Przewidywany czas odpowiedzi:
Logo
mgr Monika Świeciak

Kasprowicza 4 pokój 18, 10-220 Olsztyn

Od poniedziałku 14 lipca godzina 10.00 startuje grupa TUS - wakacyjne rozwijanie kompetencji emocjonalno-społecznych, są jeszcze wolne miejsca- serdecznie zapraszamy:)
Zajęcia na ulicy Kasprowicza 4 gabinet 18, Olsztyn
prowadzone przez dwóch psychologów

Monika Świeciak

11/07/2025

Moje doświadczenie

Pracuję z dziećmi i młodzieżą, współpracuję z rodzicami, udzielam pomocy dzieciom i ich opiekunom/rodzicom w postaci konsultacji, terapii
psychologicznej, diagnozy, tworzę opinie o funkcjonowaniu dziecka.
Mam doświadczenie w pracy z dziećmi w spektrum autyzmu oraz z zaburzeniami lękowymi, depresyjnymi oraz ADHD. Podejmuję się również pracy z dziećmi w różnych innych doświadczanych przez nie trudnościach zgłaszanych przez samo dziecko lub opiekunów.
Skończyłam studia podyplomowe z socjoterapii, terapii dziecka w spektrum autyzmu, terapii pedagogicznej oraz wiele szkoleń z zakresu terapii dzieci i młodzieży.

Zapraszam serdecznie
Monika Świeciak
więcej O mnie

Adresy (2)

Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie
psycholog dziecięcy

Kasprowicza 4 pokój 18, Olsztyn

Dostępność

Typy przyjmowanych pacjentów

  • Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)
Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie

Dostępność

W tym gabinecie nie można umawiać wizyt przez internet

Typy przyjmowanych pacjentów

  • Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)

Usługi i ceny

  • Terapia psychologiczna dla dzieci i młodzieży

    200 zł

  • Konsultacja psychologiczna

    200 zł

  • Konsultacja psychologiczna dzieci i młodzieży

    200 zł

  • Powypadkowa opinia psychologiczna

    200 zł

  • Konsultacja online

    200 zł

6 opinii

Sprawdzamy wszystkie opinie. Specjaliści nie mogą płacić za modyfikowanie lub usuwanie opinii. Dowiedz się więcej Dowiedz się więcej o opiniach

  • M

    Pani Monika to wspaniała osoba,bardzo empatyczna,widać,że lubi dzieci.Doskonale wczuła się w naszą sytuację, wysłuchała,udzieliła pomocnych rad.Dziecko również mogło opowiedzieć o swoich problemach, wysłuchała,wytłumaczyła,odbyliśmy kilka wizyt,na pewno z chęcią wrócimy na kolejne.Polecam każdemu rodzicowi,oby w sytuacjach trudnych mogli uzyskać taką pomoc psychologa,wiedza i doświadczenie to dodatkowy atut.Najlepszy psycholog dziecięcy,jakiego mieliśmy okazję poznać,zarówno ja-rodzic jak i moje dziecko czuliśmy się komfortowo w gabinecie.Trafnie wydana opinia na pewno pomoże,nam i nauczycielom zrozumieć zachowania mojej córki,pomoc jej przede wszystkim.Dziekujemy i polecamy z całego serca!

     • psycholog dziecięcy konsultacja psychologiczna dzieci i młodzieży  • 

  • N

    Pani Monika ma doskonałe podejście do dzieci. Moja córka była zachwycona wizyta i już po pierwszej wizycie dopytywała kiedy pójdziemy na kolejną bo bardzo jej się podobało. Polecamy!

     • psycholog dziecięcy Konsultacja psychologiczna  • 

  • D

    Polecam Panią Monikę , bardzo sympatyczna Kobieta , super podejście do dzieci moja córka bardzo zachwycona z wizyty, gabinet przystosowany dla dzieci super atmosfera . POLECAM !

