lek. Julita Garbacka

Psychiatra więcej

Warszawa 1 adres

Nr PWZ: 9451212

61 opinii
Przewidywany czas odpowiedzi:

Moje doświadczenie

Jestem psychiatrą i psychoterapeutą.. W swojej pracy łączę wiedzę i lata doświadczeń lekarza psychiatry i psychoterapeuty. Prowadziłam terapię rodzin i par oraz psychoterapię indywidualną, dzięki temu lepiej rozumiem tło emocjonalne i systemowe leczonych zaburzeń i chorób psychicznych. Pozwala mi to również skuteczniej pomagać moim pacjentom i nie ograniczać pomocy do wypisania recepty, a w swoich zaleceniach zawsze uwzględniam interwencje niefarmakologiczne. Z sukcesami leczę dzieci i dorosłych. Nieustannie podnoszę swoje kwalifikacje w obu dziedzinach.
Zapraszam
więcej O mnie

Zakres porad

  • Psychiatria
  • Psychiatria dziecięca

Adres

Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie
Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów

Kosiarzy 37 lokal 44, Wilanów, 02-953 Warszawa

Dostępność

Telefon

782 98...
535 10...

Typy przyjmowanych pacjentów

  • Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)
Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie

Usługi i ceny

  • Konsultacja psychiatryczna dorosłych (pierwsza wizyta)

    500 zł

  • Konsultacja psychiatryczna dorośli - kolejna wizyta

    350 zł

  • Konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzież (druga wizyta)

    500 zł

  • Konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzieży - kolejna wizyta

    350 zł

  • Konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzieży - pierwsza wizyta

    500 zł

61 opinii

Sprawdzamy wszystkie opinie. Specjaliści nie mogą płacić za modyfikowanie lub usuwanie opinii. Dowiedz się więcej Dowiedz się więcej o opiniach

  • I

    Cudowna lekarz , podejście rewelacyjne.Dziecko w centrum zainteresowania.Z przyjemnością wrócimy na kolejną wizytę.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzież (druga wizyta)  • 

  • Profesjonalizm z pewną dawką luzu, czułam się zaopiekowana i wysłuchana, pełne zaangażowanie ze strony pani doktor.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dorosłych (pierwsza wizyta)  • 

  • K

    Swietny Specjalista. Naprawdę czujemy się z Synem dobrze zaopiekowani.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzieży - kolejna wizyta  • 

  • K

    Jestem bardzo zadowolona z wizyty. Gorąco polecam.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzież (druga wizyta)  • 

  • E

    Wspaniała Pani doktor, profesjonalna a zarazem empatyczna !

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów Konsultacja psychiatryczna dorośli - kolejna wizyta  • 

  • R

    To była pierwsza wizyta, Pani doktor bardzo sympatyczna.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzieży - pierwsza wizyta  • 

  • M

    Pomocna, merytoryczna, profesjonalna i kulturalna. Daje poczucie bezpieczeństwa i zaopiekowania. Polecam!

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dorosłych (pierwsza wizyta)  • 

  • Miła,ciepla osoba która ma podejcie.
    Była to pierwsza wizyta.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzież (druga wizyta)  • 

  • M

    Jesteśmy po pierwszej wizycie. Wizyta bardzo szczegółowa. Dokładnie wyjaśniony temat z jakim przyszliśmy. Zaproponowane leczenie. Czujemy się dobrze zaopiekowani.

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów konsultacja psychiatryczna dzieci i młodzież (druga wizyta)  • 

  • D

    Z całym szacunkiem polecam! Pani Julita to doświadczona i miła osoba. Doskonale wie jak pomagać. Pozdrawiam!

     • Centrum Psychiatrii i Psychoterapii Wilanów Konsultacja psychiatryczna dorośli - kolejna wizyta  • 

Wystąpił błąd, spróbuj jeszcze raz

Odpowiedzi na pytania

3 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl

20 lat, kobieta.
Zdiagnozowana depresja, nerwica stany lękowe, tachykardia o nieznanym podłożu i niedoczynność tarczycy (wszystkiego choroby są leczone).

Potrzebuję porady psychologa lub psychiatry.

Od zawsze czułam pustkę, dzięki lekom nie płakałam co wychodziło ki na dobre.

Od niedawna płacze z byle powodu, najmniej smutna rzecz sprawia u mnie ogromny płacz, nie czuje jakbym to była ja/to ja żyła tym życiem.
Zazwyczaj gdy powiem szczerze o swoich emocjach jest to odbierane za normalne, przewrażliwienie itp.

