Tak naprawdę moja sytuacja jest tak złożona że mógłbym napisać tutaj książkę i może zacznę tylko od

Tak naprawdę moja sytuacja jest tak złożona że mógłbym napisać tutaj książkę i może zacznę tylko od opisania w skrócie sytuacji która nasiliła się z ostatnim tygodniu. W naszym długoletnim związku od jakiegoś czasu nie działo się za dobrze i naprawdę mało ze sobą rozmawialiśmy zwłaszcza w ostatnich kilku tygodniach, wynikało to w dużej mierze sytuacji w jakim nasz związek trwał, dopiero tydzień temu po jej wiadomości przyjechałem i mieliśmy okazję naprawdę od serca porozmawiać i powiedziała mi i swoje obawy odnośnie związku i zaproponowała krótką przerwę, po dniu pisania padło z moich ust bardzo znamienne słowo odnośnie tego że ja cały czas kocham i cały czas mi zależy i chciałbym ten związek ratować, podobnie w jej przypadku padła ta sama deklaracja. Jednakże z końcem kolejnego tygodnia byliśmy kolejną rozmowę gdyż nauczony tym co się wydarzyło zacząłem naprawdę obserwować jej reakcje i to jak się czuje (w poprzedniej rozmowie powiedziała mi bowiem i już ma nawrót silnej depresji) poprosiła mnie o przerwę w związku po to żeby zastanowić się co czuję zastanowić się nad sobą czy to w niej jest problem czy w naszym związku no i powiem szczerze że zgodziłem się na dwa tygodnie przerwy. I pewnie napisałbym znacznie więcej jak to odczuwałem ale odczuwam to bardziej na zasadzie tego że niestety zawiodłem.. pomimo że zdaję sobie sprawę iż ten rok nie był dla mnie łatwy to jednak niestety przeoczyłem wiele spraw które były związane z osobą na które mi najbardziej zależało. Przez długi okres czasu szczerze nie rozmawialiśmy oddaliliśmy się od siebie i dopiero teraz (i to w przeciągu krótkiego czasu) widzę wiele błędów które popełniłem których mógłbym uniknąć tylko i wyłącznie przez że nie potrafiłem otwarcia opowiadać o swoich emocjach. Jednak troszeczkę wstrzymywałem się przed tym po nie chciałem obarczać jej problemami które No powiem szczerze nie wiem czy dla niej by były zrozumiałe czy zbyt mocno by jej nie przytłoczyły.. żałuję tego bo w ostatnim czasie kiedy noc zaczęliśmy o tym rozmawiać to uświadomiłem sobie że chyba wyrządziłem tym większą krzywdę to umiem sobie pewne emocje z pewnych relacji z pewnych zdarzeń zamiast się nim dzielić. Szczerze osoba ta jest dla mnie jedną z najbliższych osób niestety w ostatnim czasie bardzo się od siebie oddaliliśmy i powiem że tak naprawdę nie wiem co będzie dalej. Gdzieś tam głęboko we mnie chciałbym się otworzyć porozmawiać, pewne rzeczy powiedzieć choć nie wiem czy nie jest już na nie za późno. Jestem troszeczkę człowiekiem starszej daty i dla mnie przerwa w związku i zakodowanie tym że nie wie się jakie ma się uczucia jest takim znakiem troszeczkę kończenia i wyciszenia związku, natomiast wiem że w psychologii w zależności od tego jakie są podstawy do tego czasem daje to nadzieję na poprawę i lepsze jutro. Powiem szczerze że nie jestem przyzwyczajony do psychicznego pozostawania w próżni aczkolwiek zdaję sobie sprawę że ostatnie tygodnie może nawet miesiące przeważały na tym że jestem wręcz pewien że sobie na to zasłużyłem, powiem szczerze też że nie wiem jak troszeczkę zachować się w takiej sytuacji gdy No przyjeżdżając do domu długo czytałem odnośnie tego jak postępować właśnie w takich krytycznych sytuacjach związku i co robić by pomimo tej rozłąki w jakiś sposób po tej przerwie wrócić do siebie. Dobrze zdaję sobie też sprawę że same słowa i deklaracje nie wystarczą by odbudować coś po dwóch tygodniach rozłąki co rozwalało się miesiącami.. na bazie tych wszystkich rozmów mam dużo przemyśleń już i też dużo rzeczy zacząłem wdrażać w życie zarówno jeszcze będąc mając kontakt z nią bezpośredni jak i teraz w czasie tej przerwy. Szczerze mówiąc jest to ostatnia bliska osoba która mi została na tym świecie i ciężko byłoby mi ją stracić chociaż jak już wspomniałem No większości poprzez że tak powiem tłumienie emocji związane z pewnymi wydarzeniami jest tą osobą po prostu się od niej oddalałem.. nie wiem jak teraz zachować się gdy tej osoby nie ma tutaj w pobliżu gdy nie mogę tego wszystkiego powiedzieć jednocześnie wiedząc że nawet gdybym mógł to dobrze sobie zdaję sprawę że byłyby to słowa które traktowałaby jako rzucane na wiatr. To był dla mnie dosyć ciężki rok i zaczął się strasznie ostatnie wydarzenia z ostatnich tygodni też były bardzo przygnębiające i tak naprawdę w tym wszystkim zapomniałem o tym że mam w tej osobie wsparcie i że mogę traktować ją jako kogoś kto jest nie tylko moim powiernikiem ale też kimś kto zawsze mnie wspiera. Cóż no bardzo oddaliłem się od tej osoby przez brak takich szczerych rozmów brak można powiedzieć takiej emocjonalności w związku i powiem że niestety ale moje przeczucie nie są zbyt pozytywne do tego co może się wydarzyć pomimo tego że słyszałem że zawsze mamy 50% szans to te 50% to jest niestety mało.. cóż szczerze powiem że chciałem tylko i wyłącznie się troszeczkę wygadać bo jestem osobą dosyć samotną i tak już wspomniałem nie mam po prostu z kim dzielić tak intymnych emocji i często postrzegam to dzielenie się tymi emocjami jako potężną oznakę słabości przynajmniej w odniesieniu do mnie, a nigdy też się nie spodziewałem że ktoś mógł oczekiwać tego bym tej relacji te emocje ważne na takim poziomie okazywał. To chyba wszystko co chciałem przekazać i to wszystko co chciałem powiedzieć bo nie da się czegoś opowiedzieć w kilku słowach i oczekiwać jakiejś odpowiedzi która by była satysfakcjonująca w odniesieniu do sytuacji która teraz tutaj u mnie występuje. Najlepsze jest to że Ja zdaję sobie z ilości błędów które jednocześnie obydwoje popełniliśmy ale cieszę się że zauważyłem ogromną ilość błędów które popełniłem ja sam, i powiem szczerze że nie spodziewałem się że brak takiej poprawnej komunikacji brak takiego zaufania brak przede wszystkim tego że można przez tą drugą osobą się otworzyć może przyczynić się do tak potężnego kryzysu w związku.. więcej nie mam do dodania niestety jak to się mawia człowiek jest dopiero mądry po pewnych wydarzeniach a czasu nie można cofnąć jedyne co można to pamiętać o tym co było by tych samych błędów nie powtarzać.