mgr Martyna Sobczyk

Co zrobic gdy partner chory na depresje nie chce sie leczyc?

Witam, moj partner choruje na depresje od okolo 3 lat. Nie chce sie nawet zarejestrowac w przychodni. Po 2 latach udalo mu sie wkoncu wypelnic formularz i zaniezc do przychodni, kazali mu jednak przyniesc jeszcze dowod ale jemu nigdy sie nie chce tam przejsc choc do przychodni ma 5 minut pieszo. Prosilam wiele razy za kazdym razem mowi ze potem albo jutro. Ostatnio powiedzialam ze ide na spacer czy chce isc ze mna zgodzil sie jak poprosilam go zeby wzial dowod ze wejdziemy do przychodni to mu sie odechcialo i juz nie chcial isc choc byl juz ubrany i wychodzilismy. Mieszkamy za granica.Tutaj trzeba byc zarejestrowanym w przychodni zeby moc zglosic sie na terapie( nie stac nas na terapie platna). Nie wiem co mam robic. Ma straszne napady zlosci zdarzylo sie ze walil glowa w stol, raz zrobil dziure w scianie piescia. powiedzial tez ze nie chce mu sie zyc ze nic go nie cieszy i ze wszystko go boli. bola go miesnie,cale cialo. Zaczal ostatnio uderzac sobie dlonia w noge bo go boli i to mu pomaga. Czasem jest dla mnie strasznie nie mily, krzyczy, trzaska drzwiami z byle powodu... Kiedys poprosilam go zeby mi podal krem do twarzy bo stal obok on sie zdenerwowal rzucil na podloge krem sie rozbil. JA czesto placze przez takie sytuacje bo nie prowokuje go staram wspierac nie denerwowac, nie robie nic co mogloby go zdenerwowac...On mnie nawet nie potrafil przeprosic za ten krem...ze mi cos zniszczyl bo przeciez to moja wina ze go poprosilam. Zawala wszystkie wazne sprawy. Mieszkamy razem wszystkie rachunki sa na jego imie nazwisko. Zawalil pare spraw nie placil gdy sie o tym dowiedzialam Chcialam to naprawic ale ze mna nikt nie chce rozmawiac mowia ze on musi bo to jest na jego imie i nazwisko. Ma swoj kredy do splacenia ale go nie splaca bo woli np wydac na nowa gre albo zamawia drogie jedzenie zamiast sobie cos zrobic do jedzenia. Jest uzalezniony od komputera jak ma wolne to gra caly dzien i noc. malo spi. ( chyba przez to tez lunatykuje) czasem przyjdzie do mnie na godz zebysmy cos obejrzeli ale wtedy tez gra tylko ze na telefonie. on sie nawet kompie z tel. nie pojdzie do sklepu bez tel bo nudy... Nie wiem juz co mam zrobic. Postanowilam ze na jakis czas zamieszkamy u mojej mamy zeby bylo mu latwiej splacic kredyt. Ale nie wiem co zrobic zeby w koncu uwierzyl w terapie zeby zaczal sie leczyc.... Byl kiedys u lekarza ale on powiedzial mu ze nie ma depresji tylko jest zmeczony. Tlumaczylam ze trafil na zlego, ze moze rasista ze trzeba isc do innego, ze trzeba wszystko lekarzowi powiedziec co sie dzieje. Boje sie ze on nigdy nie poprosi o pomoc i wkoncu cos sobie zrobi. Jak nie ma go w domu tylko jest w pracy to boje sie i sprawdzam czy jest w pracy. Zyje w ciaglym strachu o niego. i sama zaczynam sie zle czuc bo nawet jak mowie cos do niego mam dobry dzien to on jest wiecznie przybity, mysli negatywanie udziela mi sie to.

Dzień dobry,
Mój partner choruje na depresję 2. stopnia. W czasie kryzysu, który miał miejsce około 3 tygodni temu (wpływ na to na pewno miały kłótnie między nami, partner często zachowywał się w stosunku do mnie opryskliwie, lekceważąco, czego nie dało się znieść i przemilczeć) partner zdecydował, że albo się rozstajemy albo jedno z nas ma się wyprowadzić (tutaj było wskazanie na mnie, bo dla niego byłoby to bardziej ''problematyczne'' - mimo tego że czysto praktycznie to dla mnie jest). Dlatego wyprowadziłam się 2 tygodnie temu, a partner zgłosił się w tym czasie do psychiatry po leki. Zaczął je brać, ale niestety od momentu wyprowadzki nie mam z nim kontaktu. Nie daje żadnego znaku i ta cisza sprawia, że nie wiem co mam o tym myśleć i co z tym zrobić. Czy to normalne, żeby osoba chora do tego stopnia izolowała się od partnera? Czy ten dystans może być spowodowany przez depresję, czy przez to co partner rzeczywiście czuje? Nie wiem co jest chorobą, a co prawdziwymi uczuciami (partner też tego nie wiedział przed moją wyprowadzką) i stąd nie wiem jak się do tego odnieść. Czy zakończyć związek, czy wrócić do mieszkania i sforsować rozmowę, czy dać jeszcze dłużej te przestrzeń. Będę wdzięczna za odpowiedź.