Od dziecka mam problem z nadwrażliwością na różne, na pozór zupełnie normalne dźwięki, na które wiel

Od dziecka mam problem z nadwrażliwością na różne, na pozór zupełnie normalne dźwięki, na które wiele osób nawet nie zwróciłoby uwagi. Są to przede wszystkim odgłosy wydawane podczas jedzenia (chrupanie, siorbanie, mlaskanie), ale również stukanie, pociąganie nosem, gwizdanie, dmuchanie, a czasem dochodzi również do sytuacji, kiedy czyiś oddech jest dla mnie zbyt głośny i nie potrafię go znieść. Tych odgłosów jest jeszcze o wiele więcej. Kiedyś moją reakcją było jedynie lekkie poirytowanie, ale z biegiem czasu zaczynam zauważać, że tych dźwięków, które są nie do zniesienia pojawia się coraz więcej i reaguję na nie coraz gorzej. Teraz po zetknięciu się z takim odgłosem potrafię wybiec z pomieszczenia, w którym się znajdowałam i dostać ataku lęku, który trwa od kilku do kilkunastu minut. Odczuwam wtedy pewien rodzaj bólu psychicznego, który wywołuje u mnie wybuch płaczu. W najgorszym przebiegu ataku dochodzi czasem do tego, że szczypię bądź gryzę swoje ręce, bo nie jestem w stanie poradzić sobie z tym chwilowym bólem w mojej głowie. Ciężko funkcjonować mi wśród ludzi, zdecydowanie wolę przebywać sama. Nie wiem czy ma to jakieś znaczenie, ale od lat gram na skrzypcach oraz na pianinie, więc mój słuch jest dość czuły, uwielbiam dźwięk instrumentów. Kiedyś byłam u psychologa i psychiatry na konsultacji, oczywiście zdiagnozowano u mnie mizofonię, ale nie dowiedziałam się nic więcej. Na ten moment nie za bardzo wiem co mogę zrobić, aby mój problem z biegiem czasu się nie nasilał a malał, o ile jest taka możliwość. Z góry dziękuję za przeczytanie i chęć pomocy. Jeśli to ważne - aktualnie mam 19 lat :)