     • psycholog dziecięcy terapia psychologiczna dla dzieci i młodzieży  • 

  • A

    Pełen profesjonalizm i ogromna wiedza, fantastyczne podejście zarówno do dzieci , nastolatków jak i dorosłych, świetnie wyposażony gabinet, w cichym ustronnym miejscu. Pani Magister bardzo zaangażowana, troskliwa i opiekuńcza, z całego serca polecam.

     • psycholog dziecięcy terapia psychologiczna dla dzieci i młodzieży  • 

  • J

    Bardzo polecam. Wizyta przebiegła w miłej atmosferze. Gabinet przystosowany do najmłodszych dzieciaków. Doceniam zaangażowanie, chęć udzielenia pomocy oraz rozwiązania problemu. Jeśli jeszcze będzie taka potrzeba to na pewno wybiorę spośród innych specjalistów Panią Monikę :)

     • psycholog dziecięcy konsultacja psychologiczna dzieci i młodzieży  • 

  • T

    Pani Monika jest pełną ciepła osobą. Byłam u niej z dziećmi, które po styczności z psychologami nie chciały nawet słuchać o tej formie wsparcia. Sądziłam, że już nigdy się nie otworzą. Córki były w innych terminach, więc widziałam indywidualne potraktowanie problemu dziecka. Atmosfera była wesoła, nastoletnie dzieci chcą chętnie wrócić do gabinetu. Po wielu poprzednich doświadczeniach widzę, że Pani Monika w swoim serdecznym i prawdziwym podejściu, trafia do dziecka. My napewno będziemy korzystać, Państwu polecam

     • psycholog dziecięcy konsultacja psychologiczna dzieci i młodzieży  • 

Wystąpił błąd, spróbuj jeszcze raz

Odpowiedzi na pytania

12 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl

Dzień dobry,
Syn poszedł w tym roku do przedszkola jako 3- latek. Chodzi do przedszkola gdzie jest system 9 godzinny z spaniem.
Niestety syn od pierwszych dni nie chce chodzić do przedszkola. Od rana po przebudzeniu płacze, w szatni Pani bierze go na siłę , w przedszkolu raz płacze a raz nie, jak przychodzi do domu to co kilkanaście minut pyta się czy jutro znowu idzie do przedszkola i tak płacze cały dzień.
Syn zaczął się moczyć w nocy i co nas najbardziej niepokoi to to , że zaczął się bardzo jąkać a tego wcześniej nie robił.
Już nie wiemy co mamy robić… rozmowy i tłumaczenia nie działają, po przedszkolu poświęcamy mu uwagę. Odbieramy go o 11.30 ale przedszkole chce abyśmy go zostawiali już na spanie - chociaż wiemy że on nie chce być na 4 godziny a co dopiero do 15. Szkoda nam dziecka bo widzimy że jest coraz gorzej.
Proszę o poradę co mamy robić.

