osób. Tylko warto pomyśleć, czy nie poszukać wsparcia dla siebie w tej trudnej także dla Pani sytuacji. Depresja osoby bliskiej ma wpływ na partnera jak i na panią. Jeśli planuje Pani pozostać z partnerem, to warto zastanowić się czy jest się wstanie udźwignąć chorobę bliskiej osoby, a czasami żeby być wstanie warto udać się do specjalisty po pomoc. Pozdrawiam.

Dzień dobry,
Wspieranie osoby chorującej na depresję istotnie może stanowić duże wyzwanie dla partnerów i rodzin. Tak naprawdę konsekwencje depresji w różnym stopniu dotykają zwykle zarówno rodzinę jak i osoby z bliskiego otoczenia. Proszę nie wahać się skorzystać ze wsparcia również dla siebie. Rozmowa z psychologiem pomoże Pani zrozumieć przebieg choroby partnera ale też ponazywać to co zadziało się w relacji.
Będzie Pani wtedy łatwiej udzielić sobie odpowiedzi na zadane pytania o pozostawanie, niesienie wsparcia czy przyszłość relacji.
Pozdrawiam serdecznie,
Martyna Sobczyk

problem, który Pani opisuje jest złozony. Myslę, że aby znaleźc pomoc i odpowiedzi na nurtujące pytania ważne jest udanie się do specjalisty: psychologa lub psychoterapeuty

Depresja partnera jest obciążeniem dla obojga Państwa. Zastanawia się Pani - tak to odczytałam - czy gdyby partner był zdrowy, to moglibyście być w szczęśliwym związku i czy taka byłaby wola partnera, by dzielić z Panią życie.
Depresja może być powodem potrzeby izolacji, ucieczki przed światem, a czasem przed najbliższymi. Zdarza się tak, że osoby pogrążone w głębokiej depresji, przestają jeść, dbać o higienę, kontaktować się z rodziną, pracować - właściwie można powiedzieć, że przestają żyć. Często opowiadają o braku sił, o spadku potrzeb jakichkolwiek, o tym, że sprawy, które były motorem napędowym i źródłem radości, przestają mieć najmniejsze znaczenie.
To bardzo bolesny czas zarówno dla osób, dotkniętych depresją, jak i dla ich bliskich.
Zastanawiam się też nad tym, jak dalece jest Pani w stanie uszanować i przyjąć decyzję partnera (bez względu na jej przyczynę) .
Myślę, że wydarzenia, którymi się tu Pani podzieliła, były bardzo dotykające i bolesne i że bez względu na ciąg dalszy pomiędzy Panią i partnerem, warto byłoby skorzystać ze wsparcia terapeutycznego dla Pani. Taki kontakt z terapeutą może być przestrzenią do uwolnienia swojej złości, żalu, bólu i zrozumienia tej historii na jej głębszym poziomie, a także odkrycia w sobie potrzeb i zastanowienia się nad tym, co będzie dobre i kojące dla Pani. Pozdrawiam serdecznie, życząc zaopiekowania się sobą.

Dzień dobry,

Depresja partnera może powodować dystans i izolację, ale ważne jest, aby Pani także zadbała o siebie. Proszę dać sobie przestrzeń, by zastanowić się, czego Pani potrzebuje w tej relacji. Czy czuje się Pani szanowana i wspierana? Można wyrazić gotowość do rozmowy, gdy partner będzie na to gotowy, ale równocześnie nie zapominać o swoich granicach i potrzebach.

Zachęcam, aby rozważyć rozmowę z psychologiem lub terapeutą – to może pomóc zrozumieć sytuację i podjąć decyzje, które będą najlepsze dla Pani.

Szanowna Pani,

To, co Pani opisuje, jest niezwykle trudną i bolesną sytuacją. Depresja drugiego stopnia może powodować wycofanie, izolację, brak kontaktu i chłód emocjonalny – nie zawsze wynika to z rzeczywistych uczuć wobec partnera, lecz z choroby, która zniekształca sposób przeżywania i reagowania. Osoby chore często dystansują się od najbliższych, ponieważ czują się przytłoczone, niezdolne do relacji, a nawet przekonane, że są dla innych ciężarem.

Jednocześnie kłótnie i napięcia w związku mogły dodatkowo nasilić jego poczucie bezradności i prowadzić do decyzji o rozstaniu. Dlatego trudno dziś jednoznacznie oddzielić, gdzie kończą się skutki choroby, a gdzie zaczynają jego realne emocje i decyzje. Potrzebna jest tu diagnoza różnicowa – czy mamy do czynienia wyłącznie z obrazem depresji, czy też z zaburzeniami osobowości albo cechami Atypowości systemu nerwowego (np. cechami ASD, ADHD), które mogą wpływać na regulację emocji i relacje partnerskie.

W tej sytuacji niezwykle ważne jest, by Pani zadbała także o siebie. Izolacja partnera i brak kontaktu nie są Pani winą – to część obrazu choroby, a nie dowód na brak uczuć. Niezależnie od jego decyzji warto, aby Pani miała wsparcie – w rozmowach z psychologiem, bliskimi czy w grupach wsparcia dla osób będących partnerami osób chorujących na depresję. To, co Pani przeżywa, wymaga ogromnej siły – i ta siła w Pani jest, nawet jeśli teraz może wydawać się ukryta. Proszę pamiętać, że nie jest Pani sama, a każdy krok w stronę zadbania o siebie będzie krokiem w stronę większej jasności i spokoju.
Zachęcam do kontaktu online