Bardzo trudno jest wyleczyć natręctwa. Czasem zmiana miejsca zamieszkania lub pracy powoduje ich minimalizację albo zanik. Zdarza się, że w okresie przekwitania zmniejszają się samoistnie. Pacjenci poddawani są psychoterapii (głównie opartej na psychoanalizie) oraz leczeniu farmakologicznemu.

  Podczas konsultacji z psychiatrą oceniana jest częstotliwość występowania zaburzeń, ich charakter oraz uciążliwość w codziennym życiu. Na tej podstawie może zostać określony stopień inwalidztwa.

  Zaburzenie psychiczne, nazywane także zaburzeniem obsesyjno kompulsywnym, charakteryzuje się uporczywie nawracającymi myślami (obsesjami) oraz przymusem wykonywania określonych czynności (kompulsje). Najczęściej występują obsesyjne obawy oraz ciągły przymus mycia rąk. Człowiek najczęściej zdaje sobie sprawę z bezsensowności wykonywanych działań, jednak narastający lęk przymusza go do powtarzania czynności. Istnieje niezliczona ilość rodzajów natręctw.