Jestem kobietą, mam 24 lata. Chciałabym prosić o ocenę mojego stanu psychicznego. Moje objawy i obse
4
odpowiedzi
Jestem kobietą, mam 24 lata. Chciałabym prosić o ocenę mojego stanu psychicznego. Moje objawy i obserwacje: silny lęk społeczny i trudności w kontaktach z ludźmi - unikam kontaktów i rozmów, szczególnie z obcymi, pojawia się panika podczas rozmowy telefonicznej, w sytuacjach społecznych mam duszność, drżenie rąk, ścisk w klatce piersiowej. Objawy lękowe i somatyczne: ciągłe napięcie ciała, drżenie rąk, uczucie ścisku lub kłucia w klatce, napady paniki / trudność z oddychaniem. Chroniczne napięcie mięśni i bruksizm - zgrzytam zębami podczas snu i w stresie, mam wrażenie, że moje ciało jest ciągle w trybie „przetrwania”, bardzo rzadko czuję rozluźnienie ciała, często zauważam, że siedzę napięta, jakby w gotowości. Natrętne myśli i zachowania przypominające OCD - poczucie, że „jeśli nie wykonam jakiejś czynności, to może stać się coś złego”, rutyny i rytuały potrzebne do rozpoczęcia dnia, skubanie paznokci, reakcje napięciowe. Silne emocje i gwałtowne zmiany nastroju - szybkie przechodzenie od gniewu do płaczu, a potem spokoju, impulsywność i intensywne reakcje, łatwo wpadam w irytację. Trudności w relacjach i lęk przed odrzuceniem - silna potrzeba zapewniania o uczuciach, zazdrość, lęk separacyjny, kontrolujące zachowania wobec partnera, złość i smutek w sytuacji kiedy partner ma wyjść beze mnie na jakieś spotkanie towarzyskie. Overthinking i lęk egzystencjalny - nadmierne analizowanie sytuacji, silny lęk przy myślach o śmierci, obniżony nastrój. Wewnętrzne dialogi - często prowadzę dialogi w myślach lub na głos, jak „rozmowę”, ale mając pełną świadomość, że to tylko moje myśli. Problemy z pamięcią - od pewnego czasu zauważam wyraźne pogorszenie pamięci, mam trudność z pamięcią krótkotrwałą i zapamiętywaniem bieżących informacji, zdarza się, że nie pamiętam niektórych wydarzeń z przeszłości, czuję, jakby moja koncentracja i zdolność zapamiętywania bardzo się pogorszyły. Historia wcześniejszych trudności - w wieku 17–18 lat miałam epizod bardzo złego stanu psychicznego, wyobrażałam sobie wejście pod samochód, samookaleczałam się, używałam szkolnego cyrkla, zdzierając skórę z przedramion (powyżej łokcia) oraz z ud, czułam wtedy silny mrok, pustkę, odcięcie, miałam problemy z nauką, byłam bardzo wycofana i zamknięta w sobie. Obecnie również często jestem wycofana, cicha i zamknięta wśród ludzi. Nie wiem, czy moje objawy pasują bardziej do zaburzeń lękowych (GAD, lęk społeczny), OCD, zaburzeń osobowości (np. borderline lub unikającej), czy czegoś innego. Bardzo chciałabym ustalić, co mi dolega, ponieważ znacząco wpływa to na moje codzienne życie i funkcjonowanie. Proszę o ocenę mojego stanu psychicznego oraz wskazanie możliwych kierunków leczenia lub dalszej diagnostyki.
Witam, to co Pani opisuje zdecydowanie wymaga diagnostyki, warto chyba pójść z tematem diagnozy i ewentualnego leczenia do lekarza psychiatry, który ewentualnie skieruje Panią na psychoterapię. Pozdrawiam.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry
Z uwagą przeczytałam Pani post. Proszę udać się do lekarza psychiatry celem diagnozy Pani zaburzeń i podjęcia właściwego leczenia. Bardzo Pani cierpi i myślę że czas to uporządkować. Bez leków moim zdaniem będzie ciężko. Poza tym psychoterapia koniecznie w nurcie poznawczo-behawioralnym z uwagi na to że to psychoterapia o udowodnionej naukowo skuteczności do zaburzeń lękowych i depresyjnych . pozdrawiam ciepło i życzę dobrych decyzji.
Bożena Szczęsna
Z uwagą przeczytałam Pani post. Proszę udać się do lekarza psychiatry celem diagnozy Pani zaburzeń i podjęcia właściwego leczenia. Bardzo Pani cierpi i myślę że czas to uporządkować. Bez leków moim zdaniem będzie ciężko. Poza tym psychoterapia koniecznie w nurcie poznawczo-behawioralnym z uwagi na to że to psychoterapia o udowodnionej naukowo skuteczności do zaburzeń lękowych i depresyjnych . pozdrawiam ciepło i życzę dobrych decyzji.
Bożena Szczęsna
Dzień dobry, unikałabym stawiania diagnozy poprzez komunikację przez portal internetowy. Proszę zgłosić się do psychiatry, lekarz na pewno zastosuje szeroką diagnostykę i wskaże kierunek leczenia oraz psychoterapii, która prawdopodobnie będzie potrzebna. Pozdrawiam serdecznie Katarzyna Zawodzińska
Dziękuję za podzielenie się swoim doświadczeniem.
