Mam 14 lat. Mam około 170 cm wzrostu i ważę ok.57 kg. Zmagam się z depresją i z zaburzeniami lękowym

Dzień dobry,
opisywane objawy bez najmniejszej wątpliwości świadczą o problemach z odżywianiem. O tym, czy jest to już zaburzenie, czy dopiero rozwijający się rys zaburzeniowy będzie mógł powiedzieć psycholog po prawidłowej diagnozie.

Dzień dobry,
Myślę, że opis niepokojących zachowań i stanów wskazuje na potrzebę profesjonalnej pomocy. Aby zdiagnozować zaburzenia odżywiania potrzebna jest konsultacja lekarza psychiatry, wskazana byłaby również wizyta u psychoterapeuty i dietetyka.
Pozdrawiam serdecznie,
Agata Welzandt

Cześć!
Pamiętaj, że jesteś najlepszym ekspertem od siebie samej. Jeżeli zauważasz zmiany w swoim codziennym funkcjonowaniu, wskazywane objawy/myśli/działania dominują nad innymi obszarami (np. wpływają na Twoje funkcjonowanie w szkole/z rówieśnikami/funkcjonowanie społeczne)- zgłoś się po pomoc. Przy zaburzeniach odżywiania niezbędna jest wizyta u psychiatry oraz najlepiej psychodietetyka bądź psychoterapeuty. Myślę, że wizyty u specjalistów pomogą Ci rozwiać wszelkie wątpliwości. Cieszę się, że jesteś w relacji z psychologiem. Mam nadzieję, że jest Ci pomocna. Życzę Ci wszystkiego co najlepsze :)

Dzień dobry!
Na Pani miejscu, nie wahałbym się ani chwili i skorzystał z pomocy lekarza psychiatry lub psychoterapeuty w pierwszej kolejności, w celu postawienia diagnozy. Następnie jeżeli stwierdzone zostaną zaburzenia odżywiania warto podjąć pracę z terapeutą i psychodietetykiem w celu odbudowy właściwych relacji z jedzeniem, pozbyciem się wyrzutów sumienia z powodu jedzenia, które jest absolutnie podstawową czynnością oraz ustaleniu zdrowej i bezpiecznej diety i aktywiści fizycznej.
Pozdrawiam!

Przede wszystkim, bardzo ważne jest, że podzieliłaś się tymi trudnościami. To krok w dobrą stronę. Jednakże, na podstawie tego, co napisałaś, wydaje się, że masz trudności z relacją do jedzenia, wagi i ciała, co może wskazywać na obecność zaburzeń odżywiania.
Skonsultuj się z profesjonalistą. To bardzo ważne. Rozmowa z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania może pomóc w zrozumieniu Twoich obaw i potrzeb oraz zapewnić Ci wsparcie i odpowiednie narzędzia do radzenia sobie z tym. Zachęcam Cię również do rozmowy z rodzicami lub opiekunami.Podziel się tym, co czujesz, z bliskimi osobami w Twoim życiu. Może być trudne, ale wsparcie rodziny jest niezwykle ważne.. Unikaj proszę samodiagnozowania. Choć "myślenie anorektyczne" zostało wspomniane przez Twoją psycholog, to ostateczne rozpoznanie i pomoc powinny pochodzić od profesjonalisty, najlepiej specjalizującego się w tym obszarze.

Pamiętaj, że nie jesteś sama w tych trudnościach i że istnieje wsparcie i pomoc dostępna dla Ciebie. Szukaj pomocy w dorosłych, którzy są dla Ciebie bliscy, oraz w profesjonalistach, którzy są przeszkoleni do pracy z osobami w Twojej sytuacji.

Rozumiem, że przeżywasz trudności związane z własnym ciałem i relacją z jedzeniem. Twoje opisy sugerują pewne zaniepokojenie związane z jedzeniem oraz negatywne emocje związane z wyglądem ciała. To może wskazywać na zaburzenia odżywiania, zwłaszcza z myśleniem anorektycznym, o którym wspomniała psycholog.

Ważne jest, abyś kontynuowała współpracę z psychologiem oraz skonsultowała się z lekarzem lub specjalistą ds. żywienia w celu oceny sytuacji i uzyskania wsparcia. Zaburzenia odżywiania mogą wpływać na zdrowie fizyczne i psychiczne, dlatego istotne jest podjęcie kroków w celu zrozumienia i zarządzania tymi wyzwaniami. Nie wahaj się prosić o pomoc i rozmawiać otwarcie o swoich uczuciach z bliskimi oraz specjalistami.