dr n. med. Krzysztof Staniszewski

Dziękuję za miłe słowa i zaufanie. Cieszę się, że mogłem pomóc. Ważne dla mnie jest indywidualne podejście i komfort pacjenta. Dziękuję za rekomendację i za wiarę w naszą pracę.

dr n. med. Krzysztof Staniszewski

Szanowna Pani,
bardzo dziękuję za taką opinię. Cieszę się, że mogłem pomóc w identyfikacji problemu i znalezieniu skutecznego rozwiązania. Ważne dla mnie jest zapewnienie pełnego wsparcia i zrozumienia każdemu pacjentowi. Dziękuję za zaufanie i rekomendację. Jeśli będzie potrzeba, jestem tu dla Pani.

dr n. med. Krzysztof Staniszewski

Droga Pani,
Dziękuję serdecznie za miłe słowa i rekomendację. Jestem wdzięczny za zaufanie, jakim Pani mnie obdarzyła. Zapewniam, że zawsze staram się podejść do pacjentów z empatią i pełnym zaangażowaniem. Jeśli pojawią się jakiekolwiek pytania lub potrzeba wsparcia, proszę śmiało się zgłosić.

dr n. med. Krzysztof Staniszewski

Dziękuję bardzo za miłe słowa. Cieszę się, że mogłem spojrzeć na Pański problem z różnych perspektyw i zaproponować skuteczne rozwiązanie. Dla mnie każdy pacjent jest wyjątkowy, dlatego staram się podejść do każdej sytuacji indywidualnie. Jeśli pojawią się jakiekolwiek pytania lub potrzeba wsparcia, proszę o kontakt.

dr n. med. Krzysztof Staniszewski

Szanowna pani.
Jest mi niezmiernie przykro, że moją pomoc jako specjalisty psychiatry jak również rzeczywistą próbę podtrzymania z panią kontaktu po okresie leczenia podsumowuje pani w taki sposób. Całokształt rozdzieliłbym jednak na dwie części.
Korzystała pani z pomocy psychiatrycznej – przede wszystkim farmakoterapii oraz elementów wsparcia psychologicznego – rzeczywiście po wspomnianym przez panią kryzysie (co do kontekstu sytuacyjnego mnie obowiązuje tajemnica lekarska) – dokładnie od 17 lipca 2019 i odbyła pani u mnie 6 regularnych konsultacji na przestrzeni pół roku, w trakcie których obserwowałem stopniową poprawę i stabilizację pani samopoczucia. To - co myślę - że mogę tu dodać to że dojeżdżała pani do mojego gabinetu z Gdańska i nie byłem wówczas jedyna osobą zaangażowaną w pomoc pani. Po wspomnianym półrocznym okresie wg mojej pamięci wspólnie ustaliliśmy że nie ma potrzeby kontynuacji psychiatrycznych kontrolnych wizyt w dotychczasowej formule (u mnie w Warszawie).
Podczas jednej z uprzednich konsultacji – wspomniałem „gdyby nie była pani moją pacjenta zaprosiłbym panią na … ale jest miedzy nami taka a nie inna relacja ..”. Wówczas odpowiedziała pani „Może już nie będę pacjentką”.
Po wspomnianym okresie leczenia - po ostatniej konsultacji w grudniu – zaryzykowałem podtrzymanie z panią kontaktu i zaprosiłem panią na kawę – dokładnie tak jak mężczyzna zaprasza kobietę która mu się podoba aby podtrzymać kontakt - i być może pani pamięta, że od razu się pani zgodziła. I pojechaliśmy na ta kawę, to co zwróciło moją uwagę to to że opowiadała pani m.in. o jakimś psychiatrze który stał się przyjacielem rodziny i bezpośrednio po tym spotkaniu zwróciła się Pani do mnie słowami: „Dużo mi pomogłeś”.
Mogę tu jeszcze dodać że sytuacja realnego zauroczenia się w swojej pacjentce i próba podtrzymania z nią kontaktu zdarzyła mi się jedynie z panią. Najpewniej powinienem był powiedzieć to wprost i zarazem wstrzymać się z propozycją jakichkolwiek spotkań.
Całą odpowiedzialność biorę na siebie, żałuję że ostatecznie doświadczyła to pani jako – mocno stresogenną sytuację.
Mam nadzieję, że u pani wszystko będzie szło w dobrą stronę.
Życzę wszystkiego co tylko najlepsze,
pozdrawiam

mgr Sylwia Paciorek

Proszę Pana, bardzo dziękuję za opinię. Cieszę się, że odnalazł Pan korzyści z Naszej współpracy.