Proszę o pomoc, bo jestem zdruzgotana, załamana i praktycznie już nie che mi się żyć. Bo nie wiem ja

Proszę o pomoc, bo jestem zdruzgotana, załamana i praktycznie już nie che mi się żyć. Bo nie wiem jak dalej będzie. Otóż mój mąż po 35 latach małżeństwa postanowił się ze mną rozwieść. Dodam, że od dawna jest osobą nadużywającą alkoholu. Od 3 lat maż postanowil, że będzie pracować poza domem, bo twierdzi że tu, gdzie mieszkamy nie ma dla niego odpowiedzniej pracy. Prosilam, błagałam, aby wrócił, że takie życie na odleglosc to męka, że to nam nie służy, ale nie chciał mnie posłuchać. Do tej pory przyjeżdżał co 2 lub 3 tygodnie na kilka dni i potem znów jechał do tej swojej pracy. Mąż, jak wracał do domu to juz drugiego dnia popijał, potem wyrażał różne pretensje, uwagi, był zaczepny i nieznośny a jednoczesnie wciąż dążył do zbliżeń, choć ja coraz częściej chcialam tego uniknąć. Wcześniej między nami w tych sprawach ukladalo sie dość dobrze, wychowalismy 2 dzieci , mamy wnuki. pomimo tego, ze okresowo pił, jakoś udalo sie dorobić, kupić dom, było nie najgorzej, wydaje mi sie, że sie kochalismy, choć mieliśmy dwa większe kryzysy, w tym jeden z powodu jego zdrady. Przeplakalam, wybaczyłam, choć przeżyłam to boleśnie i nadal nie jestem w stanie zapomnieć. Teraz mąż stwierdził, że już nie chce że mną dluzej być i że jego wieloletnie picie, które jakoś znosiłam, jest przeze mnie. Nie sprecyzowal konkretnie przez co. Dodatkowo oznajmnl mi, że ma teraz problemy z erekcją i musi sie koniecznie leczyć, a wynika to wlasnie z tego, ze unikam współżycia, jestem nieczuła, nie chce się przytulać, wkładam nieodpowiednie ciuchy czy bieliznę itp. Zarzuca mi, że go lekceważę, że nie ufam, nie rozmawiam z nim i jestem oschła. Ale to nieprawda, tak nie jest, nadal kocham męża i potrzebuję, choć faktem jest, że od ponad roku jestem przygnebiona i oslabiona, nie mam energii bo niestety zmagam się z bardzo z przykrymi i nasilonymi dolegliwościami związanymi z menopauzą To mnie wykańcza, depresjonuje i w rezultacie naprawdę powoduje niechęć do zbliżeń. Lekarz probuje mi pomoc, ale na razie rezultaty sa marne. Próbowałam mu to wszystko wyjaśnić, poprosilam o zrozumienie, mowilam, zecto minie, ale on nie przyjmuje niczego do wiadomości, nie dal mi zadnego wsparcia, tylko same pretensje.Wciaz mnie obwinia i twierdzi, że z tego powodu podjął decyzję o rozwodzie. Twierdzi, że w takiej sytuacji to on teraz już tylko musi zadbać o siebie i swoje potrzeby a ja go już nie obchodzę, ani to, co że mną się stanie, gdzie będę mieszkać i jak żyć. Przekreślił tym cale nasze wspólne zycie, odsunął sie od dzieci.Twierdzi, że już postanowił i nie zmieni zdania i że nie chodzi tu o żadną inną kobietę. Prosze o poradę co mogę zrobić, bo jestem w rozpaczy, wciaż płaczę,
nie jem, nie śpię, nie moge spokojnie pracować, nie ma juz sily. Myślałam, że mąż mnie kocha, więc nie rozumiem jak mogl mi zgotować taką krzywdę, po tylu latach. Nie jestem przygotowana nacrozstanie, nie xhe tego.Szczerze, to nie mam już nawet ochoty żyć. Proszę o poradę, pomoc.