Dzień Dobry, Jestem 30 letnim mężczyzna i borykam się z problemem twórczego pisania lub w ogóle pis
4
odpowiedzi
Dzień Dobry,
Jestem 30 letnim mężczyzna i borykam się z problemem twórczego pisania lub w ogóle pisania mam na mysli eseji, wypracować, dłuzszych treści, ogólnie zauważyłem, że posiadam bardzo ubogi zasób słownictwa. Chciałbym rozpocząć studia, ale mam obawy, że sobie nie poradzę, o ile nauka idzie mi trochę wolniej, ale jednak jestem w stanie przyswoić materiał - gorzej z jego zastosowaniem w praktyce. Formułki, definicje jestem w stanie wykuć "na blachę" ale problem pojawia się wtedy, gdy mam własnymi słowami opisać nauczony materiał. Dotychczas studiowałem, ale studia porzuciłem na ostatnim roku w związku z problemem z napisaniem pracy dyplomowej. Miałem wrażenie, że przepisuje książkę.
Chwilę po zrezygnowaniu ze studiów miałem wrażenie, że jestem po prostu głupi i być może mam deficyty o których wcześniej nie zdawałem sobie sprawy więc wykonałem test IQ stanford binet i wynik ogólny wyszedł na poziomie 102(werbalny: 96, niewerbalny 107). W mojej opinii nie jest to wynik, który by tłumaczył wskazane wcześniej deficyty więc zacząłem drążyć dalej i skonsultowałem się z neuropsychologiem, który stwierdził, że pamięć mam dobrą ale jestem podatny na interferencje(?) I w jego opinii dobrze jakbym zdiagnozował się pod kątem adhd.
Jako dziecko stosunkowo późno zacząłem mówić - miałem ok. 4 lat, wcześniej sylabowałem słowa i to nie do końca dla przykładu zamiast mówić "samochód jedzie do przodu" to mówiłem "sa- je - do -przo" czyli krótko mówiąc niepełne sylaby danego słowa.
W szkole byłem przeciętny, były przedmioty z których byłem lepszy i były takie które wymagały ode mnie więcej pracy np. - Matematyka natomiast bardzo dobrze radziłem sobie z przedmiotsmi typu WOS i historia - być może dlatego, że leżą one w kręgu moich zainteresowań.
Od zawsze miałem problem z odpowiadaniem na pytanie mam wrażenie, że czasem zdanie jest nielogiczne, tak jakbym chciał je szybko powiedzieć przez co to brzmi jakbym nie wiedział co chce powiedzieć, a ponadto mam problem z powtarzaniem tzn. Załóżmy w pracy dostałem dłuższe polecenie i po kilku minutach mam problem z jego powtórzeniem i właśnie wtedy zaczynam wypluwać ciąg słów, które są bez sensu. Problem w mówieniu "bez sensu" zanika, gdy mówię bardzo powoli, artykułując każde słowo i gdy wcześniej układam sobie plan co chce powiedzieć.
Innych znaczących deficytów u siebie nie zauważyłem, które mógłby by świadczyć o niepełnosprawności intelektualnej.
Proszę o wskazanie mi co powinienem zrobić, jakie badania, z kim się skonsultować.
Tak jak wspomniałem chciałbym jeszcze przed zakończeniem żywota na tym świecie skończyć uczciwie studia i trochę poprawić swój byt i problemy komunikacyjne
Jestem 30 letnim mężczyzna i borykam się z problemem twórczego pisania lub w ogóle pisania mam na mysli eseji, wypracować, dłuzszych treści, ogólnie zauważyłem, że posiadam bardzo ubogi zasób słownictwa. Chciałbym rozpocząć studia, ale mam obawy, że sobie nie poradzę, o ile nauka idzie mi trochę wolniej, ale jednak jestem w stanie przyswoić materiał - gorzej z jego zastosowaniem w praktyce. Formułki, definicje jestem w stanie wykuć "na blachę" ale problem pojawia się wtedy, gdy mam własnymi słowami opisać nauczony materiał. Dotychczas studiowałem, ale studia porzuciłem na ostatnim roku w związku z problemem z napisaniem pracy dyplomowej. Miałem wrażenie, że przepisuje książkę.
