Partnerka jest uzależniona od alkoholu i w tym problem że nie wiadomo czy chodzi na terapię, poniewa

Nadużywanie substancji psychoaktywnych (np. alkoholu) wiąże się często z poczuciem wstydu, wiele osób nadużywających alkoholu to ukrywa przed otoczeniem. Często też same przed sobą mają trudność by zaakceptować możliwość bycia uzależnionym. Osoby takie szukają usprawiedliwienia swojego picia.
Może być tak, że Pana partnerka nie poinformowała terapeuty o tym, że nadużywa alkoholu. Może być to strategia, aby uniknąć pełnej konfrontacji z problemem alkoholowym. Terapeuci opierają swoje leczenie na informacjach przekazanych przez pacjenta, więc jeśli pacjentka nie jest szczera, terapia może być niekompletna lub nieskuteczna. Unika rozmów na temat swojej terapii i uzależnienia, może świadczyć o unikania i ukrywania prawdziwego problemu.

Dzień dobry. Opisał Pan typowe zachowania osoby dotkniętej uzależnieniem, czyli wypieranie świadomości o swoim uzależnieniu i manipulacje w stosunku do otoczenia. Można postawić hipotezę, że psychoterapia dotycząca depresji jest częścią tego wyparcia i paradoksalnie narzędziem, które stosuje partnerka wobec siebie głównie, żeby nie dopuścić do siebie myśli o uzależnieniu. Przyznanie się przed sobą samym do uzależnienia jest niezwykle ciężkim zadaniem przede wszystkim dla samej osoby uzależnianej i jest właściwie jednym z najważniejszych kroków w kierunku leczenia, który nie każdy umie wykonać. Może Pan spróbować uczestnictwa w grupie osób współuzależnionych lub partnerów osób uzależnionych. Będzie Pan mógł wtedy skorzystać z doświadczenia osób których partnerzy są na różnych etapach uzależnienia.

Czy to możliwe, że osoba uzależniona okłamuje? Tak. A nawet jest to wysoce prawdopodopodobne. Określa, się często kolokwialnie uzależnienie jako chorobę "iluzji i zaprzeczeń".
Często powodzenie leczenia choroby alkoholowej, zależy od uznania się przez osobę uzależnionej, droga do tego bywa długa i niełatwa. Niełatwa i to bardzo również dla osób jej bliskich.
Porada by pójść na spotkania dal osób współuzależnionych wydaje mi się cenna. Zobaczenie i usłyszenie, że inni ludzie byli są w podobnej sytuacji i że są szanse na wyjście "na prostą" bywa fundamentalne, bo osoby w podobnej sytuacji co opisana są zwykle zagubione.
Skorzystanie z pomocy psychologa mającego doświadczenie w kwestii uzależnień i współuzależnienia też może być dobrą opcją. Na pewno warto szukać pomocy.
Najważniejsze jednak by to osoba uzależniona uznała potrzebę skorzystania z pomocy za kluczową.
A to zwykle wymaga czasu i nierzadko wielu prób i podejść.
Życzę z całego serca wytrwałości i determinacji w szukaniu pomocy Partnerce i jej bliskim.

Rozumiem, że jest Pan zaniepokojony sytuacją związaną z partnerką i jej zachowaniem w kontekście terapii. Manipulacja oraz brak otwartości w rozmowie na temat swojej choroby mogą być trudne do zaakceptowania i zrozumienia. Jest to jednak często charakterystyczne dla osób borykających się z problemami alkoholowymi oraz depresją. Niezależnie od tego, czy partnerka rzeczywiście uczestniczy w terapii czy też nie, ważne jest aby zachować cierpliwość, wspierać ją w dążeniu do zdrowia oraz nie osądzać jej za jej trudności. Wspólne rozmowy i otwarta komunikacja mogą być kluczem do zrozumienia i rozwiązania problemu. Sugeruję również konsultację z terapeutą, aby uzyskać fachową opinię oraz wsparcie w radzeniu sobie z sytuacją. Wspólne podejście oraz zaangażowanie mogą pomóc partnerce w pokonywaniu trudności i zdrowym sposobie radzenia sobie z problemami alkoholowymi oraz depresją. Pamiętajcie, że zmiana nie przychodzi łatwo i wymaga czasu i wsparcia. Bądźcie dla siebie nawzajem wsparciem i zrozumieniem. Pozdrawiam