Na podstawie samego opisu nie da się postawić diagnozy – takie oceny wymagają bezpośredniej konsultacji, dokładnego wywiadu i obserwacji. Mogę jednak wskazać, jakie obszary warto dalej diagnozować i u kogo szukać pomocy, bo opisuje Pani złożony zestaw objawów z różnych kategorii klinicznych.
To, co Pani opisuje – nasilony lęk społeczny, objawy somatyczne, przewlekłe napięcie, elementy natrętnych myśli i rytuałów, impulsywne reakcje emocjonalne, trudności w regulacji emocji, lęk przed odrzuceniem, trudności w relacjach oraz wcześniejsza historia samouszkodzeń – może nakładać się na siebie i tworzyć spójny obraz, ale w praktyce może wynikać z kilku możliwych źródeł: zaburzeń lękowych, OCD, zaburzeń osobowości (np. z kręgu unikającej lub borderline) czy doświadczeń z przeszłości, które wciąż wpływają na funkcjonowanie.
Najlepszym kierunkiem byłoby skonsultowanie się z psychologiem lub psychoterapeutą, który przeprowadzi pełną diagnozę – zwykle obejmuje to kilka spotkań, uzupełnionych kwestionariuszami i szczegółowym wywiadem dotyczącym historii funkcjonowania, relacji, emocji i wcześniejszych trudności.
Równolegle warto zgłosić się do lekarza psychiatry, szczególnie ze względu na silne napięcie somatyczne, epizody paniki oraz wcześniejsze samouszkodzenia. Psychiatra może ocenić, czy objawy wymagają farmakoterapii, a jeśli tak – dobrać ją tak, by pomogła ustabilizować codzienne funkcjonowanie.
Jeśli chodzi o formy terapii, które mogą być szczególnie pomocne przy takim zestawie trudności, to w praktyce najczęściej sprawdzają się:
– terapia poznawczo-behawioralna (CBT) w pracy z lękiem, paniką, objawami somatycznymi i natrętnymi myślami,
– terapia schematów, gdy pojawiają się powtarzalne wzorce w relacjach, silny lęk przed odrzuceniem, impulsywność emocjonalna i trudne doświadczenia z przeszłości,
– w niektórych przypadkach także praca ukierunkowana na regulację emocji i stabilizację (np. elementy DBT).
Ważne jest to, że Pani objawy są realne, możliwe do zrozumienia i możliwe do poprawy przy odpowiedniej diagnozie oraz leczeniu. Pierwszym krokiem będzie kontakt ze specjalistą, który pomoże uporządkować ten obraz i zaplanować najlepszą ścieżkę terapii.
Wszystkiego dobrego :)
Na podstawie samego opisu nie da się postawić diagnozy – takie oceny wymagają bezpośredniej konsultacji, dokładnego wywiadu i obserwacji. Mogę jednak wskazać, jakie obszary warto dalej diagnozować i u kogo szukać pomocy, bo opisuje Pani złożony zestaw objawów z różnych kategorii klinicznych.
To, co Pani opisuje – nasilony lęk społeczny, objawy somatyczne, przewlekłe napięcie, elementy natrętnych myśli i rytuałów, impulsywne reakcje emocjonalne, trudności w regulacji emocji, lęk przed odrzuceniem, trudności w relacjach oraz wcześniejsza historia samouszkodzeń – może nakładać się na siebie i tworzyć spójny obraz, ale w praktyce może wynikać z kilku możliwych źródeł: zaburzeń lękowych, OCD, zaburzeń osobowości (np. z kręgu unikającej lub borderline) czy doświadczeń z przeszłości, które wciąż wpływają na funkcjonowanie.
Najlepszym kierunkiem byłoby skonsultowanie się z psychologiem lub psychoterapeutą, który przeprowadzi pełną diagnozę – zwykle obejmuje to kilka spotkań, uzupełnionych kwestionariuszami i szczegółowym wywiadem dotyczącym historii funkcjonowania, relacji, emocji i wcześniejszych trudności.
Równolegle warto zgłosić się do lekarza psychiatry, szczególnie ze względu na silne napięcie somatyczne, epizody paniki oraz wcześniejsze samouszkodzenia. Psychiatra może ocenić, czy objawy wymagają farmakoterapii, a jeśli tak – dobrać ją tak, by pomogła ustabilizować codzienne funkcjonowanie.
Jeśli chodzi o formy terapii, które mogą być szczególnie pomocne przy takim zestawie trudności, to w praktyce najczęściej sprawdzają się:
– terapia poznawczo-behawioralna (CBT) w pracy z lękiem, paniką, objawami somatycznymi i natrętnymi myślami,
– terapia schematów, gdy pojawiają się powtarzalne wzorce w relacjach, silny lęk przed odrzuceniem, impulsywność emocjonalna i trudne doświadczenia z przeszłości,
– w niektórych przypadkach także praca ukierunkowana na regulację emocji i stabilizację (np. elementy DBT).
Ważne jest to, że Pani objawy są realne, możliwe do zrozumienia i możliwe do poprawy przy odpowiedniej diagnozie oraz leczeniu. Pierwszym krokiem będzie kontakt ze specjalistą, który pomoże uporządkować ten obraz i zaplanować najlepszą ścieżkę terapii.
Wszystkiego dobrego :)
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.