Jestem kobietą, mam 28 lat. Moje życie jest poprawne, mieszkam w dużym mieście. Partner, praca, fina

W Pani opisie jest ciekawy układ treści i nastroju-najpierw pozytywna samoprezentacja, takiej babki "na poziomie", co to wie czego chce, i raczej to osiąga. Jednak w miarę kontynuowania tej prezentacji, pojawia się wątek
jakiejś niemożności,braku , rysy, na tym ładnym portrecie. Potem jest coraz gorzej, już otwarcie jest mowa o neurotyczności,wycofywaniu się , problemie z odpowiedzialnością.
Ma Pani "dobre życie", ale ono nie cieszy zbyt, ani nie interesuje.
Tysiące osób tak żyje , ale Pani czuje, że to nie jest życie w pełni.
Zapraszam na konsultację psychologiczną, bo tu niczego więcej nie stwierdzę
Anna Majewska

Dzień Dobry, dziękuję za Pani szeroki i szczegółowy opis, mimo braku, co naturalne, wielu dodatkowych informacji, pozwala on na spojrzenie na Pani problem w aspekcie, często występującego rodzaju nasilonego lęku określanego w literaturze anglojęzycznej jako generalised anxiety disorder (GAD), prosze sprawdzić i podjąć terapię, szkoda Pani życia, a dodatkowo istnieje możliwość pogłębienia symptomów lub popadnięcia w np. depresje, oczywiście tak być nie musi, po prostu prosze mieć to na uwadze. Wszystkiego dobrego :)

Przede wszystkim, warto docenić to, że jesteś świadoma swoich uczuć, trudności i masz chęć wprowadzenia zmian w swoim życiu, co już jest ważnym krokiem w procesie samorozwoju.

Z tego, co opisujesz, Twoje życie na zewnątrz wydaje się być dobrze poukładane, jednak wewnętrznie odczuwasz niezrozumiały dyskomfort i brak satysfakcji. Twoje obawy dotyczące lęku, niechęci do aktywności społecznych oraz ogólny brak motywacji mogą mieć różne źródła, w tym również być związane z cechami nerwicowymi, o których wspomniałaś. Jednocześnie, wykluczasz u siebie depresję i inne poważniejsze zaburzenia, co sugeruje, że Twoje trudności mogą być związane z chronicznym stresem, lękiem i ewentualnym wyczerpaniem emocjonalnym.

W sytuacji, w której aktualnie nie masz możliwości uczestniczenia w terapii, warto poszukać alternatywnych sposobów na wsparcie siebie samej. Jeśli chodzi o literaturę, która może pomóc w zrozumieniu i pracy nad lękiem, nerwicą czy neurotycznością, mogę polecić na początek kilka tytułów, które są dobrze oceniane przez specjalistów i mogą dostarczyć praktycznych wskazówek: "Strach ucieleśniony" Bessela van der Kolka, "Lęk i fobia" Eda Bourne'a oraz "Czuła Przewodniczka" Natalii de Barbaro. Te książki mogą pomóc Ci zrozumieć mechanizmy działania lęku, a także podsunąć konkretne techniki radzenia sobie z nim.

Dodatkowo, praca nad akceptacją siebie i swoich ograniczeń, a także nad wypracowaniem nowych nawyków, może przynieść pozytywne zmiany. Mindfulness, czyli uważność, może być narzędziem, które pomoże Ci w radzeniu sobie z codziennym niepokojem i przywróceniu równowagi w życiu. Techniki takie jak medytacja, głębokie oddychanie, a także regularne ćwiczenia fizyczne, nawet w domu, mogą stopniowo poprawić Twoje samopoczucie.

Warto również przyjrzeć się bliżej temu, co kryje się za Twoją niechęcią do aktywności społecznych i nowości. Często lęk przed zmianą wynika z obawy przed nieznanym i potrzebą kontrolowania swojego otoczenia. Być może stopniowe wprowadzanie małych zmian, bez presji, mogłoby pomóc w wyjściu z tego zamkniętego koła. Ważne jest, abyś podchodziła do siebie z życzliwością i cierpliwością, nie oczekując od razu wielkich rewolucji.

Jeśli poczujesz, że potrzebujesz bardziej zaawansowanego wsparcia, np. terapii, warto rozważyć różne formy pomocy, w tym terapie online, które mogą być bardziej dostępne finansowo. Może również pomóc nawiązanie kontaktu z grupami wsparcia, gdzie można dzielić się doświadczeniami z innymi osobami w podobnej sytuacji. Pamiętaj też, że istnieje wiele fundacji i innych opcji nieodpłatnego wsparcia psychologicznego, z których możesz skorzystać.