Chwilę po zrezygnowaniu ze studiów miałem wrażenie, że jestem po prostu głupi i być może mam deficyty o których wcześniej nie zdawałem sobie sprawy więc wykonałem test IQ stanford binet i wynik ogólny wyszedł na poziomie 102(werbalny: 96, niewerbalny 107). W mojej opinii nie jest to wynik, który by tłumaczył wskazane wcześniej deficyty więc zacząłem drążyć dalej i skonsultowałem się z neuropsychologiem, który stwierdził, że pamięć mam dobrą ale jestem podatny na interferencje(?) I w jego opinii dobrze jakbym zdiagnozował się pod kątem adhd.
Jako dziecko stosunkowo późno zacząłem mówić - miałem ok. 4 lat, wcześniej sylabowałem słowa i to nie do końca dla przykładu zamiast mówić "samochód jedzie do przodu" to mówiłem "sa- je - do -przo" czyli krótko mówiąc niepełne sylaby danego słowa.
W szkole byłem przeciętny, były przedmioty z których byłem lepszy i były takie które wymagały ode mnie więcej pracy np. - Matematyka natomiast bardzo dobrze radziłem sobie z przedmiotsmi typu WOS i historia - być może dlatego, że leżą one w kręgu moich zainteresowań.
Od zawsze miałem problem z odpowiadaniem na pytanie mam wrażenie, że czasem zdanie jest nielogiczne, tak jakbym chciał je szybko powiedzieć przez co to brzmi jakbym nie wiedział co chce powiedzieć, a ponadto mam problem z powtarzaniem tzn. Załóżmy w pracy dostałem dłuższe polecenie i po kilku minutach mam problem z jego powtórzeniem i właśnie wtedy zaczynam wypluwać ciąg słów, które są bez sensu. Problem w mówieniu "bez sensu" zanika, gdy mówię bardzo powoli, artykułując każde słowo i gdy wcześniej układam sobie plan co chce powiedzieć.
Innych znaczących deficytów u siebie nie zauważyłem, które mógłby by świadczyć o niepełnosprawności intelektualnej.
Proszę o wskazanie mi co powinienem zrobić, jakie badania, z kim się skonsultować.
Tak jak wspomniałem chciałbym jeszcze przed zakończeniem żywota na tym świecie skończyć uczciwie studia i trochę poprawić swój byt i problemy komunikacyjne
Dzień dobry, oczywiście wiele trudności poznawczych można zredukować poprzez odpowiednią terapię, poprawiając funkcjonowanie w danym obszarze. To świetnie, że postanowił Pan zająć się tą sprawą systematycznie i poddać się diagnostyce. Jeżeli lekarz zachęcał Pana do diagnozy w kierunku ADHD, warto to zrobić, gdyż procesy uwagowe są istotną częścią funkcjonowania poznawczego. Podobnie istotna jest kwestia przetwarzania słuchowego. Wiedza, a następnie odpowiedni trening pozwalają w pełni wykorzystać zasoby, które Pan ma do dyspozycji. Równie ważne, co neurologiczna strona funkcjonowania poznawczego są zasoby psychologiczne, takie jak samoocena, motywacja i poczucie własnej sprawczości. Pracując w kierunku podnoszenia ich również może Pan wpłynąć na efekty Pana działań. Często to napięcie emocjonalne jest przyczyną "zacięć", a nie funkcjonowanie poznawcze samo w sobie. Wsparcie ze strony fachowego terapeuty lub coacha w procesie rozwoju również może okazać się bardzo pomocne. To znakomicie, że chce Pan podjąć studia i życzę Panu, żeby dał Pan radę zrealizować swoje plany! Pozdrawiam serdecznie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Szanowny Panie,
Brak deficytów intelektualnych nie oznacza, że wszystko musi przebiegać bez trudności. Wielu dorosłych, szczególnie tych z wysoką inteligencją, przez lata maskuje objawy zaburzeń koncentracji uwagi, nadmiernego zmęczenia poznawczego czy trudności z organizacją myśli. Nie są to problemy „charakteru” – często mają one neurologiczne podłoże.
