Osoba 25l. brala duzo narkotykow, w tym lsd, grzyby, amfe, ayahuasce. Nie potrafi podjac pracy, jest

Najbliższa rodzina może wystąpić do sądu rodzinnego z wnioskiem o przymus leczenia.

Witam, opisywany problem jest bardziej złożony niż może się wydawać. Uzależnienie jest chorobą, a ta rządzi się swoimi prawami. Rodzina/ bliscy mogą wiele jednak działanie musi być adekwatnie dobrane do sytuacji. Zachęcam do skorzystania ze wsparcia terapeuty/psychoterapeuty/ specjalisty w miejscu zamieszkania.
Pozdrawiam

Witam, osoba uzależniona żyje w swojej rozbudowanej iluzji, wynika to z psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Zmotywowanie takiej osoby do podjęcia leczenia bywa bardzo trudne, ponieważ żyjąc we wspomnianej wyżej iluzji, nie dostrzega powagi sytuacji. Rolą bliskich i rodziny jest dopuszczenie do odczuwania przez osobę uzleżnioną konsekwencji jej nadużywania. Pomaga to tej osobie szybciej dostrzec swój problem i podjąć leczenie. Zachęcam do skonsultowania się z najbliższą Poradnią Leczenia Uzależnień i Współuzależnienia w celu zdobycia szczegółowych informacji.

W przypadku osoby, która ma 25 lat i ma historię intensywnego używania narkotyków, takich jak LSD, grzyby, amfetamina i ayahuasca, oraz wykazuje niestabilność emocjonalną, oderwanie od rzeczywistości i paranoidalne myśli, rola rodziny jest niezwykle ważna, ale jednocześnie bardzo trudna. Oto kilka kroków, które można podjąć jako członek rodziny:

1. Edukacja i zrozumienie: Dowiedz się jak najwięcej o wpływie narkotyków na psychikę i zdrowie psychiczne. Zrozumienie, że zachowania osoby mogą być wynikiem długotrwałego używania substancji psychoaktywnych, może pomóc w lepszym podejściu do sytuacji.

2. Nieuległość i granice: Ważne jest, aby ustalić i utrzymywać zdrowe granice. Nie oznacza to odrzucenia osoby, ale wyznaczenie jasnych granic dotyczących akceptowalnych zachowań. Na przykład, nie tolerowanie wyzwisk czy agresji w stosunku do rodziny.

3. Wsparcie emocjonalne: Staraj się okazywać wsparcie emocjonalne, jednocześnie nie pozwalając, aby zachowania osoby wpływały destrukcyjnie na Twoje własne zdrowie psychiczne. Wyrażaj, że jesteś gotowy/a pomóc, ale tylko w ramach zdrowych zasad.

4. Profesjonalna pomoc: Zachęcaj osobę do skorzystania z pomocy profesjonalnej, takiej jak terapia uzależnień, psychiatria czy psychologia. Jeśli osoba nie chce się leczyć, możesz skonsultować się z profesjonalistą, aby uzyskać wskazówki dotyczące interwencji.

5. Interwencja kryzysowa: W przypadkach, gdy osoba jest skrajnie niestabilna lub grozi sobie lub innym, konieczne może być wezwanie służb ratunkowych lub skorzystanie z pomocy psychiatrycznej w trybie pilnym.

6. Wsparcie dla siebie: Pamiętaj, że jako członek rodziny również potrzebujesz wsparcia. Grupy wsparcia dla rodzin osób uzależnionych, takie jak Al-Anon, mogą dostarczyć cennych informacji i emocjonalnego wsparcia.

7. Unikanie współuzależnienia: Staraj się unikać działań, które mogą wspierać uzależnienie lub niestabilne zachowania osoby. Nie ukrywaj problemu, nie usprawiedliwiaj zachowań i nie bierz odpowiedzialności za czyny uzależnionej osoby.

Rola rodzica w takiej sytuacji to przede wszystkim bycie wsparciem emocjonalnym, ale w sposób, który nie szkodzi ani Tobie, ani uzależnionej osobie. Twoja troska i próba pomocy są ważne, ale muszą być skierowane na promowanie zdrowia i samodzielności osoby uzależnionej, a nie na podtrzymywanie jej destrukcyjnych zachowań.

Witam,
Niestety musicie pomóc jej zrozumieć, że dalsze wspólne życie z nią na obecnych warunkach nie jest możliwe. Może nadal mieszkać z wami, ale tylko pod jednym warunkiem: musi podjąć leczenie, znaleźć pracę i przeznaczać swoje środki na utrzymanie mieszkania oraz jedzenie, czyli stać się pełnoprawnym członkiem wspólnoty.

Jeśli jednak nie zdecyduje się na te kroki, niestety będzie musiała opuścić mieszkanie.

Mam ponad 20 lat doświadczenia w leczeniu osób uzależnionych, dlatego przy okazji zapraszam na konsultacje domowe.