Potrzebuję pomocy. Nie wiem co robić. Czy powinnam tkwić w tym związku? Stoję przed ważnymi decyzj

Potrzebuję pomocy. Nie wiem co robić. Czy powinnam tkwić w tym związku?
Stoję przed ważnymi decyzjami. Mamy z partnerem kupować działkę, brać kredyt na dom. Dziecko już mamy. Więc tak czy siak jesteśmy związani ze sobą na całe życie, w takiej czy w innej formie. Nie wiem co robić... nie tylko dlatego, że budowanie domu, że kredyt, że wspólne życie... ale dlatego, że mojego partnera kocham, kocham ponad wszystko. Całym ciałem, sercem, głową, duszą.
Ale coraz częściej boję się, że on mnie porzuci, zostawi, że związek z taką namiętnością nie może się udać. Wprawdzie męczy mnie lęk przed porzuceniem, chyba wynik bycia porzuconą przez ojca jako dziecko, ale to chyba już nadinterpretacja.
Zacznę może od początku. Kilka lat temu poznaliśmy się, zakochaliśmy się w sobie. Dużo razem przeszliśmy, ale od zawsze byliśmy super związkiem - pełnym radości, wspólnych pasji, zainteresowań, pełnym czułości i chęci do bycia obok siebie... o wszystkim rozmawiamy, szanujemy się i lubimy ze sobą być.
Wiem, że mój facet kocha mnie bez dwoch zdań. Walczy o mnie, dba, stara się, jest wobec mnie czuły i uważny.
Na początku też mieliśmy super seks. Ja nigdy nie byłam "kłodą", a poza tym zawsze miałam ochotę na zbliżenia, nigdy nie odmawiałam. Później zaczęłam sama inicjować, potem już się dopraszać, byłam odrzucana regularnie. A to głowa boli , a to zmęczony, zasypiający, a to późno, itd itd.
Zaczęłam popadać w kompleksy. Dopatrywałam się wad w sobie. Myślałam, że to właśnie lubi - kręcone, ciemne włosy, proporcjonalnie długie nogi, wcięcie w talii, bardzo duży biust, ładna twarz.
Ale cóż się okazało - mój partner woli porno ode mnie. Czasami robił to nawet, gdy byłam w domu, w pokoju obok. Wtedy jeszcze wyglądałam ładnie, byłam zgrabna, nie mięliśmy dziecka, nic nas nie krępowało - pełna wolność i wieczne "tak" z mojej strony. Regularnie wolał patrzeć na aktorki porno zamiast kochać się ze mną. A skoro już jesteśmy na takich tematach, to dodam, że nie jestem pruderyjna i chętnie wezmę udział nawet w tych bardziej pikantnych zabawach.
Mimo to było coraz gorzej. Była porno Jessica, dla niej była seksualność mojego partnera, dla mnie było przytulanie w nocy i miła czułość i wykręty, że "śpiący".
Rozmawialiśmy o tym, płakałam, on tłumaczył, że wszyscy faceci oglądają porno, że to tylko takie machinalne, odruchowe, biologiczne.
Może i oglądają porno... Pewnie. Ale chyba wtedy, gdy nie mają partnerki seksualnej... lub gdy czegoś im brakuje, może gdy mają seks za rzadko, może gdy seks jest nudny, nie wiem... Ale czy to normalne, że facet ucieka w porno, gdy ma w domu zdrową, ładną kobietę, która jest otwarta, chętna i "łasi się" co wieczór?
Wybuchałam kilka razy. Kilka razy o tym rozmawialiśmy.
Gdyby wyciąć z życia te epizody, bylibyśmy parą idealną. Miłość, szacunek, wspólne dbanie o siebie, ciekawe życie, radość, czułość, plany, marzenia.
Ale pewnego dnia wróciłam do domu. Miałam być wieczorem, ale przyjechałam od razu po pracy. Cóż tam? W przeglądarce historia szukania prostytutek w okolicy. Prostytutek. Ogłoszeń typu "seks za kasę". Złamał mi serce. Świat mi się zawalił.
Pękłam. Był krzyk, płacz, rozstanie, błaganie na kolanach o wybaczenie i tłumaczenie, że nie zamierzał nigdzie dzwonić, że to tylko obrazki, że są bardziej "prawdziwe" niż reżyserowane filmiki. Wyznał mi , że ma problem, że to coś czego się wstydzi.
Płakał, błagał. Dałam szanse. Mieliśmy iść na terapię, pracować.
Coś jakby się rozpaliło na nowo. NA CHWILĘ.
Co los zgotował takiej kretynce jak ja?
Podczas tej chwili zaszłam w ciążę.
Cieszyliśmy się, w końcu i tak mięliśmy mieć dzieci, marzyliśmy o rodzinie, o domu na łące. Zmiana planów, szok, strach, ale też radość.
No i co? Mamy syna. Szukamy domu.
Ale chyba nie muszę mówić, że po ciąży nie wyglądam jak stara ja.
Mam nadwagę (mimo ćwiczeń, racjonalnego żywienia, karmienia piersią) - coś po prostu się zepsuło. Będę musiała się leczyć, gdy przestanę karmić, ale nadwaga narazie jest. Brzuch rozciągnięty i wiszący od ogromnej ciąży, rozstępy, włosy mi wypadły. Mogę się starać, kombinować, ćwiczyć, chodzić do fryzjera. Nie wyglądam przecież lepiej niż kiedyś. I już nie będę.
Nie będę coraz młodsza, piękniejsza, coraz zabawniejsza w natłoku bycia pracującą zawodowo matką niemowlaka.
Moje ciuchy w rozmiarze 36 leżą odłogiem, a ja kupuję 40, ostatnio sięgnęłam po 42. Załamuję się, nie chce juz wychodzić, kupować sobie nic, spotykać się ze znajomymi, mam wrażenie, że moje próby upiększenia siebie też nie mają już sensu. Nic nie ma sensu.
Czuję się jak śmieć, nie chcę już się z nim kochać, bo czuję się jakby to robił z litości.
Czuję się jak żebrak. Jak największa paskuda na świecie. Jak nie kobieta.
Co natomiast jest na pewno? Jest z nami nadal porno... A na dodatek niektóre kobiety wyszukiwane przez niego są podobne do mnie!
Porno przy każdej możliwej sposobności. Nawet w toalecie, gdy jestem 2 metry obok, a on oddaje mi dziecko i mówi, że "musi szybko do toalety", bo niby potrzeba "toaletowa". Nie jest lepiej. Jest gorzej i skoro kiedyś (gdy byłam atrakcyjna) było tak źle, to dlaczego miałoby się teraz poprawić?
Kiedy chciał się ze mną kochać (pewnie dla pielęgnowania związku i z przymusu) - najpierw musiał pooglądać w WC jakieś świństwa, żeby w ogóle się podniecić.
Gdy wyjdę, gdy zniknę, albo i nie zniknę, natychmiast przybywają jego ukryte fetysze (np. fetysz stóp, którego wcale nie oceniam i byłabym też na to otwarta) i jego cholerny telefon w karcie incognito...
Gdyby nie to... pełna miłość i szczęście.
Jaką mrzonką żyję? ...
Co mam robić?
Jak mam żyć?