Badania (np. Barkley, 2011) pokazują, że osoby z nieleczonym ADHD dorosłych mają aż 5 razy większe ryzyko rezygnacji ze studiów i 2 razy większe ryzyko depresji. Inne badania (Tucha et al., 2018) wskazują, że odpowiednia diagnoza pozwala aż u 70% pacjentów znacząco poprawić funkcjonowanie akademickie i społeczne – pod warunkiem trafnego rozpoznania.
Właśnie dlatego tak ważna jest pełna diagnoza różnicowa – by zrozumieć, czy trudności wynikają np. z ADHD, cech spektrum autyzmu, czy może kombinacji tych zjawisk. Dzięki temu można dobrać terapię i wsparcie, które naprawdę działa – bez prób „dopasowania się na siłę” do neurotypowych metod.
Zachęcam serdecznie do rozpoczęcia od wywiadu diagnostycznego. To pierwszy krok do spokojniejszego umysłu i bardziej efektywnego działania.
Brak deficytów intelektualnych nie oznacza, że wszystko musi przebiegać bez trudności. Wielu dorosłych, szczególnie tych z wysoką inteligencją, przez lata maskuje objawy zaburzeń koncentracji uwagi, nadmiernego zmęczenia poznawczego czy trudności z organizacją myśli. Nie są to problemy „charakteru” – często mają one neurologiczne podłoże.
Badania (np. Barkley, 2011) pokazują, że osoby z nieleczonym ADHD dorosłych mają aż 5 razy większe ryzyko rezygnacji ze studiów i 2 razy większe ryzyko depresji. Inne badania (Tucha et al., 2018) wskazują, że odpowiednia diagnoza pozwala aż u 70% pacjentów znacząco poprawić funkcjonowanie akademickie i społeczne – pod warunkiem trafnego rozpoznania.
Właśnie dlatego tak ważna jest pełna diagnoza różnicowa – by zrozumieć, czy trudności wynikają np. z ADHD, cech spektrum autyzmu, czy może kombinacji tych zjawisk. Dzięki temu można dobrać terapię i wsparcie, które naprawdę działa – bez prób „dopasowania się na siłę” do neurotypowych metod.
Zachęcam serdecznie do rozpoczęcia od wywiadu diagnostycznego. To pierwszy krok do spokojniejszego umysłu i bardziej efektywnego działania.
Twoja sytuacja jest bardzo dobrze opisana i widać, że masz dużą świadomość swoich trudności. To już pierwszy krok do ich przezwyciężenia. Ważne, że nie rezygnujesz i chcesz dalej się rozwijać.
Analiza twoich objawów:
To, co opisujesz - opóźniony rozwój mowy, problemy z formułowaniem wypowiedzi, trudności z pamięcią roboczą (powtarzanie poleceń), podatność na interferencje - może rzeczywiście wskazywać na ADHD, ale także na inne możliwości jak dysleksja czy zaburzenia przetwarzania językowego.
Zalecane kroki diagnostyczne:
1. Diagnoza ADHD - skoro neuropsycholog to zasugerował, warto to sprawdzić u psychiatry specjalizującego się w ADHD u dorosłych. Diagnoza może otworzyć drzwi do skutecznego leczenia.
2. Badanie logopedyczne - twoje trudności z mową mogą mieć podłoże neurologiczne. Logopeda może zdiagnozować zaburzenia przetwarzania językowego.
3. Diagnoza dysleksji/dysgrafii - problemy z pisaniem i formułowaniem myśli na piśmie mogą wskazywać na te trudności.
4. Badania neurologiczne - warto wykluczyć inne przyczyny neurologiczne.
Praktyczne wsparcie:
• Skorzystaj z poradni psychologiczno-pedagogicznej (bezpłatnie)
• Poszukaj terapeuty poznawczo-behawioralnego
• Rozważ zajęcia z trenerem ADHD
• Zapisz się na warsztaty pisania kreatywnego
Studia:
Jeśli otrzymasz diagnozę, będziesz mógł skorzystać z dostosowań na uczelni (więcej czasu na egzaminy, wsparcie w pisaniu prac).