Wiem co jest normalne u innych a wiem co nie jest uznawane za norme.

Ze szczęścia, poznawania nowych ludzi przechodze czasem zbyt szybko do depresji, płaczu i nie dbania o siebie przez nawet pare dni.

Jest mi nieodbrze, zaczyna kręcić się w głowie.

Nie chce już tego stanu, nie wiem co zrobić.

Nie znam Pani histrorii choroby, ani nistorii leczenia lub psychoterapii, wymienię jednak kilka hipotez, które wzięłąbym pod uwagę pogłębiając wiwiad.
Po pierwsze, skoro ma Pani rozpoznaną i leczoną depresję, to być może (mimo leczenia) jest to zaostrzenie choroby. Nawrót może zaczynać się w taki sposób. Proponuję skonsultować się z psychiatrą u którego się Pani leczy.
Drugi aspekt: bez osobistego badania, nie jestem w stanie tego zróżnicować, lecz przeżywanie "wewnętrznej pustki" może być elementem anhedonni (braku uczuć) tj. składowej depresji, ale może też być informacją o nieprawidłowo kształtującej się osobowości, Może też sygnalizować występowanie cech ze spaktrum autyzmu To "przewrażliwienie", o którym Pani pisze i postrzeganie tego przez otoczenie, jest jedną z dość często zdarzających się sytuacji, które doświadczają osoby ze spaektrum. Warto mieć taką wiedzę o sobie, ponieważ czasem radykalnie wpływa to na leczenie farmakologiczne i psychoterapę.
Mam nadzieję, że jest Pani również w psychoterapii .
Pozdrawiam

lek. Julita Garbacka

Mam pewien problem, mianowicie nie potrafię się przytulać i całować. Jestem nastolatką i uważam że to już jest moment w którym powinno mi to przychodzić łatwo, a mnie to stresuje.Nie wiem co jest tego przyczyną. Byłam w jednym związku w życiu. Mój chłopak był bardzo nachalny. Mówiłam mu że chce wszystko powoli ale ten nie potrafił tego zrozumieć. Bardzo często się całowaliśmy i przytulaliśmy co było dla mnie nie komfortowe. Może to jest przyczyna? Moi rodzice też nigdy nie sobie okazywali uczuć i nie miałam wzorca jak to wygląda. Proszę o pomoc bo nie wiem co robić.

Nie wiem ile masz lat. Grattuluję intuicji. Faktycznie wymienione przez Ciebie kwestie mogą mieć znaczenie. Zarówno brak wzorca relacji miedzyludzkich w domu (rodzice się nie przytulali, pytanie, czy okazywali uczucia Tobie?) jak i doświadczenia osobiste (ignorowanie przez byłego chłopaka Twojej woli) i, nazwę to po imieniu, nadużycie, którego, w związku z tym doświadczałaś. Cieszę się zatem, że piszesz o tym związku w czasie przeszłym. Poniżej kilka ważnych informacji.
Po pierwsze: Nie został zdefiniowany taki wiek, a któryn człowiek ma "łatwo sie przytulać i całować" i fakt, że tak się nie dzieje obacnie w Twoim życiu o niczym nie świadczy. Są ludzie, dla których strefa intymna jest zawsze bardzo szeroka i blisko mogą być tylko nieliczni. I to jest OK
Po drugie: ludzie dojrzewają do różnych form bliskości / odkrywania seksualności / odkrywanie siebie / tożsamości seksualnej w różnym czasie i jestem spokojna, że ten moment nadejdzie i dla Ciebie, gdy spotkasz właściwą osobę i przestaniesz się nadużywać (zmuszać bo inni tego oczekują) tylko skupisz na swoich potrzebach / odczuciach.
Kolejna kwestia: to, że coś Ci sie nie podoba lub czegoś nie chcesz, mimo, że inni "mają inaczej" jest OK, Mów o tym śmiało.
I ostatnia sprawa: bez względu na to jak dobre masz relacje z rodzicami, może się zdarzyć, że to nie jest temat do poruszenia w domu i potrzenujesz wsparcia psychoterapeuty. Powiedz o tym dorosłym (założyłam, że nie masz jeszcze 18 lat:-))
Pozdrawiam

lek. Julita Garbacka
Zobacz wszystkie odpowiedzi

Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Najczęściej zadawane pytania