mgr Martyna Nowak

Dzień dobry. Domyślam się, że może być bardzo trudno zmienić coś, o czym nie wie się, jak to właściwie wygląda. Proszę na początek spytać koleżankę i znajomych, co dokładnie takiego Pani robi, że wygląda na zestresowaną? To może być dobry krok do poznania samej siebie. Pisze Pani także o tym, że podczas spotkań nie czuje Pani stresu. Czy przeżywa Pani stres w innych sytuacjach i jak on się wtedy Pani objawia, co Pani wtedy czuje? Trzecia moja propozycja jest taka, żeby zaczęła Pani bardziej przyglądać się sobie podczas spotkań - proszę zobaczyć, co Pani myśli, robi - i proszę to porównywać z tym, co robią Pani znajomi. Czy robicie coś inaczej? Może zadajecie inne pytania, skupiacie się na czymś innym, może ktoś mówi więcej, a ktoś mniej? Po czwarte - może być Pani łatwiej obserwować siebie, kiedy jeszcze ktoś będzie w tym uczestniczył, np podczas spotkań z psychologiem - jego będzie Pani mogła bezpiecznie pytać o to, jak wg niego wygląda Pani i czy wg niego Pani się stresuje. Życzę Pani powodzenia w poznawaniu siebie.

Dzień dobry, poronienie jest poważnym doświadczeniem straty, Pani psychika szuka sposobów na poradzenie sobie z tym. Bardzo dobrze, że rozmawia Pani z bliskimi i pozwala sobie na przeżycie tej straty, na płacz. Początkowe "znośne samopoczucie" jest normalną reakcją obronną, organizm sam przed sobą udaje, że do niczego nie doszło. Można powiedzieć, że jak ten mechanizm puścił - im więcej będzie Pani płakała i przeżywała to, co się wydarzyło, tym mniejsze z czasem będą objawy ze strony ciała (m.in. bóle w klatce piersiowej). Jednakże domyślam się, że może Pani nie mieć możliwości odcięcia się od życia i codziennych obowiązków. Myślę, że specjalistą, który może Pani pomóc w tym trudnym dla Pani okresie czasu jest psycholog, psychoterapeuta. Poza wsparciem Pani emocjonalnie będzie w stanie przeanalizować z Panią ewentualną skorzystanie z leków i w razie konieczności wskaże Pani (poleci) lekarza psychiatrę. Czy to uczucie żalu, straty, bólu minie? Tak. Jest duża szansa na to, że z czasem ból stępieje i nie będzie już tak bardzo jak teraz obecny w Pani życiu. Proszę o siebie zadbać, udać się do psychologa, jak najwięcej rozmawiać z osobami przy których dobrze się Pani czuje. Proszę nie porzucać codziennych czynności, wychodzić na spacery, dbać o sen. Życzę Pani wszystkiego dobrego, serdecznie pozdrawiam