W przedstawionej sytuacji zachowanie partnerki może wskazywać na mechanizmy obronne charakterystyczne dla uzależnienia, w tym zaprzeczanie i racjonalizację. Zaprzeczanie, jako jeden z głównych mechanizmów obronnych osób uzależnionych, polega na odrzuceniu rzeczywistego obrazu sytuacji, w tym zaniedbywania problemu alkoholowego i niechęci do podjęcia odpowiedzialności za własne działania. Partnerka może nie być w stanie przyjąć pełnej świadomości swojego uzależnienia, a jej reakcja na pytania może być formą unikania konfrontacji z rzeczywistością. Często osoby uzależnione stosują subtelną manipulację, aby unikać trudnych tematów, co może obejmować tłumaczenie swojego zachowania depresją, co w rzeczywistości może maskować główny problem, czyli uzależnienie od alkoholu.
Kolejnym aspektem jest emocja wstydu, która często towarzyszy osobom z uzależnieniem. Wstyd może utrudniać przyznanie się do problemu, gdyż osoby te mogą odczuwać silną potrzebę ukrywania swojego uzależnienia przed bliskimi. Milczenie i unikanie rozmowy na temat terapii mogą wynikać z obawy przed oceną lub odrzuceniem, a także z lęku przed utratą kontroli nad własnym życiem. Wstyd może prowadzić do wycofania się z prób rozmowy o problemie, co utrudnia otwartą i szczerą komunikację z partnerem, który stara się pomóc.
Warto również zauważyć, że partnerzy mogą również znajdować się w sytuacji współuzależnienia, co może wpływać na postrzeganie sytuacji. Współuzależnienie często prowadzi do poświęcania się opiece nad uzależnionym partnerem/ką, przy jednoczesnym zaniedbywaniu własnych potrzeb emocjonalnych i psychicznych. Współuzależniona osoba może mieć trudności w rozpoznawaniu granic i w identyfikowaniu rzeczywistych mechanizmów obronnych stosowanych przez uzależnionego partnera/ki. W takich przypadkach istotne jest, by osoba ta podjęła terapię, by lepiej zrozumieć swoje emocje, zachowania i nauczyć się, jak skutecznie wspierać partnera/kę w procesie zdrowienia.
Jeśli pojawiają się wątpliwości co do szczerości w jej podejściu do terapii, warto podjąć się terapii dla osób współuzależnionych, która pomoże zrozumieć dynamikę uzależnienia i mechanizmy manipulacji, a także wesprze w radzeniu sobie z trudnymi emocjami związanymi z byciem w relacji z osobą uzależnioną. Współuzależniona osoba również powinna być świadoma potrzeby wsparcia terapeutycznego, by lepiej radzić sobie z sytuacją i wypracować zdrowe zachowania, które pozwolą jej funkcjonować w relacji bez wyrzeczeń kosztem własnego dobrostanu.

Dzień dobry,

Z opisu wynika, że doświadcza Pan ogromnego zamieszania emocjonalnego i bezsilności w relacji z osobą, która prawdopodobnie zmaga się z uzależnieniem. To bardzo trudna sytuacja – szczególnie gdy obok problemu alkoholowego pojawiają się zaburzenia nastroju, brak otwartości na rozmowę i zachowania manipulacyjne.

Uzależnienie często „maskuje się” za innymi problemami – np. depresją – zarówno przed otoczeniem, jak i przed samą osobą uzależnioną. Wiele osób z uzależnieniem chodzi na terapię, ale niekoniecznie podejmuje leczenie uzależnienia. Może się zdarzyć, że osoba zgłasza się do terapeuty, nie wspominając o piciu lub minimalizując problem, przez co terapia nie dotyka prawdziwego źródła cierpienia. Tak, możliwe jest, że partnerka okłamuje zarówno Pana, jak i terapeutę – często nie ze złej woli, ale z mechanizmów obronnych charakterystycznych dla uzależnienia (np. zaprzeczenia, racjonalizacji).

Regularne ciągi alkoholowe, zmiany nastroju, ataki paniki i unikanie rozmów to poważne sygnały, że leczenie uzależnienia powinno być priorytetem. Terapia depresji bez równoległego leczenia uzależnienia niestety zwykle nie przynosi trwałych efektów – alkohol znosi działanie leków i pogłębia problemy emocjonalne.

Może Pan skonsultować się samodzielnie z terapeutą uzależnień lub psychoterapeutą systemowym – by otrzymać wsparcie i zrozumieć, jak nie dawać się wciągać w mechanizmy współuzależnienia, a jednocześnie zadbać o swoje granice. Może Pan również rozważyć kontakt z grupą wsparcia dla bliskich osób uzależnionych (np. Al-Anon) – to miejsce, gdzie można uzyskać zrozumienie i konkretne strategie radzenia sobie.

Pana wątpliwości i intuicja są ważne. W takich relacjach łatwo zagubić siebie, dlatego tym bardziej potrzebuje Pan też własnego wsparcia.