Z moim mężem razem jesteśmy 10 lat, po ślubie prawie 4 lata. Jesteśmy wybuchowa para i jak w każdym

Z moim mężem razem jesteśmy 10 lat, po ślubie prawie 4 lata. Jesteśmy wybuchowa para i jak w każdym związku bywały kłótnie. Się mamy tyle wspaniałych dni razem, tylko wspomnień. Od kiedy po ślubie zamieszkaliśmy razem jest tragicznie. Ciągle są krzyki, wyzywa mnie, obwinia o wszystko, mówi że jestem nikim. Rok temu wykryłam że jest uzależniony od marihuany i wtedy się zaczęło. Poszedł na terapię, obiecywał się zmienić. Jakiś czas było dobrze i nagle przestał. Wróciliśmy do punktu wyjścia. Oszukuje mnie że nie pali, ale to nadal czuć i nie raz znalazłam. Gdy było lepiej chcieliśmy mieć dziecko ale ja przez to że jestem otyła mam problemy z zajściem w ciążę. Ciągle próbuje schudnąć, chodzę po lekarza bo wyszło wiele innych chorob. A mój mąż nie wspiera mnie w tym w ogóle, jakby nie było sytuacji. Nie mam w nim oparcia żadnego. A teraz do tego doszło to że stracił prawo jazdy za punkty i jaki zawodowy kierowca musiał zmienić pracę. A do pracy dojeżdżać autobusem. I wtedy się zaczęło, że to moja wina że zabrali mu prawo jazdy, że teraz nie zda. Codziennie mnie wyzywa mówi że jestem nikim, że dziecka nie potrafię mu dać. Jednego dnia się upija i chce się wyprowadzać, a ja głupia go zatrzymuje bo gdzie pijany bez prawka chce wsiąść do samochodu. I zaczyna się że mnie szarpie popycha uderza. Mówi takie rzeczy że w głowie mi się to nie mieści że ktoś kogo kocham od tyłu lat jest w stanie coś takiego powiedzieć. Na drugi dzień zawsze udaje że nic się nie stało, się że to moja wina bo niby mu wypominam. A gdybyśmy mieli dziecko to on by się zmienił. Nie wierzę w to już i wolę nigdy nie mieć dzieci, niz stworzyć dziecku taka rodzine. Czy jakakolwiek terapia pomoże nam naprawić to małżeństwo? W jaki sposób mam pomoc jemu? Czy to wszystko to naprawdę moja wina? Ja tylko chce żeby on wreszcie się zmienił, wydoroslał, był dla mnie wsparciem, mężem a nie zachowywał się jak buntujący trzynastolatek.