mgr Anna Sowała

Dzień dobry. Moja dziewczyna ma duże problemy emocjonalne które sprawiają, że jest niesamowicie toksyczna. Nie lubi kontaktu fizycznego, nawet jak się na nią patrzy z zachwytem bo czuje się uprzedmiotawiana. W dodatku każda próba rozmowy z nią bardzo szybko ją "blokuje" przez co często pół godziny czekam na odpowiedź, która ostatecznie i tak nie nadchodzi. Zachowuje się skrajnie egoistycznie stawiając swoje chwilowe zachcianki wyżej niż dawno temu poczynione plany, które zawalamy, bo w ostatniej chwili nie potrafiła znaleźć w sobie motywacji by się zebrać. Mam wrażenie, że to efekt traum z poprzednich związków i dzieciństwa. Wiem też, że jedyne co mógłbym to być cierpliwy i czekać aż się otworzy, ale zamiast tego ona coraz bardziej się oddala i czuje się zaszczuta. Niestety bardzo mnie to rani, gdy kolejny raz ona mnie odpycha gdy chcę jej okazać trochę czułości chociażby ją przytulając, albo mówiąc jej coś miłego. Trudno jest jednoznacznie powiedzieć czy kocha mnie i się boi, czy po prostu ma mnie i moje potrzeby gdzieś. Najgorsze w tym wszystkim jest to ,ze ona nie widzi w tym problemu. Sama mówi o rzeczach takich jak to, że wyobraża sobie ciągle np swojego byłego który mówi jej, że będzie krzywdzić wszystkich których kocha, które ewidentnie sugerują mi, że powinna udać się na terapię, jednak totalnie nie jestem już w pozycji by jej to zaproponować bo na tym etapie każdą moją próbę pomocy postrzega jako atak na siebie. Jak jej pomóc tak aby nie zwariować samemu? Nie mogę wiecznie przecież czekać na coś co tak naprawdę może nigdy nie nastąpić, ciągle rezygnując z siebie i udając, że nie mam własnych potrzeb, jak chociażby poczucie bezpieczeństwa. A jednocześnie wierzę, że wszystkie nasze problemy są wynikami jej dziwnych interpretacji sytuacji w których się znajduje jak np gdy zrobię obiad, ona ma wrażenie, że robię go specjalnie dla niej i czegoś przez to oczekuję.