Dzień dobry, moja nastolatka sama twierdzi , że ma problem z asertywnością. Nie umie odmawiać często

Dzień Dobry,
Dobrym punktem wyjścia jest świadomość problemu, zdefiniowanie go. Tutaj Pani już wie, co jest trudnością - brak pewności siebie, problem z asertywnością, brak stanowczości, niepewność. Rozumiem, że martwi się Pani o córkę, jak poradzi sobie ona w dorosłości z takimi trudnościami. Punktem wyjścia jest świadomość problemu-diagnoza, atutem jest Pani wsparcie dla trudności córki.
Córka chce być lubiana, boi się odtrącenia, bo nie czuje się pewnie, brak jej wiary w siebie. Nie chce zawieźć nikogo - ani rówieśników ani dziadków - bo chce być akceptowana. Na początek powinna zaakceptować to z czym ma trudności i podjąć systematyczną pracę nad:
- łagodzenie lęku, niepokoju w relacjach z ludźmi
- kształtowanie pewności siebie poprzez skupienie się na tym co potrafi robić dobrze
- nieustanna praca nad stanowczością-asertywnością
- ćwiczenie pewności siebie
Praca powinna zacząć się od poznawania siebie, samoakceptacji, a dalej intensywna praca nad zrachowaniami asertywnymi,
Warto poprosić o wsparcie, można pracować z psychologiem, na treningu rozwijania asertywności, na zajęciach kształtujących rozwijanie kompetencji emocjonalno-społecznych. Modelowanie zachowania rodziców, obserwowanie zachowania innych, przy wsparciu i zachęcie rodzica na pewno też pomoże wypracować nowe umiejętności. Wszystko oczywiście w granicach możliwości dziecka, ponieważ bardzo niepewne dziecko na pewno nie stanie się nadmiernie pewne siebie i przebojowe, ale może być pewne siebie i asertywne, niezbędna jest jednak stała praca nad tym. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry
Może Pani z nią porozmawiać o to co powoduje te obawy i lęki. Ewentualnie może Pani ją zapytać jakie miałyby być skutki stawiania granic których się obawia. Być może to jej pomoże sobie uzmysłowić co jest przyczyną takiego zachowania i dzięki temu to zmieni.
Jeśli natomiast nie da sobie rady to proszę zapisać ją do psychologa i po kilku sesjach powinna odczuć poprawę.

Cezary Szadkowski

Problem z asertywnością i stawianiem granic jest zupełnie normalny w tym wieku. Pomocą może być rozmowa z psychologiem w celu wzmocnienia pewności siebie. Jeśli czuje, że nie radzi sobie sama, warto zwrócić się po wsparcie - to nie wstyd, to inwestycja w siebie i swoje zdrowie.

Witam. To, co Pani opisuje, wskazuje, że córka rzeczywiście zmaga się z trudnością w wyrażaniu własnych potrzeb i emocji oraz z lękiem przed odrzuceniem — to częsty problem w okresie dorastania, kiedy potrzeba akceptacji przez innych jest bardzo silna. Unikanie bezpośrednich rozmów i wybieranie kontaktu przez wiadomości to sposób radzenia sobie z napięciem, ale długofalowo może utrudniać budowanie zdrowych relacji.
Warto w codziennych rozmowach dawać córce sygnał, że ma prawo do własnego zdania i odmowy, nawet jeśli ktoś może się poczuć zawiedziony. Można wspólnie ćwiczyć proste komunikaty asertywne, np. „nie mam na to ochoty” albo „wolę inaczej”, pokazując, że można wyrażać siebie spokojnie i z szacunkiem dla innych. Pomocne jest także docenianie jej, gdy odważy się powiedzieć to, co naprawdę myśli lub czuje.
Warto rozważyć spotkania z psychologiem, który pomoże jej stopniowo rozwijać asertywność, uczyć się radzenia sobie z lękiem przed oceną i komunikacji bezpośredniej. Taka praca przynosi bardzo dobre efekty i może znacząco zwiększyć jej pewność siebie w relacjach.
Pozdrawiam serdecznie,
mgr Elżbieta Kosik

Dzień dobry,
to bardzo dobrze, że Pani córka potrafi nazwać swój problem – ta świadomość to już pierwszy, ważny krok. Rozumiem Pani obawy, ale proszę pamiętać, że adolescencja to właśnie czas uczenia się granic i asertywności. To proces, który wymaga czasu i wsparcia.
Unikanie bezpośrednich rozmów (preferowanie wiadomości) to mechanizm obronny – daje jej poczucie kontroli i dystansu od nieprzyjemnych emocji. Porozmawiajcie o tym, że umiejętność odmawiania to nawyk, który można wypracować – nie wrodzona cecha.

Dzień dobry,
Jeśli to jest sytuacja, w której wsparcie bliskich nie pomaga, warto zgłosić się do psychologa psychoterapeuty, który pomoże ustalić co może być przyczyną i wskazać sposoby wsparcia. Niezbędny będzie tutaj wywiad diagnostyczny, z nastolatką jak również z rodzicami.
Pozdrawiam serdecznie,

Dzień dobry. Córka wykazała się dużą dojrzałością mówiąc o swoim problemie. Z pewnością opisywane sytuacje są dla niej stresujące i dyskomfortowe. Jeśli lęk jest nasilony do tego stopnia, że utrudnia codzienne funkcjonowanie warto przyjrzeć się temu bliżej. W doskonaleniu asertywności i stawianiu granic pomocne są Treningi Umiejętności Społecznych, być może w Państwa okolicy odbywają się takie spotkania dla nastolatków. Nad odczuwanym lękiem warto pracować, poznać jego przyczynę oraz sposoby radzenia sobie z nim. Myśleli Państwo o konsultacji psychologicznej? Myślę, że poza pełnym zrozumienia wsparciem okazywanym córce w jej trudnościach to taka wizyta również mogłaby być dla niej pomocna. Pozdrawiam Kamila Warzecha-Piszczek

Dzień dobry!
To, że córka sama zauważa u siebie trudność z asertywnością, to znak, że ma świadomość i chce nad tym pracować. Opisane zachowania wynikają często z lęku przed odrzuceniem i potrzebą akceptacji, które w wieku nastoletnim są szczególnie silne.

Warto rozważyć konsultację z psychologiem lub terapeutą, który pomoże jej stopniowo budować poczucie własnej wartości i pracować nad asertywnością.