Witam, mam 20 lat i od pewnego czasu mam problem ze sobą. Cały czas przejmuje się wszystkim. Przejmu
2
odpowiedzi
Witam, mam 20 lat i od pewnego czasu mam problem ze sobą. Cały czas przejmuje się wszystkim. Przejmuje się szkołą, korepetycjami, pracą. W mojej głowie zaraz pojawiają się negatywne myśli. Cały czas się czymś stresuje, przeżywam, boje się czegoś, czasem może niepotrzebnie. Brak u mnie pewności siebie. Nie jestem asertywny, nie umiem odmawiać. Czuję, że inni mają lepsze życie ode mnie. Nie mają tyle zmartwień co ja, nie przejmują się takimi bzdurami jakimi ja się przejmuję. Jeśli mam z kimś szczerze porozmawiać, to strasznie się tym stresuje. Boje się komuś powiedzieć prawdę, albo odmówić, bo boje się, że komuś będzie przykro albo będzie na mnie zły. Mam również problemy z podejmowaniem decyzji. Ciężko jest mi podjąć decyzję, często proszę o pomoc inne osoby. Mam problem również z zamykaniem drzwi. Często sprawdzam je kilkakrotnie, czy napewno je zamknąłem lub czy na sprawdzianie rozwiązałem wszystkie zadania. Boje się późniejszych konsekwencji gdybym tego nie zrobił. Ostatnio czas najlepiej spędza mi się w domu, w łóżku. Spotykam się z przyjaciółmi, lecz niechętnie. Ciągle chce mi się spać, nie mam na nic ochoty, nie mam energii. Nie mam chęci do życia. Stałem się strasznie leniwy. Zapisałem się na terapię u specjalisty. Przepisał mi witaminy i kazał wykonywać w domu Trening Jacobsona i zrobić fiszki z dobrymi myślami. Niestety z powodu mojego lenistwa, braku chęci do niczego nie wykonuje zadań zleconych od terapeuty. Boje się, że ta terapia nie przyniesie żadnych skutków. Myślałem, żeby udać się do psychiatry po leki, ale trochę się boję. Nie wiem co robić.
Dzień dobry,
na pewno dobrym pomysłem będzie szczera rozmowa z terapeutą. Jeżeli nie działają jakieś zaproponowane techniki, warto to omówić. Wizyta u psychiatry również jest dobrym pomysłem. Stara, dobra zasada mówi, że na dwóch nogach stoi się pewniej niż na jednej. W psychologii rozumiemy to tak, że jedną nogą jest terapia, a drugą psychiatria.
Pozdrawiam serdecznie
na pewno dobrym pomysłem będzie szczera rozmowa z terapeutą. Jeżeli nie działają jakieś zaproponowane techniki, warto to omówić. Wizyta u psychiatry również jest dobrym pomysłem. Stara, dobra zasada mówi, że na dwóch nogach stoi się pewniej niż na jednej. W psychologii rozumiemy to tak, że jedną nogą jest terapia, a drugą psychiatria.
Pozdrawiam serdecznie
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Chcę napisać wprost, że nic bez Pana udziału samo się nie stanie. Leki od psychiatry (niektóre) mogą nieco pomóc; ale nie zmodyfikują Pana myślenia - temu służy podjęcie regularnej psychoterapii i to najskuteczniejszej w obszarze OCD - a za taką uchodzi terapia poznawczo - behawioralna, bo posiada udokumentowane dowody.
Eksperci
Podobne pytania
- Witam. Bardzo prosze o pomoc i poradę . Matka mojego partnera zostawała wysłana przez sad na przymusowe leczenie do szpitala. Ma zdiagnozowane zaburzenia paranoidalne z urojeniami prześladowczymi . Po 4 miesiącach pobytu zostaliśmy wezwani na spotkanie gdzie poinformowano nas,że będzie wypisana bo…
- Dzień dobry, mam nietypowe pytanie, czy osoba z adhd może zostać psychiatrą?
- Dzień dobry Od 2 tyg przyjmuje Paroxinor , na początku pół tabletki 10mg i pierwszy tydzień to był koszmar jeżeli chodzi o skutki uboczne , natomiast po zażyciu pełnej tabletki 20mg ( z zaleceniem lekarza ) pojawiło się totalne otępienie emocjonalne. Szybko informując o tym lekarza wróciłem do połówki…
- Dzień dobry Mąż spotyka się po kryjomu z koleżanka a mnie wyzywa od psychopatki kłamie. Definitywnie widać że nasze małżeństwo się rozpada a on twierdzi że nic złego nie robi. Czy bym mogła prosić o jakąś pomoc?
- Witam, od pewnego czasu się bardzo zmieniłam nie potrafię kontrolować swojej huśtawki nastrojów oraz emocji i często wybucham złością na drobne problemy lub sprawy czym ranie siebie i swojego partnera, po czym mam wyrzuty sumienia że powiedziałam parę słów za dużo. Nie wiem co mam zrobić, mam dużo różnych…
- Dzień dobry . Opiekuje się moja 87 letnią mamą. Od jakiegoś czasu mama wysuwa wobec mnie podejrzenia, co kolwiek zagubi w domu pada na mnie, że pewno zabrałam lub wyniosłam . Mało tego obwinia o wszelkie problemy . Doszło do tego , że nie noszę jej obiadów bo jestem podejrzewana o trucie. Oczywiście…
- Jestem mama 6 msc chlopca, wystarczy mala rzecz zebym się zdenerwowała, gdy np dziecko marudzi czy mu się uleje to czuje jak narasta we mnie zlosc ktorej nie potrafię opanować. Mowie nie mile rzeczy do dziecka. Czy takie wybuchy zlosci i agresji to depresja? Czy da się wyleczyc takie zachowania?
- Jestem kobietą, mam 28 lat. Moje życie jest poprawne, mieszkam w dużym mieście. Partner, praca, finanse, przyjaciele, kontakt z rodzicami - wszystko jest dobrze. Mam kompleksy jak każdy, ale mam się za spoko babkę, niebrzydką, niegłupią, zabawną i błyskotliwą. Nie mam dzieci, nie chcę mieć, w boga nie…
- Czy osoba, która w przeszłości przechodziła zaburzenia odżywiania może zostać psychiatrą?
- Witam. Ogolnie jestem cicha i niesmiala osoba mam malo wiary w siebie i swoje mozliwosci. Mialam ciezkie dziecinstwo co spowodowalo ze jestem nerwowa i czasami agresywna. Potrafie z niczego rozpetac burze. Wzburzyc sie kiedy cos idzie nie po mojej mysli. Kiedy emocje opadna czuje sie zle ze az mi ciezko…
Masz pytania?
Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 169 pytań dotyczących usługi: zaburzenia psychiczne
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.