Od roku między mną a partnerem nie ma intymności. Mam wrażenie, że zamiast pomóc sobie i jemu w tej

Witam Panią,
Dokładnie jak przedmówca - co się takiego stało, że nie ma Pani zdaniem tej intymności? Z czym jest Pani źle?

Co to znaczy, że musi być dobra atmosfera?
Jest wiele kwestii, które wymagają głębszej analizy.

Myślę, że Pani emocje są odzwierciedleniem konfliktu, do którego jeszcze Pani nie potrafi dotrzeć. Zachęcam, żeby spróbowała się Pani temu przyjrzeć na psychoterapii indywidualnej. Być może to co się teraz dzieje, jest jedynie wierzchołkiem góry lodowej?

Pozdrawiam serdecznie,
Karolina Palczewska

Dzień dobry,

Na podstawie tego co przeczytałam kształtuje mi się obraz przed oczami kobiety, która doświadcza smutku, przykrości, przygnębienia, frustracji, a także poczucia winy. To bardzo przykre i trudne emocje. Jak czytam Pani słowa jest mi niezmiernie żal, że przez tak długi czas znosi Pani tak trudny dla zdrowia psychicznego stan emocjonalny.

Chciałabym zauważyć i skupić Pani uwagę na tym, że nie jest normalne wymaganie od partnera życiowego, aby „musiał wytrwać w dobrym nastroju” jakiś określony (?) czas, po którego spełnieniu wyrażona zostałaby zgoda na intymność w związku.
Proszę odwrócić role i wyobrazić sobie, że to Pani stawia warunek parterowi, że jeżeli przez jakiś czas- być może 3 miesiące, może dłużej - będzie pracował nad dobrą atmosferą, a także będzie w stałej intymnej głębokiej relacji z Panią wówczas rozważy Pani poprawę własnego samopoczucia.
Jak to dla Pani brzmi? Czy jest to realne do zakomunikowania i wdrożenia w życie? Jak Pani partner na takie oczekiwanie i taki warunek by zareagował?
Nie rozumiem, nie wiem - z jakiego powodu macie Państwo być inaczej traktowani w Waszej relacji? Z jakiego powodu to Pani ma cierpieć i dodatkowo popadać w smutek i rozpacz?

Pani oczekiwania dotyczące bliskości i intymności w związku są jak najbardziej normalne, usprawiedliwione, a wręcz porządane. Zdrowy, dobrze funkcjonujący związek oparty jest na fundamentach bliskości, intymności, pożądania, ciepła, wspólnego dialogu, zrozumienia, troski, a także miłości.
Nie powinna Pani starać się zmuszać do udawania dobrego nastroju. Udawanie doświadczania emocji (poza tym, że nie jest prawdą) ma swoje poważne konsekwencje zarówno w zdrowiu psychicznym jak i fizycznym. Doświadczanie przez tak długi czas negatywnych emocji może spowodować zaburzenia somatyzacyjne. Proszę tego nie lekceważyć.

Proszę się postarać zdystansować i przeczytać jeszcze raz, najlepiej na głos wiadomość, którą Pani napisała. Wiadomość, a w zasadzie wołanie o pomoc, szukanie wsparcia w zrozumieniu co się wydarzyło i co można zrobić.

To niesamowite jak dużą odpowiedzialnością jest Pani obarczona przez partnera, a także jak dużą odpowiedzialnością sama Pani się obarcza. W związku intymnym, w romantycznej relacji, w partnerstwie, małżeństwie- są dwie osoby (chyba, że zostanie to inaczej zdefiniowane za zgodą wszystkich osób będących w takiej relacji). I to te dwie osoby mają realny wpływ na to co się między nimi dzieje i w jakim kierunku ten związek zmierza. Czy jest z Pani strony przyzwolenie na takie traktowanie siebie przez partnera? Czy jest Pani z tym dobrze? Z tego co Pani napisała- wątpliwym jest ten fakt. Jeżeli nie czuje Pani szczęścia, spełnienia, miłości i troski ze strony partnera - proszę otwarcie o tym porozmawiać. Proszę pamiętać, że rozmowa o uczuciach i emocjach w związku - nie jest powodem do kłótni, a jeżeli do takiej dochodzi jest to oznaka niezrozumienia, braku chęci zrozumienia lub braku troski i chęci zaangażowania się w realne i świadome dojrzałe budowanie związku.

Jeżeli partner nie potrafi rozmawiać z Panią o uczuciach - być może dobrym pomysłem jest zwrócenie się do specjalisty/ psychoterapeuty par o pomoc w komunikacji i otwartym wyrażaniu oczekiwań. Terapeuta par w atmosferze zrozumienia, bezpieczeństwa i empatii pomorze Państwu zrozumieć żródło trudności i problemów.

