Moja córka ma chyba paranoje, co robić?

To co Pani pisze brzmi poważnie. Polecam wizytę u psychiatry lub psychoterapeuty.
Pozdrawiam
Białkowska

Dzień dobry,
wyobrażam sobie, że jest Pani przerażona, bardzo trudno patrzeć na cierpienie swojego dziecka. Z tego co Pani pisze, to poważna sprawa i koniecznie trzeba namówić córkę na wizytę u psychiatry, który przepisze leki zmniejszające lęk i poczucie zagrożenia. Następnym krokiem może być psychoterapia, ale niestety bez wizyty u lekarza psychiatry prawdopodobnie się nie obejdzie. Gdyby córka odmawiała pójścia do lekarza, można umówić się na wizytę u psychologa lub terapeuty, może na takim spotkaniu córka da się przekonać, lub Pani otrzyma wskazówki co można zrobić w takiej sytuacji. Proszę nie czekać i życzę powodzenia. Dorota Rychter

Witam,
Taką diagnozę może postawic lub wykluczyć lekarz psychiatra. Zada m.in. pytanie o nasilenie i okres trwania tych objawów. Warto się do niego udać by rozwiać Pani obawy i pomóc córce.
Pozdrawiam Agata Czaja-Michaud

Bardzo prawdopodobne, że przekonania pani córki mają charakter urojeń. Urojenia to zaburzenia treści myślenia, czyli nieprawdziwe przekonaniach i błędne sądy, odporne na wszelką argumentację. Przekonania te nie ustępują nawet wtedy gdy udowodni się osobie chorej, że są nieprawdziwe. Urojenia są jednym z objawów psychozy. Polecam aby udała się pani z córką do lekarza psychiatry. Lekarz będzie w stanie, po przebadaniu córki, ocenić czy zachorowała ona na psychozę i wdrożyć odpowiednie leczenie. Warto pamiętać, że choroby psychiczne, takie jak psychoza leczy się w pierwszej kolejności lekami. Wsparcie psychologiczne jest często też potrzebne ale farmakoterapia jest w tym przypadku pierwszoplanowa. W przypadku diagnozowania psychozy ważny jest tak zwany wywiad obiektywny od rodziny lub najbliższych. Chory często nie jest krytyczny co do swojej choroby, uważa się za zdrowego i ukrywa objawy. Dlatego dla lekarza bardzo cenna będzie także rozmowa z Panią.

Witam, nie wiem co Pani ma na myśli pytając o "paranoję", jakie ma Pani skojarzenia z tym słowem. Mogę natomiast napisać, że faktycznie sytuacja może być powodem do niepokoju o dobrostan córki. Warto powiedzieć córce, że się Pani o nią martwi, że chciałaby jej Pani jakoś pomóc, zapytać czego córka potrzebuje, powiedzieć o tym, że warto skonsultować się z psychologiem. Domyślam się, że córka, w związku ze swoimi przekonaniami doświadcza wiele cierpienia na co dzień. Nie musi tak być. Sytuacja, każdej osoby jest inna i działania dobiera się indywidualnie. Z mojej perspektywy na spotkaniu/spotkaniach z psychologiem może skorzystać nie tylko osoba z trudnościami ale również osoba, która chce pomóc, by wspólnie ze specjalistą odkryć, jaki sposób wsparcia w tej sytuacji będzie najbardziej pomocny.
pozdrawiam serdecznie