Mam pytanie dotyczące kształtowania się "silnej osobowości".W internecie można napot

Pojecie osobowosci rozumiem, ale SILNEJ osobowosci nie. Jest duzo poszlakowych informacji, ktore moga wzmacniac poczucie dezorientacji. Prosze porzucic "harlekiny psychologiczne" i rozwazyc czy poszukuje Pani odpowiedzi na jakies swoje wewnetrzne egzystencjalne pytanie. Cechy temperamentalne sa biologicznie ukonstytuowane, w zwiazku z tym sa wzglednie stale. W kontekscie temperamentu i pod mocnym (>70%) wplywem srodowiska ksztaltuje sie osobowosc, ktora jest przez cale zycie plastyczna. Jednak, tak jak Pani napisala, "wyksztalca" sie ona miedzy 25-30 rokiem zycia. Standardy diagnozowania zaburzen osobowosci przesuwaja coraz bardziej granice z 25 lat (dotychczas) na okres nawet do 30 roku zycia. Ma Pani przez caly czas wplyw na siebie i na swoj rozwoj, jesli chce Pani to sprawdzic to lepszym zrodlem od internetu jest profesjonalna literatura lub, w ostatecznosci, spotkanie z np. psychologiem.

Osobowość człowieka to połączenie czynników temperamentalnych oraz charakterologicznych.

Temperament:
* genetycznie czy konstytucjonalnie uwarunkowane podłoże osobowości
* wrodzona indywidualna predyspozycja do odczuwania, działania i myślenia w specyficzny, organiczny sposób

Charakter:
- charakterystyczne cechy osoby, które rozwijają się poprzez uczenie, socjalizację, doświadczenie

W ramach samoobserwacji i samorozwoju może Pani poobserwować podstawowe obszary własnej osobowości:
- obszar poznawczy: obraz siebie, innych, zdarzeń
- obszar emocji: zakres, natężenie, zmienność, dostosowanie
- obszar działań interpersonalnych
- obszar kontroli impulsów
Proszę przemyśleć czy w którymś z powyższych obszarów odczuwa Pani „nieunormowanie” i „nieukształtowanie” w pełni? Jeżeli tak, w którym? Co może mieć na to wpływ?

W przypadku dalszych pytań, wątpliwości, chęci pracy nad swoją psychiką, dobrostanem - zachęcam do konsultacji ze specjalistą (psychologiem lub psychoterapeutą poznawczo - behawioralnym).

Dużo zdrowia życzę.
Edyta Zawodna

Ojej... no w internecie można znaleźć wszystko, a niestety tych informacji tego typu, o których Pani pisze jest masa... No wszystko nie tak, a siłę psychiczną (i nie dotyczy to osobowości) budujemy w zupełnie inny sposób niż można to usłyszeć w tego typu materiałach, o których Pani mówi.
A jakieś budowanie czy wzmacnianie osobowości u dzieci może być zjawiskiem niezmiernie szkodliwym i niszczącym.
A na pytanie kiedy w człowieku osobowość unormuje się CAŁKOWICIE? Nigdy. Całe życie się zmieniamy, a to daje wspaniałe obszary do wzrostu i rozwoju niemal przez całe życie. Oczywiście im jesteśmy młodsi, tym ten rozwój jest szybszy, a zmiany dynamiczniejsze, jednak nie zmienia to jednak faktów, że do całkowitego unormowania nie zachodzi. Może ten stan być jakoś dodatkowo wstrzymany przez sytuacje niekorzystne w naszym życiu, jak zbytnia stagnacja, pewne unormowanie życia osobisto-zawodowego, czy całkowicie zamrożona w wyniku silnego wypalenia zawodowego, depresji czy traumy. Ten stan może być też dodatkowo wzmacniany przez dodatkowe bodźce powodujące nasz wzrost i większą radość z życia i chęć dalszego rozwijania się i poznawania otaczającego nas świata. Dużo też zależy od swojego własnego systemu wartości, emocji, przekonań i chęci do zmian (jeśli coś nam w naszym życiu nie pasuje), akceptacji samego siebie czy właściwie pojętej walki o siebie.
Osobiście, na podstawie bardzo niewielkiej liczby informacji, jakie tutaj mamy, bardziej bym skierował myślenie z osobowości na to, co jest dla Pani naprawdę ważne oraz co Pani lubi i sprawia radość i w jakim zakresie żyje Pani w zgodzie z tym i z samym sobą. (osobowość jest tutaj naprawdę dość mało istotna z punktu widzenia rozwojowego).
Pozdrawiam serdecznie, Krzysztof Polipowski

Proces kształtowania się osobowości jest dynamiczny i trwa przez całe życie, ale główne elementy formują się w okresie dzieciństwa i młodości. Osobowość ewoluuje wraz z doświadczeniami, nauką oraz radzeniem sobie z trudnościami życiowymi. W przypadku wielu osób, dojrzewanie psychiczne jest kontynuowane w trakcie dorosłości.

Nie ma jednoznacznej granicy czasowej, w której psychika człowieka uznana zostanie za "całkowicie unormowaną" czy "wykształconą". Ludzie całe życie uczą się, rozwijają się i dostosowują do zmieniających się warunków. Nawet osoby, które przeszły wiele trudności, mogą nadal wzmacniać swoją osobowość, budować zdolności radzenia sobie i rozwijać się jako jednostki.

Warto jednak pamiętać, że każdy ma swój indywidualny czas i tempo rozwoju. Jeśli masz pytania dotyczące własnej psychiki i doświadczeń, zalecam skonsultowanie się z psychoterapeutą, który pomoże zrozumieć i przetworzyć przeżycia oraz wskaże strategie rozwoju osobistego.