Mój mąż wpada w furje jak tylko coś jest nie po je

Prosze sprobowac namowic meza na konsultacje z psychologiem. Widac, ze bedzie to prawie niemozliwe, bo tego typu objawy u niego moga miec charakter ego dystoniczny czyli on moze nie byc do konca swiadom, ze jego reakcje sa przesadzone i nadmiarowe (wg Pani oczywiscie). Jesli to bedzie trudne, prosze wspolnie udac sie na konsultacje malzenska u psychoterapeuty par. Wtedy ten problem mozna bedzie, w bezpiecznych warunkach, jakos naswietlic i wskazac, np. zalecenie podjecia psychoterapii indywidualnej partnera.

Droga Autorko, to co opisujesz musi być dla Ciebie jak i dzieci bardzo trudne i wymagające. Życie w domu w którym człowiek nie czuje się bezpiecznie i obawia się o niemal każdy ruch może jest wykańczające psychicznie i zupełnie rozbijające. To co opisujesz może mieć wiele przyczyn. Czy kiedykolwiek wcześniej mąż zachowywał się w stosunku do Was w taki sposób? Czy trwa to już dłuższy czas? Czy jego zachowanie w ostatnich miesiącach uległo zmianie? Nikt nie ma prawa w taki sposób się zachowywać, szczególnie osoba która jest mężem oraz ojcem i powinna być wsparciem dla rodziny. W takiej sytuacji warto jest pomyśleć o wsparciu dla siebie oraz dzieci. Niezwykle istotne wydaje się tutaj dotarcie do tego skąd w mężu takie pokłady agresji i nieustanna potrzeba kontroli wszystkich. Jeśli partner byłby otwarty to warto skorzystać ze wsparcia terapii dla rodzin, aby wszyscy poczuli się wysłuchani w tej trudnej sytuacji. Życzę wszystkiego co najlepsze!

Witam, z tego co czytam, rozumiem, że sprawa jest trudna. Polecam udać się na konsultacje do specjalisty, aby szerzej omówić dany temat. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry,
Pani sama nie będzie w stanie zapanować nad atakami męża, nawet chodząc na paluszkach przy nim, jest to dosyć trudna sytuacja dla Pani ale również dla Państwa dzieci. Warto pomyśleć o dzieciach i porozmawiać z mężem i zwrócić uwagę na jego zachowanie, może jak pokaże mu Pani jak cierpicie z tego powodu to mąż zdecyduje się na terapię aby nie krzywdzić bliskich. Proszę zawalczyć o siebie i o swoje dzieci..

Dzień dobry, domyślam sie tylko jak Pani bardzo trudno w tej sytuacji. Ciężko o poczucie bezpieczeństwa, gdy nie może Pani wraz z dziećmi czuć spokoju i swobody we własnym domu. Proszę pamiętać, ze nie ponosi Pani odpowiedzialności za reakcje partnera, zwłaszcza tak nieadekwatne. Zalecałabym namówić go na skorzystanie z pomocy psychiatrycznej/psychoterapeutycznej. Pomocna może może okazać się także terapia dla par.
Życzę dużo siły. Pozdrawiam.

Dzień dobry, w przypadku męża niezbędna będzie w pierwszej kolejności konsultacja psychologiczna aby znaleźć zródło jego zachowania, które nie powinno budzić w Pani lęku i obaw. Pani reakcja zaś na tą sytuację również powinna być pod kontrolą psychologa oraz lekarza psychiatry. Proszę pamiętać, że dobrze dobrane leczenie farmakologiczne oraz równoczesne uczestnictwo w terapii pomoże Pani uporać się z atakami paniki, o których mowa w Pani sytuacji i poprawi Pani stan psychiczny oraz komfort życia, aby mogła Pani w pełni świadomie i zdecydowanie podjąć odpowiednie dezycję odnośnie Pani życia i przyszłości. Życzę dużo siły! Pozdrawiam :)

Opisana przez Panią sytuacja - związana z dużym ciężarem i poczuciem zagrożenia - jest źródłem napięcia i lęku. Nie napisała Pani, czy mąż zastosował w przeszłości wobec Pani przemoc fizyczną, ale utrzymywanie drugiej osoby w poczuciu dezorientacji i lęku poprzez słowa i czyny ( nie bicie) również jest przemocą.
Myślę, że oboje potrzebujecie Państwo wsparcia terapeutycznego. Mąż aby zrozumieć i ukoić swoje akty złości (jeśli taka będzie jego wola), a Pani, by przywrócić sobie poczucie bezpieczeństwa i odkryć swoje granice.
Dom może być bezpiecznym, pełnym radości miejscem, ale może być też polem walki i źródłem cierpienia. Życzę Pani odwagi i wyborów, które przyniosą spokój.

