Mam pytanie .Jestem 43 letnia matka i wiem że mam depresję lękowa objawia się ona tak iż nie wychodz

Jeśli martwią Panią efekty niepożądane lekarstw powinna Pani omówić te wątpliwości z lekarzem psychiatrą. Jeśli leczy się Pani również u innego specjalisty zachęcam do tego aby skonsultować między nimi ewentualne wzajemne reakcję między przepisanymi przez nich lekami.

Dzień dobry. Zachęcam do skonsultowania wątpliwości z lekarzem psychiatrą. Warto też rozważyć psychoterapię - jeśli obecnie wychodzenie z domu wiąże się dla Pani ze zbyt dużym niepokojem, to zachęcam do kontaktu z psychoterapeutą przez telefon lub Skype, z możliwością rozpoczęcia standardowych spotkań w gabinecie, gdy objawy się złagodzą. Pozdrawiam, dr Katarzyna Czajkowska.

Dziękuję, że się tym dzielisz To, co opisujesz – lęk, przyspieszone bicie serca, chęć ucieczki – brzmi jak objawy nasilonej depresji lękowej i agorafobii. Rozumiem, że to dla Ciebie bardzo trudne.
Muszę jednak podkreślić: nie mogę decydować, który lek masz przyjmować ani podpisywać się pod zmianą zaleceń lekarskich. Zarówno Parogen (paroksetyna), jak i Asertin (sertralina) to leki z grupy SSRI (przeciwdepresyjne), stosowane także w zaburzeniach lękowych. Ale:
Nie wolno ich łączyć bez wskazania lekarza (grozi to m.in. zespołem serotoninowym).
Każdy z tych leków ma inne dawkowanie początkowe i może dawać działania niepożądane (np. nasilony lęk na początku, nudności, bóle głowy, bezsenność).
To psychiatra musi zdecydować, który z nich jest właściwy dla Ciebie i w jakiej dawce.
Zadzwoń do swojego psychiatry i powiedz, że dostałaś dwa różne leki i nie wiesz, który przyjmować. Poproś o jednoznaczne zalecenie.
Jeśli nie masz kontaktu do psychiatry, skontaktuj się z lekarzem rodzinnym i poproś o wyjaśnienie – być może zaszło nieporozumienie.
Nie zaczynaj obu leków naraz i nie zmieniaj dawki samodzielnie.
Jeśli czujesz, że lęk jest nie do zniesienia, a myśli o "ucieczce" zamieniają się w poczucie, że nie dasz rady – nie zostawaj z tym sama. Możesz:

zadzwonić na telefon wsparcia kryzysowego – bezpłatny, czynny codziennie,

w nagłym kryzysie – 112 lub udać się na izbę przyjęć psychiatryczną. Zapraszam również do siebie, jestem psychologiem i konsultuję online. Może warto porozmawiać z kimś empatycznym.