Twój IQ 102 to wynik przeciętny - nie ma mowy o niepełnosprawności intelektualnej. Twoje trudności mają prawdopodobnie inne podłoże, które da się leczyć i kompensować.
Zachęcam do rozpoczęcia od diagnozy ADHD - to może być klucz do zrozumienia i poprawy twojej sytuacji.
Analiza twoich objawów:
To, co opisujesz - opóźniony rozwój mowy, problemy z formułowaniem wypowiedzi, trudności z pamięcią roboczą (powtarzanie poleceń), podatność na interferencje - może rzeczywiście wskazywać na ADHD, ale także na inne możliwości jak dysleksja czy zaburzenia przetwarzania językowego.
Zalecane kroki diagnostyczne:
1. Diagnoza ADHD - skoro neuropsycholog to zasugerował, warto to sprawdzić u psychiatry specjalizującego się w ADHD u dorosłych. Diagnoza może otworzyć drzwi do skutecznego leczenia.
2. Badanie logopedyczne - twoje trudności z mową mogą mieć podłoże neurologiczne. Logopeda może zdiagnozować zaburzenia przetwarzania językowego.
3. Diagnoza dysleksji/dysgrafii - problemy z pisaniem i formułowaniem myśli na piśmie mogą wskazywać na te trudności.
4. Badania neurologiczne - warto wykluczyć inne przyczyny neurologiczne.
Praktyczne wsparcie:
• Skorzystaj z poradni psychologiczno-pedagogicznej (bezpłatnie)
• Poszukaj terapeuty poznawczo-behawioralnego
• Rozważ zajęcia z trenerem ADHD
• Zapisz się na warsztaty pisania kreatywnego
Studia:
Jeśli otrzymasz diagnozę, będziesz mógł skorzystać z dostosowań na uczelni (więcej czasu na egzaminy, wsparcie w pisaniu prac).
Twój IQ 102 to wynik przeciętny - nie ma mowy o niepełnosprawności intelektualnej. Twoje trudności mają prawdopodobnie inne podłoże, które da się leczyć i kompensować.
Zachęcam do rozpoczęcia od diagnozy ADHD - to może być klucz do zrozumienia i poprawy twojej sytuacji.
Witam serdecznie, to co Pan mówi wskazuje na kilka kwestii, które trzeba brać pod uwagę w diagnozie:
1. kwestie organiczne
2. stres
3. zaburzenia pamięci
4. prawdopodobnie jakieś traumy
5. urazy głowy lub ryzykowne zapalenia układu nerwowego
6. brak wsparcia
Możliwe, ze lekarz psychiatra i neurolog powinni pokierowac Pana na badania a psychoterapia też by się przydała, zwłaszcza taka wspierająca, ponieważ terapia w ogóle wspiera rozwój funkcji poznawczych, radzenie sobie ze stresem po jakimś czasie, cwiczy się różne rzeczy nawet w przypadku tych długoterminowych metodach jak terapia psychodynamiczna, wspiera pamięć, pomaga wytrzymywać frustrację oraz odroczoną gratyfikację, uczy nowego myślenia bo szuka się nowych rozwiązań w tym powodów, które generują te trudności.
Serdecznie zapraszam na konsultację online. Z poważaniem, mgr Paulina Kubś Gabinet IPSK
1. kwestie organiczne
2. stres
3. zaburzenia pamięci
4. prawdopodobnie jakieś traumy
5. urazy głowy lub ryzykowne zapalenia układu nerwowego
6. brak wsparcia
Możliwe, ze lekarz psychiatra i neurolog powinni pokierowac Pana na badania a psychoterapia też by się przydała, zwłaszcza taka wspierająca, ponieważ terapia w ogóle wspiera rozwój funkcji poznawczych, radzenie sobie ze stresem po jakimś czasie, cwiczy się różne rzeczy nawet w przypadku tych długoterminowych metodach jak terapia psychodynamiczna, wspiera pamięć, pomaga wytrzymywać frustrację oraz odroczoną gratyfikację, uczy nowego myślenia bo szuka się nowych rozwiązań w tym powodów, które generują te trudności.
Serdecznie zapraszam na konsultację online. Z poważaniem, mgr Paulina Kubś Gabinet IPSK
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.