Od roku spotykam się z partnerem. Mieszkamy u mnie. Co drugi tydzień i okres wakacji była u nas jego

Dzień dobry,

zbudowanie relacji opartych na zaufaniu, zwłaszcza w tzw. "patchworkowych" relacjach czy rodzinach niesie ze sobą wiele wyzwań i potrzebuje czasu. Wymaga przy tym wiele pracy każdej ze stron, otwartych rozmów, często bardzo trudnych, zarówno dotyczących zasad wspólnego spędzania czasu, wspólnych obowiązków, sposobów komunikowania się a także jasnego i przejrzystego określenia granic. W takich wypadkach warto zawsze na bieżąco komunikować swoje wątpliwości, lęki, nazywać uczucia i omawiać trudne dla nas sytuacje z partnerem, i z nim ustalić w jaki sposób i kto podejmie próby wyjaśnienia podobnych sytuacji.
Wiek nastolatki - 15 lat, to także czas budowania jej własnej tożsamości nie tylko jako dojrzewającej jednostki, ale także jako kobiety, badania swoich granic i możliwości, zwłaszcza, gdy w otoczeniu pojawia się inna niż matka, kobieta - partnerka taty. W grę może wchodzić rywalizacja o urodę, o uwagę, o czas, o pieniądze taty, a może tylko chęć zaspokojenia swoich potrzeb by zaimponować koleżankom i kolegom. Zachęcam do otwartej rozmowy najpierw z partnerem, a potem z jego córką.

To, co Pani opisuje, brzmi naprawdę trudno, bo pojawiło się poczucie oszukania, rozczarowanie i niepewność co do relacji z partnerem. Naturalne, że w takiej sytuacji może Pani czuć się zagubiona i zastanawiać, jak rozmawiać zarówno z nim, jak i z jego córką.
Widzę, że zależy Pani na relacji i na tym, żeby w domu panowało poczucie bezpieczeństwa i uczciwości. To już jest ważny Pani zasób, bo wie Pani, czego potrzebuje, żeby poczuć się spokojniej.
Zapraszam Panią na konsultację online, gdzie wspólnie możemy poszukać rozwiązań, które pomogą odbudować Pani poczucie bezpieczeństwa w domu, przygotować rozmowę z partnerem i ustalić jasne granice wobec jego córki. Krok po kroku znajdziemy sposób, by w tej sytuacji poczuła się Pani pewniej i miała większe poczucie wpływu.

Sytuacja, którą Pani przedstawiła, niesie ze sobą sporo trudności – i w relacji z partnerem, i we wspólnym życiu pod jednym dachem. Pomocne bywa, gdy rodzic przejmuje prowadzenie rozmów z dzieckiem, a jednocześnie wspólnie ustalicie jasne zasady, które dadzą Pani poczucie bezpieczeństwa. Warto też spokojnie porozmawiać z partnerem o tym, czego Pani potrzebuje w tej sytuacji, by czuć się traktowaną z szacunkiem i mieć wsparcie.

Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem. To bardzo trudna i delikatna sytuacja – z jednej strony chodzi o zaufanie w relacji z partnerem, z drugiej o jego córkę, która przekroczyła granice i sprawiła Pani przykrość.

Kilka rzeczy może pomóc uporządkować sytuację:
1. Jasne postawienie granic
Ma Pani pełne prawo powiedzieć, że kradzież była dla Pani bolesna i że nie może być w domu tolerowana. Chodzi tu nie tylko o pieniądze, ale o poczucie bezpieczeństwa i zaufania.
2. Rozmowa z partnerem
Warto spokojnie, bez obwiniania, porozmawiać o tym, co się wydarzyło i jak Pani się z tym czuje. Podkreślić, że sprawa dotyczy nie tylko jego córki, ale także Pani domu i Pani dziecka. Ważne, żeby partner zrozumiał, że musi być w tym temacie sojusznikiem, bo inaczej relacja będzie bardzo obciążona.
3. Konsekwencje wobec córki
Dziewczyna ma 15 lat – jest już na tyle duża, żeby rozumieć wagę swojego zachowania. Konsekwencje są potrzebne: może to być np. ograniczenie kieszonkowego, konieczność odpracowania lub oddania pieniędzy, a przede wszystkim rozmowa o uczciwości i zaufaniu. Ważne, by te konsekwencje były ustalone przez ojca, a nie tylko przez Panią, żeby nie stawiać Pani w roli „tej złej”.
4. Neutralna postawa wobec dziewczyny
Nie musi Pani udawać, że nic się nie stało, ale też nie warto wchodzić w otwartą konfrontację czy moralizowanie. Najlepiej jasno, spokojnie zaznaczyć swoje granice („nie chcę, żebyś dotykała moich rzeczy ani pieniędzy, bo to jest dla mnie bardzo ważne”) i pozwolić, żeby główną odpowiedzialność za dalsze działania wziął ojciec.
5. Ochrona własnych granic
Może Pani teraz zadbać o praktyczne zabezpieczenie (np. chowanie pieniędzy w określonym miejscu), ale kluczowe jest, by w relacji nie zostało poczucie, że musi Pani stale kontrolować i pilnować wszystkiego. To temat do pracy partnerskiej – jak razem stworzyć dom, w którym czuje się Pani bezpiecznie.