Podsumowując, Twoje odczucia są ważne i warto nad nimi pracować, choćby małymi krokami. Zmiana na lepsze jest możliwa, jeśli dasz sobie czas i będziesz otwarta na eksperymentowanie z różnymi formami wsparcia.

Brzmi, jakbyś miała dużo samoświadomości, ale jednocześnie ugrzęzła w miejscu, w którym trudno Ci zrobić krok do przodu. To, co opisujesz – niechęć do nowości, analizowanie wszystkiego, lęk i jednoczesne zamykanie się w swojej bańce – rzeczywiście może mieć podłoże w lęku czy neurotyczności, ale niekoniecznie w klasycznym lęku społecznym.

Skoro terapia nie jest teraz opcją, warto poszukać narzędzi, które możesz wdrożyć sama. Oto kilka książek, które mogą Ci pomóc:
"Lęk. Ucieczka, walka czy zamrożenie?" Gabor Maté – o tym, jak lęk wpływa na nasze życie, nawet jeśli nie jest skrajny.
"Pułapki myślenia" Daniel Kahneman – pomoże Ci lepiej zrozumieć własne schematy myślenia i nadmierną analizę.
"Jak przestać się martwić i zacząć żyć" Dale Carnegie – to klasyka, ale dobrze pokazuje mechanizmy zamartwiania się.
"Paradoks czasu" Philip Zimbardo – o tym, jak nasza perspektywa czasowa wpływa na motywację i sposób życia.

Jeśli chodzi o codzienne życie – może zamiast czekać na "chęci", zacznij od mikro-kroków? Nie zmuszaj się od razu do wielkich zmian, ale może np. spróbuj raz w tygodniu wyjść gdzieś, nawet jeśli czujesz opór. Czasem działanie wyprzedza motywację.

Co myślisz o tym, żeby podejść do tego jak do eksperymentu? Małe testy – "Jak się poczuję, jeśli spróbuję czegoś nowego raz w tygodniu przez miesiąc?" Możesz traktować to jak grę, a nie jak obowiązek.

Dziękuję Ci za tak dojrzały, świadomy i odważny opis siebie. Przeczytałam go z pełnym szacunkiem – nie tylko dla Twojej otwartości, ale też dla ogromu samowiedzy i refleksji, który pokazujesz.

Chociaż nie czujesz się tragicznie, to jednocześnie coś Cię nie puszcza, coś nie pozwala Ci naprawdę odpocząć, być sobą i czerpać z życia. I wiesz co? To jest absolutnie warte uwagi – nie dlatego, że "jest z Tobą coś nie tak", tylko dlatego, że masz prawo żyć lepiej, pełniej, z ulgą.

Co wyłania się z Twojego opisu?
Nie będę Cię wtłaczać w żadne „diagnostyczne szufladki”, ale pozwól, że podzielę się obrazem, który się wyłania:

duży poziom samoświadomości (masz wgląd, rozpoznajesz mechanizmy, nie unikasz tematu),

wewnętrzny niepokój, który stale Ci towarzyszy, choć nie dezorganizuje Ci życia w sposób oczywisty (to ważne: cierpienie nie musi wyglądać „dramatycznie”),

niska tolerancja na dyskomfort i nowość – blokuje to radość i rozwój, ale daje pozorne „bezpieczeństwo”,

tendencje unikowe: zbliżanie – wycofanie, marzenia – rezygnacja, potrzeba kontaktu – chęć świętego spokoju,

analiza zamiast działania (typowa dla osobowości neurotycznej, wysoko wrażliwej),

możliwa anhedonia łagodnego stopnia – brak radości, ale bez klasycznych objawów depresji.

Dlaczego tak się dzieje?
Wiele z Twoich trudności może mieć wspólny rdzeń:

długotrwałe, wyuczone funkcjonowanie w napięciu i lęku – z brakiem nawyku, jak z niego wychodzić.

To, że potrafisz „żyć poprawnie”, nie znaczy, że Twoje ciało i układ nerwowy się regenerują. Wręcz przeciwnie – niepokój stał się domyślnym stanem, a wszystko, co może go zmienić (aktywność, wyjazd, nowość), wydaje się „niewarte wysiłku”.

Co możesz zrobić? (skoro terapia odpada na ten moment)
1. Zacznij od tych książek
„Jak przestać się martwić i zacząć żyć” – Dale Carnegie
– Klasyka, ale bardzo praktyczna. Prosto o tym, jak działa lęk i jak go oswajać w życiu codziennym.