Dzień Dobry,
Sytuacja którą Pani opisuje jest trudna i stresująca dla całej rodziny. To, że dziecko jest tak zestresowane (moczenie, jąkanie, dopytywanie mamy, płacz), na pewno nie ułatwiają tego i tak trudnego dla rodziny procesu adaptacji dziecka do przedszkola.
Decyzja, czy walczyć z oporem dziecka (czasami może to zająć kilka tygodni do kilku miesięcy), czy zostawić dziecko w domu (być może jest jeszcze nie dość dojrzałe), jest zawsze trudna i to jest indywidualna decyzja rodziców. Powinna być przemyślana, ponieważ może przecież dezorganizować też życie rodziców, wpływać na dobrostan całej rodziny.
Warto być w stałym kontakcie z nauczycielami w przedszkolu - zebrać informacje, jak długo po zostawieniu dziecka w przedszkolu ono płacze, jak się zachowuje w przedszkolu, czym się bawi i z kim. Być może rodzic zamartwia się, wyobrażając sobie, że dziecko cały dzień siedzi w kąciku i płacze, a wcale nie musi tak być. Informacje od wychowawcy mogą rodzica uspokoić i wytrwać w dalszym procesie adaptacji (który jest przecież trudny i może trwać nawet 2-3 miesiące).
Jeśli okaże się, że dziecko podczas pobytu w przedszkolu cały dzień płacze, siedzi samo, nie bawi się, jest ponure, a w domu sytuacja się pogarsza (dziecko budzi się w nocy, wymiotuje, płacze) być może nie jest w pełni gotowe do pobytu w przedszkolu.
Warto jednak próbować, ponieważ czasami lęk rodzica jest większy i to rodzic ma trudność z procesem separacji, co dziecko wyczuwa (tę niepewność, przedłużanie pożegnania, zamartwianie się, zabieranie dziecka za szybko).
Jednym słowem - warto obserwować zachowanie dziecka, zachować spokój i korzystać ze wsparcia i doświadczenia nauczycieli przedszkola i wsparcia reszty rodziny, a na pewno ten proces się unormuje albo problem się uspokoi przy większej dojrzałości i gotowości dziecka do socjalizacji w przedszkolu. Pozdrawiam serdecznie.

mgr Monika Świeciak

Pytanie dotyczące zaburzenia nastroju

Dzień dobry, moja nastolatka sama twierdzi , że ma problem z asertywnością. Nie umie odmawiać często robi coś wbrew sobie żeby nie urazić innych. Ma problem ze stawaniem granic zgadza się na rzeczy na które nie ma ochoty bojąc się odtrącenia przez rówieśników. Nie umie rozmawiać bezpośrednio woli pisać wiadomości. W kontakcie z dziadkami mówi że czuję lęk i np jak pytają czy jedzie z nimi na wakacje mówi że raczej tak a po kilku dniach pisze im wiadomość że jednak nie i wymyśla powód wiedząc od samego początku że nie chce z nimi jechać. Nie wiem kompletnie jak jej pomóc. Wiem że będzie to dla niej trudne w dorosłym życiu.

Dzień Dobry,
Dobrym punktem wyjścia jest świadomość problemu, zdefiniowanie go. Tutaj Pani już wie, co jest trudnością - brak pewności siebie, problem z asertywnością, brak stanowczości, niepewność. Rozumiem, że martwi się Pani o córkę, jak poradzi sobie ona w dorosłości z takimi trudnościami. Punktem wyjścia jest świadomość problemu-diagnoza, atutem jest Pani wsparcie dla trudności córki.
Córka chce być lubiana, boi się odtrącenia, bo nie czuje się pewnie, brak jej wiary w siebie. Nie chce zawieźć nikogo - ani rówieśników ani dziadków - bo chce być akceptowana. Na początek powinna zaakceptować to z czym ma trudności i podjąć systematyczną pracę nad:
- łagodzenie lęku, niepokoju w relacjach z ludźmi
- kształtowanie pewności siebie poprzez skupienie się na tym co potrafi robić dobrze
- nieustanna praca nad stanowczością-asertywnością
- ćwiczenie pewności siebie
Praca powinna zacząć się od poznawania siebie, samoakceptacji, a dalej intensywna praca nad zrachowaniami asertywnymi,
Warto poprosić o wsparcie, można pracować z psychologiem, na treningu rozwijania asertywności, na zajęciach kształtujących rozwijanie kompetencji emocjonalno-społecznych. Modelowanie zachowania rodziców, obserwowanie zachowania innych, przy wsparciu i zachęcie rodzica na pewno też pomoże wypracować nowe umiejętności. Wszystko oczywiście w granicach możliwości dziecka, ponieważ bardzo niepewne dziecko na pewno nie stanie się nadmiernie pewne siebie i przebojowe, ale może być pewne siebie i asertywne, niezbędna jest jednak stała praca nad tym. Pozdrawiam serdecznie.

mgr Monika Świeciak
Zobacz wszystkie odpowiedzi

Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Najczęściej zadawane pytania