Mam16 lat i rowniez zmagam sie z tymi natrectwami.juz powoli nie wytrzymuje bo caly czas m

Dzień dobry,
Opisane objawy mogą wskazywać na zaburzenie lękowe z elementami nerwicy natręctw. Natrętne myśli, o których wspominasz, polegające na "odczynianiu" czyli na tym, że musisz szybko coś odpukać czy wykonać jakąś czynność, żeby nie wydarzyło się coś złego to właśnie typowe symptomy dla tak zwanej nerwicy natręctw myślowych. Obawiam się, że będzie Ci bardzo trudno poradzić sobie z tym samej. Chociaż na pewno to dla Ciebie trudne i wstydliwe, myśle że powinnaś powiedzieć o swoich dolegliwościach komuś dorosłemu i udać się po poradę do psychologa. Po dokładnym poznaniu Twojej historii psycholog na pewno będzie w stanie Ci pomóc pokonać objawy, które są bardzo uciążliwe. Gdybyś wspólnie z rodzicami podjęła decyzję o terapii zapraszam na spotkania online. Jesteś bardzo młodą osobą, a wspomniane objawy na pewno bardzo utrudniają Ci codzienne funkcjonowanie, dlatego nie warto tego tak zostawiać. Trzymam kciuki !
Agata Bukowska

Dzień dobry. Również skłaniam się do zaburzeń lękowych .Ostatnio miałam podobny przypadek i niestety bardzo ciężko jest sobie poradzić z tym tematem .Warto jest w miarę szybko zareagować ponieważ silne lęki i stres mogą prowadzić do nerwicy lękowej i w niektórych przypadkach doprowadzić do dość dużej Paniki i dodatkowych objawów somatycznych . Mam nadzieję ,że wszystko uda się pomyślnie rozwiązać . Pozdrawiam KW

Natrętne myśli bardzo często towarzyszą zaburzeniom lękowym, zdecydowanie polecam kontakt z psychologiem i podjąć terapię, która pomoże zapanować nad lękiem i nauczy mózg przyswajać pozytywne myśli. Polecam stosowanie metod relaksacji, które można wykonywać codziennie w domu (np. trening autogenny Schultza, czy relaksacja progresywna Jacobsona). Regularna aktywność fizyczna również będzie miała pozytywny wpływ na oczyszczenie myśli. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry, dziękuję za podzielenie się.
Natrętne myśli czy czynności najczęściej są elementem zaburzeń lękowych. Niestety bardzo trudno byłoby poradzić sobie z tym samemu.
Zachęcam do poinformowania rodziny o swoich trudnościach i poszukania psychologa, który pokieruje dalsze działania.
Życzę wszystkiego dobrego

Wyobrażam sobie, że to przez co przechodzisz musi być bardzo trudne i męczące. Lęk, który odczuwasz, szczególnie związany z myślami o zdrowiu swoich bliskich, jest czymś, co może naprawdę mocno obciążać emocjonalnie. Być może są objawy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD), które często wiążą się z przymusem wykonywania rytuałów (np. „odpukania”), by pozbyć się poczucia niepokoju. Niestety taką diagnozę może potwierdzić tylko i wyłącznie psychiatra, a póki jesteś niepełnoletnia to zgłosić się do niego możesz jedynie z rodzicami. Nic dziwnego, że trudno Ci o tym mówić, jest to zrozumiałe ale szukanie pomocy też jest bardzo ważne, a skuteczna terapia szczególnie w nurcie poznawczo-behawioralnym może umożliwić Ci powrót do normalnego funkcjonowania, które nie jest zdeterminowane lękiem.

Rozumiem, jak bardzo te natrętne myśli mogą być męczące i budzić poczucie winy czy lęk. To, co opisujesz – natrętne, niechciane myśli, poczucie, że „musisz je odpukać”, żeby coś złego się nie stało – jest bardzo typowe dla zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD). To nie jest Twoja wina ani dowód, że naprawdę chcesz tych rzeczy – to po prostu mechanizm lęku.

Samodzielnie bywa trudno sobie z tym poradzić, bo schemat się utrwala. Warto powiedzieć rodzicom albo innej zaufanej osobie i zgłosić się po wsparcie do psychologa czy psychiatry dziecięcego – leczenie OCD jest skuteczne i można naprawdę poczuć ulgę. Już sam fakt, że o tym piszesz, jest ważnym krokiem – nie jesteś z tym sama i są sposoby, by Ci pomóc.