Z partnerem jesteśmy razem prawie 3 lata. Oboje jesteśmy młodzi, ja 28, on 33 lata. Początki związku

Z partnerem jesteśmy razem prawie 3 lata. Oboje jesteśmy młodzi, ja 28, on 33 lata. Początki związku były bardzo namiętne i kochaliśmy się bardzo często. Mimo, że dwa pierwsze razy były nieudane, ponieważ nie mógł utrzymać wzwodu, co tłumaczył wtedy stresem, to później jednak seks był udany. Robiliśmy to chętnie i często. Problemy niestety pojawiły się szybko, bo po niecałych 6 miesiącach. Partner coraz rzadziej inicjował seks, a gdy już do czegoś dochodziło, nie mógł utrzymać wzwodu. Oczywiście były rozmowy o tym i wtedy tłumaczył, że stresuje się tym, że może nie wyjść, co powoduje takie błędne koło. W międzyczasie odkryłam, że mój facet lubi pooglądać sobie panie o naprawdę dużych piersiach. Spowodowało to u mnie pogorszenie samooceny, ponieważ moje piersi zupełnie odbiegają wyglądem od tego, na co on lubił sobie popatrzeć. Jestem szczupła i mam mały biust, choć wcześniej nie było to jakimś moim wielkim kompleksem. Jednak zapewniał mnie, że podobam mu się taka jaka jestem, a to tylko nic nie znaczące filmiki. Starałam się w to wierzyć. Niestety też zaczęłam mieć w sobie jakieś obawy i blokadę przed zbliżeniami. Nie czułam się już w 100% atrakcyjna. Zdałam sobie sprawę, że jego problemy z erekcją mogą mieć związek z pornografią i masturbacją, kiedy pojechaliśmy na wakacje. Wtedy byliśmy cały czas razem i nie miał czasu i sposobności, by oglądać filmiki. Nagle miał wielką ochotę na seks i zero problemów ze wzwodem. On zaprzeczał by to miało jakikolwiek związek. Za jakiś czas zamieszkaliśmy razem. Seksu było bardzo mało, a jak już był to stosunek był krótki, bo jemu opadał... A ja popadałam w coraz to większe kompleksy szukając problemu w sobie. Miałam dziwne przeczucie, że coś jest nie tak. Przejrzałam jego komputer i okazało się, że dzień w dzień ogląda porno. Kobiety z wielkim, czasem wręcz monstrualnie dużym biustem. Kiedy tylko gdzieś wychodziłam, kiedy nawet spałam w pokoju obok. Wyglądało jakby tylko czekał na okazję, by mógł sobie pooglądać... Co więcej to były już nie tylko zwykłe filmy czy zdjęcia, a prywatne pokazy, za które płacil obcym kobietom. To były kobiety młodsze i starsze, niezbyt atrakcyjne, łączył je tylko jeden element - bardzo duży biust... Byłam w rozsypce. On początkowo zbytnio się nie przejął i jeszcze posądził o szpiegowanie. Zawiódł moje zaufanie, a moje poczucie własnej wartości spadło chyba do zera. Odeszłam. Później przepraszał, mówił, że to nic dla niego nie znaczy i że się zagubił. Po 2 miesiącach przerwy wybłagał mnie o szansę. Obiecał, że pójdziemy razem lub on sam na terapię. Seks się polepszył, choć nadal nie jest tak jak powinno być. Minęły 2 miesiące razem, a ja znów zaczynam się zadręczać czy nic się nie dzieje. Mam straszne kompleksy, wstydzę się ściągnąć przed nim stanik, bo myślę, że uważa mnie za "deskę". W dodatku do tej pory nie udał się na obiecaną terapię, bo uważa, że już jest wszystko w porządku i nie czuje takiej potrzeby by iść. Nie ufam mu... Czy to w ogóle możliwe by ktoś, kto ma fetysz tak wielkiego biustu był spełniony z osobą, która takiego biustu nie posiada? Nie widzę wyjścia z tej sytuacji. Myślę znów o rozstaniu, choć bardzo mi ciężko. Nie potrafię uwierzyć, że będzie dobrze i ponownie zaufać. Bardzo proszę o jakąkolwiek poradę.