Mój syn jest uzależniony od narkotyków alkoholu gierek (mówi że nie,)ma 33 lata nie wiem że jak mu p

Z pewnością ta sytuacja jest dla Pani bardzo trudna. Niestety, najczęściej bywa tak, że dopóki osoba uzależniona nie uświadomi sobie, że potrzebuje pomocy, osoby najbliższe niewiele mogą uczynić w tej kwestii. Zwłaszcza, jeśli chodzi o osobę dorosłą. Co może Pani zrobić, to próbować rozmawiać z synem na temat niepokojących Panią zachowań, a także sama zgłosić się po pomoc, ponieważ tkwienie w destrukcyjnej (również dla Pani) sytuacji oraz branie odpowiedzialności za błędy popełniane przez syna mogą powodować różnorakie skutki psychologiczne także dla Pani.

Dzień dobry,
osoba uzależniona, z powodu działających tzw psychologicznych mechanizmów uzależnienia, ma problem z dostrzeżeniem powagi sytuacji. Można jej pomóc, poprzez umożliwienie jej odczucia swoich konsekwencji nadużywania. To, że Pani powiedziała "dość", to dobry kierunek. Zalecam konsultację w poradni leczenia uzależnień w celu zasięgnięcia wskazówek oraz wsparcia.
Pozdrawiam.

Dzień dobry. Przykro mi, że znalazła się Pani w tak niekorzystnej sytuacji. Niestety im bardziej chcemy pomóc (np. Spłacamy długi) tym zazwyczaj bardziej dajemy komfort, by osoba uzależniona dalej mogła grać. Zachęcam Panią do skonsultowania się ze specjalistą psychoterapii uzależnień, by pomóc sobie w syndromie współuzależnienia. Gdy pomoże Pani sobie, będzie Pani mogła pomóc synowi. Wszystkiego dobrego ;)

Dzień dobry. Niestety sytuacja w jakiej się Pani znajduje z pewnością nie jest łatwa. Z jednej strony chce Pani pomóc synowi wyjść z uzależnienia i bezskuteczne próby Panią wykańczają, a z drugiej strony tego typu branie odpowiedzialności za syna (np. spłacanie długów) powoduje, że nie widzi on problemu. Niestety w tej chorobie obraz osoby uzależnionej jest zakłamany, ponieważ działają tutaj psychologiczne mechanizmy uzależnienia, które powodują, że osoba uzależniona jest przekonana, że "nie jest aż tak źle". Spłacanie długów przez Panią, tylko ją w tym przekonaniu utwierdza. Dlatego dobrze by było, gdyby Pani oddała synowi odpowiedzialność za jego decyzje, żeby mógł ponieść konsekwencje swoich działań i na własne oczy przekonać się, że ma problem. Wtedy jest większa szansa, że sięgnie po fachową pomoc. Oczywiście jak najbardziej może Pani wspierać syna, natomiast musi to być rozsądne, dlatego dobrze byłoby, żeby Pani również udała się na własną terapię - zarówno dla syna, żeby wiedzieć jak najbardziej skutecznie mu pomóc, ale również dla własnego zdrowia psychicznego, ponieważ ta sytuacja jest dla Pani bardzo obciążająca i z czasem będzie się to tylko pogarszać.