Nie znam całego kontekstu Państwa relacji - stąd uwrażliwiam, że moja interpretacja oparta jest jedynie na napisanej przez Panią wiadomości.

Proszę zadbać o siebie. Jest Pani bardzo wrażliwą osobą. Trzymam za Panią kciuki w świadomym kształtowaniu szczęśliwego, pełnego radości i miłości życia.

Edyta Zawodna
me4health

Szanowna Pani,
W społecznym postrzeganiu mężczyzna, który nie jest zainteresowany seksem to niemalże oksymoron. Media są pełne informacji o seksualnych wyczynach mężczyzn a także zalane są wiadomościami nt. przestępstw popełnianych przez nich, właśnie wskutek nieokiełznanej pożądliwości. Dlatego najczęściej problemy te są niemalże poza radarem społecznego zainteresowania - aczkolwiek są przynajmniej dwie osoby, które doświadczają głęboko frustracji na tym tle - to ów mężczyzna a drugą osobą jest jego partnerka, dokładnie tak jak Pani to opisuje…
• Ważnym jest wiek małżonka, badania dowodzą spadku zainteresowania seksem u mężczyzn wraz z wiekiem
• Na przejawiane zainteresowanie aktywnością seksualną ma bardzo znaczący wpływ ilość stresu jego rodzaj i intensywność,
• Ilość, jakoś i intensywność ruchu na świeżym powietrzu, sposób odżywiania się itp.
• Zażywane lekarstwa przebyte lub trwające schorzenia
• Używki - alkohol, papierosy i inne
• Poziom męskich hormonów płciowych
• Problem z zainteresowaniem seksualnością często idzie też w parze z problemami z erekcją
• Zbadać należy też Państwa relacje bieżące i przeszłe jak się Państwu układa i układało nie tylko współżycie seksualne, ale też bycie parą małżonków.
Jest to problem złożony i bardzo osobisty, dlatego psychoterapia par wraz z konsultacją medyczną wydaje się być dobrą drogą, do której podjęcia serdecznie zachęcam.
Wszystkiego dobrego

Rozumiem, że ta sytuacja jest dla Pani bardzo trudna i wywołuje wiele emocji, takich jak frustracja, smutek i poczucie odrzucenia. Brak intymności w związku, szczególnie gdy wcześniej była ona obecna, może być bolesnym doświadczeniem. Wygląda na to, że oboje macie różne podejście do tego problemu – Pani pragnie konkretnego działania i rozwiązania, podczas gdy Pani partner zdaje się kłaść nacisk na „dobrą atmosferę” jako warunek poprawy sytuacji.
Pani emocje, takie jak płacz i frustracja, są naturalną reakcją na brak bliskości i poczucie, że Pani potrzeby nie są spełniane. Jednak Pani partner może odbierać te reakcje jako presję, co może go dodatkowo oddalać. To tworzy trudny cykl, w którym oboje możecie czuć się niezrozumiani.
Warto spróbować otworzyć się na szczerą rozmowę o tym, co czujecie, bez obwiniania się nawzajem. Może Pani spróbować powiedzieć partnerowi, że Pani potrzeby emocjonalne i intymne nie są spełniane, ale jednocześnie proszę starać się podkreślać, że zależy Pani na nim i na Waszej relacji. Proszę pamiętać, że rozmowa powinna odbywać się w atmosferze zrozumienia, a nie oskarżania. Wspólnie musicie znaleźć sposób na rozwiązanie tej sytuacji.
To, że czuje się Pani źle i nie może już Pani udawać, że wszystko jest w porządku, jest zupełnie naturalne. Ukrywanie swoich emocji na dłuższą metę może pogłębić uczucie izolacji i frustracji. Może warto porozmawiać z partnerem o tym, że chce Pani poczuć się kochana i akceptowana, a nie zmuszać się do bycia w "dobrym nastroju", żeby wszystko było ok.
Dodatkowo, jeśli czuje Pani, że to trudna sytuacja do rozwiązania we dwoje, warto pomyśleć o terapii par. Może to być pomocne, aby lepiej zrozumieć wzajemne potrzeby, nauczyć się konstruktywnej komunikacji i wzmocnić Waszą więź. Terapia może pomóc także w przełamaniu emocjonalnego zastoju i znalezieniu sposobów na odbudowanie intymności.
Życzę powodzenia!
Z serdecznymi pozdrowieniami
Anna Dominik