Nigdy nie korzystalem z takich porad internetowych, ale czasem googl'uje czy ktoś ma podobne problem

Jako psycholog-seksuolog powiem Panu coś, co może Pana zaskoczyć: Pana związek nie jest "zepsuty". On po prostu przeszedł bardzo typową, naukowo opisaną ewolucję, ale utknął w niebezpiecznym punkcie. To, co Pan opisuje – poczucie bycia współlokatorami i zanik ognia – to klasyczny przykład dynamiki opisanej przez profesora Bogdana Wojciszke w jego Trójczynnikowej teorii miłości.

Aby zrozumieć, jak to naprawić, musimy spojrzeć na trzy filary, na których stoi każda relacja, i zobaczyć, co stało się z nimi u Was po 10 latach.

1. Trzy składniki miłości – Namiętność, Intymność i Zaangażowanie. Każdy z nich zachowuje się inaczej w czasie.

Namiętność (Ogień): To silne emocje, pożądanie fizyczne, "motyle w brzuchu". Niestety, badania pokazują brutalną prawdę: namiętność naturalnie spada najszybciej. Jest jak ognisko – jeśli nie dorzucamy drewien, gaśnie samoistnie. W Waszym stażu (10 lat+) namiętność rzadko "dzieje się sama" – trzeba ją celowo stymulować. To, że "zgasło", to biologia, a nie Pana wina.

Intymność (Ciepło): To bliskość, zaufanie, dzielenie się życiem, lubienie się. Intymność powinna rosnąć powoli i utrzymywać się na stałym poziomie. Pan pisze o "zimie" i "współlokatorstwie" – to sygnał, że Wasza intymność spadła. Zostaliście partnerami zadaniowymi (logistyka, dzieci), a przestaliście być powiernikami.

Zaangażowanie (Decyzja): To decyzja: "jesteśmy razem na dobre i na złe", wspólne kredyty, dzieci. To u Was jest najsilniejszy filar. Jesteście świetną "firmą rodzinną".

2. W jakiej fazie jesteście? (Związek Przyjacielski vs. Związek Pusty) Większość długoletnich małżeństw przechodzi w fazę związku przyjacielskiego (Intymność + Zaangażowanie, ale bez Namiętności). To nadal dobry, ciepły związek. Pan jednak opisuje ryzyko wejścia w fazę związku pustego, gdzie zostaje samo Zaangażowanie (obowiązek, dzieci, kredyt), a znikają i Intymność (nie rozmawiacie głęboko), i Namiętność (seks raz na 2 miesiące). To właśnie ten moment, kiedy czuje się chłód.

3. Dlaczego bycie "wspaniałym ojcem" nie działa na Namiętność? Tu leży klucz do Pana frustracji. Bycie dobrym, przewidywalnym, opiekuńczym ojcem buduje Zaangażowanie i ewentualnie Intymność. Ale te cechy są zabójcze dla Namiętności.

Wspomina Pan o "chamach" i egoistach. Z psychologicznego punktu widzenia nie chodzi o bycie niemiłym, ale o niezależność. Namiętność wymaga pewnego dystansu, tajemnicy, zdobywania. Nie da się pożądać kogoś, kto jest całkowicie "nasz", bezpieczny i przewidywalny w 100%.

4. Jak to naprawić? (Praca nad filarami) Dobra wiadomość jest taka, że nad Namiętnością i Intymnością można (i trzeba) pracować, to nie jest magia, to behawioryzm.

Odbudowa Intymności: Przez robienie rzeczy razem, które dają radość, a nie są obowiązkiem. Wspólna pasja? Wyjście bez dzieci? Chodzi o to, by znów się "polubić" jako ludzie, a nie jako rodzice.

Reanimacja Namiętności (Najtrudniejsze): Namiętność karmi się zmianą (nowością) i ryzykiem. Stabilizacja ją usypia.

Zamiast pytać i prosić (co jest mało pociągające), niech Pan zadba o swoją atrakcyjność i autonomię.

Wprowadźcie zmiany w rutynie. Nowe miejsca, nowe aktywności. Mózg musi dostać sygnał "nowość", by znów wyprodukować dopaminę (paliwo namiętności).

Zrozumienie "Resetu": Pana żona prawdopodobnie funkcjonuje w trybie "Zaangażowania" (praca na rzecz rodziny). Seks (Namiętność) jest dla niej wysiłkiem energetycznym, a nie relaksem. Dlatego po zbliżeniu wraca do "bazy" (chłodu), by oszczędzać energię. Musi Pan sprawić, by bliskość kojarzyła jej się z ładowaniem baterii, a nie kolejnym obowiązkiem do odhaczenia.

Podsumowując: To, co przeżywacie, to kryzys przejścia między fazami. Nie da się wrócić do "ognia" sprzed ślubu w takiej samej formie (tam działała chemia zakochania), ale można zbudować dojrzałą namiętność. Wymaga to jednak wyjścia z roli "dobrego tatusia-współlokatora" i stania się na nowo interesującym, odrębnym Mężczyzną.

Trzymam kciuki. To jest do zrobienia. Można spróbować samemu lub przy pomocy terapii par.

Pisze Pan o wrażeniu jakie Pan ma w kontekście oczekiwań swojej żony. Wnioskuję, że nie rozmawiacie Państwo na temat bliskości i seksu. Na początek proszę spróbować szczerej rozmowy o uczuciach, warto rozważyć konsultację u psychoterapeuty lub seksuologa.

Szanowny Panie, w Pana słowach przejawia się dużo troski o Państwa relację, zależy Panu zarówno na bliskości, jak i dobrej jakościowo relacji. Próbuje Pan zrozumieć żonę i jej zachowanie wyrażając się o niej z dużym szacunkiem. To pokazuje, że jest Pan zaangażowanym partnerem i ojcem, a także że mocno tęskni Pan za czułością i poczuciem bycia blisko partnerki.
Wieloletnie związki często przechodzą różne etapy i to, czego teraz Państwo doświadczacie, przydarza się wielu parom, zwłaszcza gdy pojawiają się dzieci i przybywa obowiązków. Możliwe, że żona jest mocno skupiona na codziennych zadaniach i zwyczajnie brakuje jej przestrzeni na bliskość, co wcale nie oznacza braku miłości. Być może dla niej troska o dom i rodzinę jest właśnie sposobem okazywania uczuć.
Rozumiem, że próbował Pan rozmawiać z żoną i mimo podjętych wysiłków może Pan odczuwać bezsilność. Można spróbować wprowadzić drobne zmiany, które czasem otwierają drogę do większej bliskości, jak np. wspólny spacer lub godzina tylko dla Was raz w tygodniu, czy delikatne gesty czułości bez presji (krótkie przytulenie, dotyk dłoni, lekki masaż karku), a może robienie razem prostych rzeczy, które już są w Waszej codzienności (np. gotowanie).
Jeśli mimo takich prób nic się nie zmieni, to warto rozważyć wspólne spotkanie ze specjalistą — nie dlatego, że coś jest nie tak w Waszej relacji, ale dlatego, że zależy Panu na Was i chciałby Pan odzyskać bliskość, która kiedyś była naturalna w Waszej relacji.
Wiele par przechodzi przez podobne momenty i często wyjście z takiego etapu sprawia, że związek staje się jeszcze silniejszy, czego również i Państwu życzę.