mgr Julia Skibińska

Napady złości ograniczone do konkretnej sytuacji mogą mieć związek z Pani wcześniejszymi doświadczeniami w relacjach z innymi (rodziną, o której Pani wspomina?). Najważniejsze wydaje się poznanie przyczyny, skąd bierze się w Pani taka reakcja emocjonalna. Złość jest często reakcją na przekraczanie granic. Być może Pani granice prywatności są w jakiś sposób przekraczane przez innych i wykształciła Pani taki sposób chronienia siebie przed zranieniem. Warto byłoby o tym porozmawiać z psychologiem na indywidualnej konsultacji: wspólnie poszukać przyczyn i sposobów by poradzić sobie z tą trudnością, pomóc Pani odpowiednio stawiać granice i realizować swoje potrzeby. Jeśli ma Pani poczucie, że coś niewłaściwego dzieje się w Pani relacji z rodziną, może Pani porozmawiać o tym z psychologiem szkolnym i uzyskać wsparcie. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry. Z Pani opowieści wnioskuję, że do tej pory realizowała Pani większość oczekiwań rodziców w stosunku do Pani, wywiązywała się z obowiązków, prawdopodobnie przynosiła dumę. W momencie, kiedy coś nie spotkało się z oczekiwaniami rodziców (poznanie Pani przyjaciela), zareagowali dużym oporem na Pani wybór. Wydaje się, że rodzice dotychczas mogli nie być przyzwyczajeni do tego, że może Pani o czymś zadecydować samodzielnie. Znajdują się w takim momencie, w którym trudno im pogodzić się z faktem, że ich córka staje się dorosła i w coraz większym stopniu chce o sobie decydować. Pani rodzice w pewnym sensie ograniczają Pani rozwój, z czego zdaje sobie Pani sprawę, pisząc o potrzebie wolności. Rodzie prawdopodobnie nie do końca rozumieją, jakie potrzeby wynikają z wieku nastoletniego. Robią Pani przykrość wychodząc z założenia, że wiedzą lepiej, co jest dla Pani dobre, uciekając się do argumentacji, że oni decydują do momentu, gdy Pani mieszka z nimi. Są sprawy, o których może Pani decydować i w nich odnajdować poczucie wolności. Proszę się zastanowić co to mogłoby być w Pani przypadku, nawet jeśli są to pozornie małe sprawy, jak wybór ubrania, posiłku, spędzanie czasu wolnego. Niestety nie ma Pani wpływu na przekonania i zachowania swoich rodziców, mimo, że jest Pani jeszcze od nich zależna z racji życia z nimi pod jednym dachem. Ma Pani w sobie dużo determinacji, na co wskazuje wielokrotna próba rozmowy z rodzicami, tłumaczenie im swoich potrzeb i punktu widzenia. Kluczowe w Pani rozwoju może być stopniowe wykształcanie niezależności, wiary w swoje możliwości i swojego wewnętrznego przyzwolenia na budowanie relacji z innymi ludźmi (niestety) wbrew woli rodziców. Zdaje sobie Pani sprawę z tego, co mogłoby być dla Pani dobre. Kieruje się Pani swoimi potrzebami i dobrze słucha samej siebie. Zaczyna Pani kreować swoje plany na przyszłość (wie Pani czego nie chce robić w przyszłości). Ma Pani do tego wszystkiego prawo. Ważne dla Pani będzie otoczenie się wspierającymi osobami poza rodziną – przyjaciółmi, nauczycielami, autorytetami, którzy będą Panią zachęcać do rozwijania siebie. Jeśli konflikty w domu rodzinnym będą trwać nadal, nasilą się, może Pani skorzystać z telefonu zaufania i porozmawiać z dyżurującym psychologiem o swojej sytuacji i w ten sposób obniżyć napięcie. Można wybrać także formę mailową wsparcia. Po osiągnięciu dojrzałości, będzie mogła Pani samodzielnie (bez zgody rodziców) skorzystać z porady psychologicznej i we współpracy ze specjalistą budować swoje zasoby do życia na własnych zasadach. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.