Takie sytuacje często są też sygnałem, że nastolatek zmaga się z trudnymi emocjami czy próbami radzenia sobie na własny sposób. Nie usprawiedliwia to kradzieży, ale warto, żeby ojciec porozmawiał z córką nie tylko o konsekwencjach, ale też o tym, co się za tym kryje.

To naturalne, że po takim doświadczeniu pojawia się nieufność i obawa o przyszłość relacji. Kluczowe będzie, czy partner stanie po Pani stronie i podejmie odpowiedzialność jako ojciec.

Wszystkiego dobrego :)

Dzień dobry,

To całkowicie naturalne, że czuje się Pani w tej sytuacji oszukana i nie jest to dla Pani łatwe. W końcu została Pani okradziona przez osobę, której Pani ufała i w której wychowywaniu poniekąd Pani uczestniczy (jeżeli dobrze rozumiem).
Z jednej strony myślę sobie, że zwłaszcza skoro córka Pani partnera ma pieniądze - to jej zachowanie może być wyrazem jakiegoś buntu czy prób zakomunikowania czegoś z czym się mierzy. I tutaj zadaniem rodziców mogłoby być zrozumienie dlaczego dziewczynka kradła pieniądze, co kryje się pod tym zachowaniem. Dotarcie do przyczyny mogłoby też Pani pozwolić zrozumieć sytuację.
Z drugiej strony myślę, że dla Pani też może być ważne aby powiedzieć partnerowi jak Pani się czuje. Przez to, że została Pani okradziona, ale również dlatego, że partner wycofuje się z rozmowy na ten temat. Jeżeli jest to szczególnie moment w którym potrzebuje Pani jego wsparcia - to proszę mu o tym powiedzieć.

Pozdrawiam,
Paulina Habuda
Psycholog Seksuolog

Rozumiem, jak trudne i bolesne może być dla Pani doświadczenie – sytuacja, w której ktoś młody, z kim zaczęła Pani budować relację, narusza granice i zaufanie. To naturalne, że pojawia się poczucie oszukania, niepewność wobec dalszej relacji z partnerem i zagubienie, jak teraz zachowywać się wobec jego córki.
Warto pamiętać, że zachowania takie jak podbieranie pieniędzy mogą mieć bardzo różne przyczyny – czasem są formą buntu, poszukiwania granic, innym razem wyrazem trudności emocjonalnych. To nie zmienia faktu, że ma Pani pełne prawo do swoich uczuć i do ochrony własnych granic.
Może być pomocne, aby spokojnie porozmawiać z partnerem o tym, jak Pani się czuje, co jest dla Pani ważne i jakie zasady chciałaby Pani, by obowiązywały w domu. Równocześnie warto dać sobie przestrzeń do zadbania o siebie – tak, aby nie zostać samą z ciężarem tej sytuacji.
Jeżeli poczucie zranienia i lęku o przyszłość związku będzie się nasilało, rozmowa z psychologiem lub psychoterapeutą może okazać się wspierająca. Taka przestrzeń pozwala lepiej zrozumieć swoje emocje, odzyskać poczucie wpływu i poszukać konstruktywnych sposobów komunikacji w relacji. Życzę wszystkiego dobrego. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry, rozumiem, że sytuacja z córką partnera jest dla Pani trudna i budzi poczucie oszukania. To naturalne, że czuje się Pani zraniona. W takiej sytuacji ważne jest zachowanie spokoju, ustalenie jasnych granic i konsekwencji oraz wspólne z partnerem podejście do dziecka. Rozmowa w neutralnej atmosferze, bez obwiniania, może pomóc dziewczynie zrozumieć, że takie zachowanie jest niewłaściwe. Jeśli sytuacja będzie się powtarzać lub sprawiać trudności, warto rozważyć wsparcie psychologa, który pomoże wypracować strategie reagowania i komunikacji.
Pozdrawiam serdecznie,
mgr Elżbieta Kosik