mgr Anna Chyczewska

W sytuacji, którą Pani opisuje, widać wiele trudnych emocji i konfliktów. Kiedy w związku pojawiają się poważne kwestie, takie jak możliwość separacji czy rozwodu, bardzo ważne jest, aby podejść do nich z dużą uwagą na własne uczucia i potrzeby, ale także próbując zrozumieć perspektywę drugiej strony.
W tej sytuacji, gdzie emocje są wysokie i zdają się dominować nad codziennym funkcjonowaniem, pomoc psychologa/psychoterapeuty mogłaby być bardzo cenna. Być może po kilku sesjach indywidualnych, zechce Pani wspólnie z mężem wziąć udział w terapii par, która może pomóc obojgu partnerom lepiej zrozumieć swoje potrzeby i oczekiwania.

Bardzo dziękuję za podzielenie się tym, co Pani teraz przeżywa. To, co Pani opisuje, brzmi jak głęboki stan emocjonalnego wyczerpania, a objawy takie jak nieustanny płacz, brak możliwości zaśnięcia, trudności w myśleniu i uczucie beznadziei są często związane z intensywnym stresem, lękiem lub depresją. Tężyczka, którą Pani wspomina, może również dodatkowo nasilać Pani niepokój, ponieważ jej objawy mogą wpływać na stan emocjonalny i samopoczucie. Jeżeli czuje się Pani na skraju wytrzymałości i czeka na wizytę u specjalisty, która ma być za długi czas, warto podjąć kilka działań, które mogą pomóc w złagodzeniu Pani stanu do momentu, kiedy otrzyma Pani specjalistyczną pomoc. Oto kilka kroków, które można rozważyć:
1. Konsultacja z lekarzem pierwszego kontaktu (jeśli wizyta u psychiatry czy psychoterapeuty jest odległa, warto skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu).
2. Wsparcie kryzysowe - w niektórych sytuacjach, gdy Pani czuje się na skraju wytrzymałości, warto rozważyć skorzystanie z pomocy kryzysowej, dostępnej w wielu miejscach:
- Telefony zaufania – wiele organizacji prowadzi całodobowe linie wsparcia psychologicznego, gdzie Pani może porozmawiać z psychologiem i uzyskać doraźne wsparcie emocjonalne.
- Centra interwencji kryzysowej – w Polsce istnieją placówki oferujące pomoc w sytuacjach kryzysowych, zarówno telefoniczną, jak i bezpośrednią. Często oferują także krótkoterminową terapię w nagłych przypadkach.
3. Wsparcie społeczne - bardzo ważne jest, aby miała Pani wsparcie osób bliskich. Może to być rodzina, przyjaciele lub partner, którzy mogą:
- Towarzyszyć Pani w trudnych chwilach.
- Pomóc w codziennych zadaniach, jeśli czuje się Pani przytłoczona.
- Wspierać Panią w dbaniu o podstawowe potrzeby, takie jak jedzenie czy sen.
4. Techniki samopomocowe - choć trudno to wdrażać w sytuacji kryzysowej, warto spróbować kilku prostych technik, które mogą przynieść chwilową ulgę:
- Uziemienie w chwili kryzysu – skoncentrowanie się na oddechu, odczuwanie podłogi pod stopami, czy liczenie oddechów to techniki, które mogą pomóc w złagodzeniu intensywnego napięcia.
- Zajęcia angażujące uwagę – nawet krótkie spacery, ćwiczenia fizyczne czy zajęcia manualne (np. rysowanie, gotowanie) mogą na chwilę odwrócić uwagę od emocji i pozwolić umysłowi odpocząć.
5. Pogotowie psychiatryczne
W sytuacji, gdy Pani czuje, że nie jest w stanie już dłużej czekać, można rozważyć kontakt z najbliższym pogotowiem psychiatrycznym lub izbą przyjęć oddziału psychiatrycznego. W takich miejscach pomoc jest dostępna bez skierowania, a może Pani uzyskać doraźne wsparcie w sytuacjach kryzysowych.
6. Kontakty z organizacjami pomocowymi
Warto sprawdzić lokalne organizacje, które oferują pomoc psychologiczną. Często są dostępne szybkie konsultacje lub spotkania online, które mogą złagodzić napięcie do czasu wizyty u specjalisty.

Każdy krok w kierunku poprawy, choćby najmniejszy, ma znaczenie. Proszę dbać o siebie i pamiętać, że istnieją rozwiązania, które mogą przynieść ulgę.