Dzień dobry,
z Pani opisu wynika że mąż stosuje agresję wymierzoną w Panią i dzieci. Jest to też rodzaju przemoc psychiczna. Życie w tak ogromnym lęku mieszkając ze sobą może spowodować nerwicę lub inne choroby a już zażywa Pani leki przeciwlękowe. Domyślam się że rozmowa z mężem to za mało, czy proponowała Pani terapię małżeńską albo zasugerowała Pani mężowi że ma z tym duży problem, czy jest tego świadomy?
Niestety często takie osoby nie widzą w sobie problemu i żyją w przeświadczeniu że z nimi wszystko jest ok. Czy zauważyła Pani natężenie tych wybuchów złości? czy zgłaszałą Pani to komuś? czy może Pani liczyć na czyjąś pomoc?
pozdrawiam

Jeśli chcesz, aby Twoje relacje z mężem były lepsze, to należy zasięgnąć pomocy psychologa lub psychiatry, który może pomóc w rozwoju umiejętności radzenia sobie z sytuacjami stresowymi i w poprawie jakości relacji.

Dzień dobry,

To, co Pani opisuje, brzmi bardzo poważnie i może wskazywać na sytuację, w której Pani oraz dzieci żyją w ciągłym napięciu i strachu. Przemoc – nawet werbalna czy emocjonalna – jest czymś, czego nikt nie powinien doświadczać. Proszę pamiętać, że ma Pani prawo czuć się bezpiecznie we własnym domu.

Zachowanie męża, które Pani opisuje, nie jest Pani winą. Ważne jest, aby zastanowić się nad bezpieczeństwem swoim i dzieci. Może Pani rozważyć rozmowę z zaufaną osobą, psychologiem lub specjalistą ds. przemocy w rodzinie.
Jeśli czuje się Pani zagrożona w jakimkolwiek momencie, proszę nie wahać się skontaktować z lokalnymi służbami, które mogą Pani pomóc.

Dzień dobry,

Bardzo mi przykro, że znajduje się Pani w tak trudnej i obciążającej emocjonalnie sytuacji. To, co Pani opisuje – wybuchy złości, poczucie zagrożenia, konieczność ciągłego „uważania” na każdy ruch, lęk przed reakcją męża – może wskazywać na przemoc emocjonalną, a nawet potencjalne zagrożenie fizyczne. Życie w stałym napięciu, obawiając się reakcji partnera, jest niezwykle wyczerpujące i nie powinno być codziennością.

Przede wszystkim chcę podkreślić, że Pani emocje są ważne i uzasadnione. Lęk, którego Pani doświadcza, nie jest wyolbrzymiony – to naturalna reakcja organizmu na sytuację, w której czuje się Pani zagrożona.

Co może Pani zrobić już teraz:
– jeśli w jakimkolwiek momencie poczuje się Pani bezpośrednio zagrożona, proszę zadzwonić pod numer alarmowy,
– warto porozmawiać z psychologiem, by pomóc sobie zrozumieć sytuację i wypracować strategie ochrony siebie oraz dzieci
– może Pani również skorzystać z bezpłatnych telefonów zaufania,
– rozważenie konsultacji w ośrodku terapeutycznym – rozmowa z psychologiem może pomóc uporządkować emocje, znaleźć wsparcie i zaplanować dalsze kroki

W ESC ośrodku leczenia e‑uzależnień pracujemy również z osobami doświadczającymi trudnych relacji, wybuchów złości w rodzinie czy poczucia zagrożenia w domu. W bezpiecznej przestrzeni może Pani porozmawiać o tym, co się dzieje, i otrzymać wsparcie dopasowane do Pani sytuacji.

Nie jest Pani sama z tym wszystkim. Ma Pani prawo do bezpieczeństwa, spokoju i życia bez lęku. Warto zrobić pierwszy krok i poszukać wsparcia – to może być początek realnej zmiany.

Pozdrawiam,
Martyna Miszczak
Psycholog
ESC ośrodek leczenia e‑uzależnień Radosław Helwich
ul. Boguckiego 6/3, 01‑502 Warszawa
(esc123(.)net)