Po kolejnej nieudanej relacji jest mi sie coraz trudniej pozbierac psychicznie. Systuacje pogorszyla

Myślę, że warto udać się na psychoterapię, żeby przyjrzeć się Pani potrzebom, a także znaleźć wspólny mechanizm przyczyniający się do rozpadu poprzednich relacji czy blokujący Panią przed bliskością fizyczną.

Dzień dobry.

Myślę, że mamy tu kilka nawarstiwających się ze sobą problemów.
Po pierwsze nieudane relacje w związku. Za każdym razem gdy się Pani nie udaje to robi się trudniej. Każda "porażka", a tak prawdopodobnie traktuje Pani nieudane relacje, sprawia, że jest coraz trudniej próbować, bo mamy mniejszą wiarę w sukces, mniej sił i determinacji oraz wiekszą wiarę w kolejną "porażkę", co wiąże się z lękiem przed nieprzyjemnymi uczuciami. Przecież "rozczarowanie", "rozstanie" i "porażka" to bardzo trudne stany, a poza tym powstaje pewnien schemat "po co próbować jak i tak się nie uda". Taka blokada i brak przekonania wywołuje u Pani pewne zachowania i emocje, która odczytuje druga strona i faktycznie zmniejsza to szanse na dobrą relacje.

Warto by popracować nad tym schematem, by móc wejść w nowe relcje z "czystą karta" lub wręcz mądrością zaczerpniętą z poprzednich doświadczeń.

Tak jak wspomnieli moi poprzednicy. Warto też przeanalizować poprzednie relacji, by tą "mądrość" zdobyć i poznać przyczyny dlaczego się nie udawało. Pomoże to wejść w nową relację bez popełniania pewnych błędow czy może pomoże lepiej dobierać odpowiednich partnerów.

Mamy też w społeczeństwie pewne schematy - nazwjmy to robieniem rzeczy w "odpowiednim" czasie. Jest wiek na dziecko, związek, maturę i pierwszą pracę. Niby nie jest to nigdzie zapisane, ale gdzieś podświadomie mamy oczucie, że "jesteśmy spóźnieni" lub nawet otoczenie nam to wypomina. Jest tak silna presja, że sam fakt bycia "niepunktualnym" czy "spóżnionym" może wywołać kryzys. Ten aspekt też warto przepracować. Ma Pani prawo do przeżywania życia w odpowiednim dla siebie tempie i na żaden "pociąg" czy "samolot" się Pani nie późnieła. Nic nie odjechało i nic nie odleciało. Ma Pani jeszcze szanse dotrzeć tam gdzie Pani chce tak jak Pani chce. Wsiadanie "w byle jaki pociąg" byle mieć to za sobą raczej nie da Pani satysfakcji i nie uczyni Pani szczęsliwą. Choć może z drugiej strony zniknie ta presja "jeszcze tego nie przeżyłam" i będzie później łatwiej. Warto to przepracować i znaleźć najlepszą dla siebie drogę, ale świadimie.

Jeszcze wspomniała Pani o tym, że kiedyś by rozwiązać problemy/zapomniec o problemie uciekała Pani w wir pracy. Jest to pomocne, jednak jest to w pewien sposób unikający wzorzec rozwiązywania prolemów i jak widać nie zawsze może być zastosowany. Może warto nauczyć się innych sposobów radzenia sobie z problemami - opartych na emocjach i na konfrontacji/rozwiązaniu problemów. Da to Pani wieksze możliwości rozwiązywania różnych problemów w przyszłości, podniesie poczucie sprawstwa i samoocenę, obniży poziom lęku, bo będzie Pani wiedziała, że może sobie Pani poradzić w różny sposób i umie to Pani zrobić.

pozdrawiam ciepło
Maria Tarczyńska

Szanowna Pani,
Rozstania nigdy nie są łatwe. Żeby w pełni je przeżyć potrzeba czasu i akceptacji zaistniałej sytuacji. A co najważniejsze, zrozumienia przyczyny zakończenia związku, aby uniknąć podobnych sytuacji w przyszłości.
Niezbędna do tego wydaje się być psychoterapia, która pomoże zrozumieć uruchamiające się wtedy mechanizmy.
Jest to dla Pani zakończenie pewnego etapu w życiu, z którym wiąże się strata, dlatego stany lękowe są jak najbardziej zrozumiałe.
Pozdrawiam,
Karolina Koczur

Dzien dobry. Proponuję zacząć od konsultacji z psychiatrą, by na początek poprawi sobie podstawowy standard funkcjonowania - np. dzięki lekom będzie mogła Pani się wysypiać. A w następnej kolejności pomyśleć o psychoterapii, by moc przyjrzeć się temu co dzieje się w Pani emocjach, potrzebach i pani związkach, że się rozpadają.
Pozdrawiam