mgr Natalia Łukasik-Tomala

Witam mój problem zaczął się ok 1.5 roku temu po zabawie z mdma następnego dnia dopadła mnie kluczową myśl,,to tak nie jest,, i jak by wszystkie dotychczasowe ścieżki myślowe znikły do tego pojawiły się problemy ze wzrokiem I skupieniem długi czas miał tak jak by mózg nienadąrzał za oczami . Z nadejściem urlopu po trzech miesiącach za granicą pewnego dnia z byłą dziewczyną po zbliżeniu poczułem jak mi coś wygasa w mojej męskości od tamtej pory zaobserwowałem brak porannych i spontanicznych erekcji ok 3 dni od tego zajścia obudził mnie koszmarny realistyczny sen w przeciągu następnych kilku dni dostałem depersonalizacji deralizacji bardzo mocne odrealnienie drgawki problemy ze wzrokiem . Od stanu dd minęło już 5 miesięcy trochę się polepszyło ale moje libido i męskość nie wracją do normy mam także ogromne problemy z zasypianiem , budzą mnie w nocy natrętne bezsensowne myśli nie mogę spać oraz sen jest bardzo płytki . Bardzo mi ciężko nie wiem za bardzo co mam już robić .życie zmieniło mi się w gechnnę (Po wizycie u lekarza dostałem medykamenty ale ich nie stosuje )

Dobry wieczór.

Spotykaliśmy się z chłopakiem przez 4 miesiące. Przez pierwsze 2-2,5 miesiąca wszystko było w porządku. Potem on zaczął budować dom i zaczął sie trudny okres w pracy. Rozumiałam to wszystko, starałam się go jakoś wspierać, a nie wywierać na nim presję. Kiedyś widywaliśmy się 2 razy w tygodniu, a nawet częściej, ponieważ mieszka poza miastem. Ostatnio nie mógł przyjechać. powiedział, że musimy zerwać ze względu na brak czasu. Zapytałam, czy ma uczucia, nic nie odpowiedział, choć jest taką osobą, że łatwiej powiedzieć prawdę niż skłamać. Sam na początku przejmował inicjatywę, pokazywał czynami, że traktuje mnie na poważnie, nigdy się nie kłóciliśmy, rozmawialiśmy, jeśli coś komuś nie pasowało. Powiedział, że nigdy nie miał takich 4 miesięcy (w sensie pozytywnym). Przedstawił mnie znajomym i rodzicom, jego bliscy nie byli przeciwko mnie i naszemu związkowi, ale jego decyzja była dla mnie całkowitym zaskoczeniem. Powiedział, że nie chce mnie teraz zatrzymać, ale jeśli los w przyszłości nas połączy, to tak będzie, a jeśli znajdę kogoś lepszego, to zgodzi się na tę opcję. Ciągle o nim myślę i po prostu nie mogę pogodzić się z jego decyzją, mimo że rozstaliśmy się bez napadów złości / skandali. Od czasu rozstania prawie sie nie odzywa, rozmawiamy tylko w pracy jeśli potrzebuję pomocy. Czy jest szansa że on wróci? Jak poradzić sobie z tą sytuacją? Z jednej strony chcę pozwolić mu odejść, chociaż go kocham, ale z drugiej strony wydaje się, że zostawia sobie możliwość powrotu.