mgr Aleksandra Solarewicz

Mam takie nieśmiałe pytanie. Otóż, nie wiem, czy lepiej je skierować do psychologa czy seksuologa, ale może do psychologa albo do kogoś, kto zna się na obu tych dziedzinach. Jestem osobą niepełnosprawną od urodzenia, ale poruszam się samodzielnie - no , może z pomocą kul na zewnątrz, poza domem. A tak to chodzę sam. mam prawie 29 lat. Jeszcze nigdy nie byłem w żadnym związku, nie byłem zakochany ani nie miałem dziewczyny. Zresztą, wiem, że moja niepełnosprawność może trochę "odstraszać" - że tak powiem - kandydatki na narzeczoną czy żonę... chciałbym bardzo stworzyć kochającą się rodzinę, mieć czułą i kochaną żonę, dzieci. Wiem dobrze, że to nie będzie łatwe - może Pan/i psycholog czytając moje pytanie odpowie mi "A skąd Pan wie? Próbował pan?" - tak, próbowałem. Przez portale randkowe. Prawie 99% dziewczyn się nie odezwało, gdy napisałem, że jestem trochę niepełnosprawny fizycznie... próbowałem zażartować, nawiązać nić porozumienia poprzez wspólne zainteresowania itp. ale nic z tego. Jedna odpisała, że serce nie sługa i życzyła powodzenia... Druga po kilku wiadomościach przestała pisać. Nie jestem naiwny i wiem, że człowiek zdrowy ma z reguły większe szanse na miłość, na udany związek. Oczywiście - niekoniecznie jest to gwarancją na sto procent, ale.... no właśnie. Teraz jest inna sytuacja - i o to chcę zapytać... Jak tu zacząć... wpadła mi "w oko" kasjerka z banku, do którego chodzę nieraz z mamą robić jakieś drobne opłaty itp. Jest bardzo miła, delikatna, uczynna, widać, że wrażliwa... Szczerze powiem, że mi się podoba. Widziała mnie z kulami, rozmawialiśmy (ale "służbowo" - klient - pracownik banku), ale czuję, że coraz bardziej mi na niej zależy. Ona jest panną. Nie wiem, czy ja się po prostu zakochuję w niej i tracę głowę, czy to tylko zauroczenie. Ale zawsze, gdy jestem banku, to chciałbym iść do niej , uśmiechnąć się i zobaczyć jej uśmiech... Nie wiem, co robić? Jak do niej "zagadać"? Zaprosić na kawę, na kolację? Czy zacząć od jakiegoś drobnego prezenciku, może ona się domyśli, że jestem nią zainteresowany? Z jednej strony nie chciałbym tracić (być może) kolejnej szansy na miłość życia, ale z drugiej - znowu ta niepewność, czy ona mnie zaakceptuje? Proszę o jakąś poradę, wskazówkę. Nie mam żadnego doświadczenia w tych kwestiach ale.... Mając 30-tkę na karku chyba czas coś zmienić :-) Jestem z natury trochę nieśmiały i to jeszcze komplikuje sprawę...

Od zawsze jestem nerwusem, ale od dłuższego czasu nie mogę poradzić sobie z emocjami, bardzo drobne sprawy wyprowadzaja mnie z równowagi, od razu wybucham krzykiem,nie panuje nad zachowaniem i słowami a za chwilę mi mija i jestem potulna jak baranek. Jak mogę sobie z tym poradzić?