„Lęk. Ucieczka, która pogłębia cierpienie” – Ewelina Stępnicka (lub inny poradnik ACT)
– O podejściu do lęku przez akceptację, nie walkę.

„Nie czuję się sobą. Depresja maskowana, dystymia i wypalenie” – Janusz Krupiński
– O łagodnych, „niewidocznych” wersjach wycofania, marazmu i utraty energii – może pasować do Twojej sytuacji.

„Odwaga bycia nielubianym” – Ichiro Kishimi, Fumitake Koga
– Dialogowa książka o tym, jak budować swoje „ja” poza potrzebą spełniania oczekiwań.

„Radość życia” – Irvin D. Yalom (lub cokolwiek jego autorstwa)
– Jeśli chcesz filozoficznie, refleksyjnie, ale z czułością – on to potrafi.

2. Praca własna – konkretne ćwiczenia
Metoda małych kroków codziennych – tylko 15 minut dziennie:
5 minut ruchu (cokolwiek: taniec, rozciąganie, spacer),

5 minut „rozbudzacza” (muzyka, zimna woda, krótka wizualizacja),

5 minut działania „na przekór niechęci” – np. krótka wiadomość do kogoś, otwarcie książki, zrobienie czegoś nowego.

To nie ma dać efektu. Ma dać kontakt z tym, że możesz coś zrobić, mimo niechęci. Uczysz się „wychodzić z siebie do świata” bez przemocy wobec siebie.

3. Oswajaj lęk, nie próbuj go „wycinać”
Spróbuj traktować niepokój nie jako sygnał, że „nie powinnaś” czegoś robić, ale że:

„robię coś nowego – więc moje ciało wariuje. Ale to nie jest dowód, że to złe.”

Wskazówki na co dzień:
nie szukaj motywacji, szukaj rytuału – ona i tak nie przyjdzie, ale działanie może ją przynieść później,

nie oceniaj się za to, że Ci się nie chce – pozwól sobie być w tym przez chwilę,

unikaj porównań – Twoja energia, rytm, schemat – to Twoja konstrukcja. Nie jesteś zła, że nie działasz jak reszta świata,

zacznij od tego, co „nie daje oporu” – np. czytanie w łóżku, film, pisanie. Niech coś płynie z Ciebie, bez oczekiwań.

Na zakończenie:
To, że jesteś w stanie tak szczegółowo i klarownie opisać swoje wnętrze – to nie tylko intelekt. To dowód na gotowość, żeby coś zmienić.

Nie musisz mieć dzisiaj energii.
Nie musisz lubić wychodzić do ludzi.
Nie musisz mieć pasji ani ekscytacji.

Ale możesz:

uznać, że Twój sposób bycia zasługuje na czułość, nie poprawianie,

zauważyć, że nawet „niskie libido, brak chęci i zamknięcie w bańce” nie czynią Cię gorszą kobietą,

i powiedzieć sobie:

„Skoro czuję, że coś mnie uwiera, to znaczy, że nie zrezygnowałam z siebie.”

I to właśnie jest Twój początek zmiany.

Jeśli chcesz, mogę:

pomóc Ci ułożyć mały plan 7 dni pracy własnej,

dobrać jeszcze inne książki (np. o pracy z ciałem, o energii życiowej, o kobiecości),

albo po prostu tu być, gdy potrzebujesz wrócić i porozmawiać.

Jesteś warta tej pracy. Jesteś wystarczająca. I jesteś na dobrej drodze – nawet jeśli teraz nic się nie chce.

Dzień dobry,

Rozumiem, że na ten moment nie jest możliwa terapia z powodów finansowych.
Pomocny i rozwojowy mógłby być dla Pani udział w warsztatach.
W związku z obniżonym libido oraz problemami w relacjach, pomocne mogłyby się okazać warsztaty Lowena- najlepiej kilkumiesięczne, więcej o tych warsztatach przeczyta Pani w internecie.
Oczywiście w Pani sytuacji wskazane są regularne sesje psychoterapii, proszę rozważyć rozpoczęcie procesu w dobrym dla siebie czasie.
Postaram się w jakimś stopniu ukierunkować Panią, jeżeli chodzi o literaturę.
W związku z opisanymi przez Panią trudnościami, nasunęły mi się książki:
1. Sarah Peyton: "Towarzyszę sobie z życzliwością",
2. C. M. Pittman, E.M.Karle: "Zalękniony mózg"
3. R. LaDyne: "Odetnij napięcie".

Proszę pamiętać o aktywności fizycznej, pomocna może okazać się joga, treningi relaksacyjne.

Życzę odnalezienia początku swojej drogi ku lepszemu.

Pozdrawiam serdecznie,
Anna Maj