Jestem kobietą, mam 24 lata. Chciałabym prosić o ocenę mojego stanu psychicznego. Moje objawy i obse
4
odpowiedzi
Jestem kobietą, mam 24 lata. Chciałabym prosić o ocenę mojego stanu psychicznego. Moje objawy i obserwacje: silny lęk społeczny i trudności w kontaktach z ludźmi - unikam kontaktów i rozmów, szczególnie z obcymi, pojawia się panika podczas rozmowy telefonicznej, w sytuacjach społecznych mam duszność, drżenie rąk, ścisk w klatce piersiowej. Objawy lękowe i somatyczne: ciągłe napięcie ciała, drżenie rąk, uczucie ścisku lub kłucia w klatce, napady paniki / trudność z oddychaniem. Chroniczne napięcie mięśni i bruksizm - zgrzytam zębami podczas snu i w stresie, mam wrażenie, że moje ciało jest ciągle w trybie „przetrwania”, bardzo rzadko czuję rozluźnienie ciała, często zauważam, że siedzę napięta, jakby w gotowości. Natrętne myśli i zachowania przypominające OCD - poczucie, że „jeśli nie wykonam jakiejś czynności, to może stać się coś złego”, rutyny i rytuały potrzebne do rozpoczęcia dnia, skubanie paznokci, reakcje napięciowe. Silne emocje i gwałtowne zmiany nastroju - szybkie przechodzenie od gniewu do płaczu, a potem spokoju, impulsywność i intensywne reakcje, łatwo wpadam w irytację. Trudności w relacjach i lęk przed odrzuceniem - silna potrzeba zapewniania o uczuciach, zazdrość, lęk separacyjny, kontrolujące zachowania wobec partnera, złość i smutek w sytuacji kiedy partner ma wyjść beze mnie na jakieś spotkanie towarzyskie. Overthinking i lęk egzystencjalny - nadmierne analizowanie sytuacji, silny lęk przy myślach o śmierci, obniżony nastrój. Wewnętrzne dialogi - często prowadzę dialogi w myślach lub na głos, jak „rozmowę”, ale mając pełną świadomość, że to tylko moje myśli. Problemy z pamięcią - od pewnego czasu zauważam wyraźne pogorszenie pamięci, mam trudność z pamięcią krótkotrwałą i zapamiętywaniem bieżących informacji, zdarza się, że nie pamiętam niektórych wydarzeń z przeszłości, czuję, jakby moja koncentracja i zdolność zapamiętywania bardzo się pogorszyły. Historia wcześniejszych trudności - w wieku 17–18 lat miałam epizod bardzo złego stanu psychicznego, wyobrażałam sobie wejście pod samochód, samookaleczałam się, używałam szkolnego cyrkla, zdzierając skórę z przedramion (powyżej łokcia) oraz z ud, czułam wtedy silny mrok, pustkę, odcięcie, miałam problemy z nauką, byłam bardzo wycofana i zamknięta w sobie. Obecnie również często jestem wycofana, cicha i zamknięta wśród ludzi. Nie wiem, czy moje objawy pasują bardziej do zaburzeń lękowych (GAD, lęk społeczny), OCD, zaburzeń osobowości (np. borderline lub unikającej), czy czegoś innego. Bardzo chciałabym ustalić, co mi dolega, ponieważ znacząco wpływa to na moje codzienne życie i funkcjonowanie. Proszę o ocenę mojego stanu psychicznego oraz wskazanie możliwych kierunków leczenia lub dalszej diagnostyki.
Dzień dobry. Objawy są dość specyficzne. Jednak nie powinno się stawiać diagnoz na podstawie opisu. Z pewnością uzasadnione byłoby skorzystanie z pomocy specjalisty/tki z zakresu diagnozy i terapii, a w przypadku zaostrzenia – psychiatry. Osobiście doradziłbym w pierwszej kolejności psychologa/psychoterapeute i pracę nad zmniejszeniem objawów. Diagnozę można postawić na podstawie procesu składającego się z kilku etapów. Potrzeba na to czasu. Zachęcam zatem do wizyty u specjalisty i życzę dużo dobrego!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Opisałaś swoje objawy z precyzją, której często brakuje nawet w gabinecie. To bardzo dobra wiadomość – Twój wgląd w siebie (czyli zdolność do obserwowania swoich reakcji) to potężny zasób, który bardzo przyspieszy Twoje leczenie.
Jako psycholog chciałbym uporządkować to, co się z Tobą dzieje, abyś przestała się bać, że "wariujesz". Twój organizm i psychika dają Ci bardzo spójne sygnały.
1. "Tryb Przetrwania" (Układ nerwowy) Użyłaś sformułowania, które jest kluczem do zrozumienia Twojego stanu: "ciągle w trybie przetrwania". Twoje objawy somatyczne (napięcie, bruksizm/zgrzytanie zębami, duszności, ścisk w klatce) wskazują, że Twój układ nerwowy utknął w reakcji "Walcz lub Uciekaj". Dla Twojego mózgu nie ma znaczenia, czy zagrożeniem jest tygrys, czy rozmowa telefoniczna – reakcja chemiczna jest ta sama. Kortyzol i adrenalina krążą w Twojej krwi non-stop, nie pozwalając mięśniom się rozluźnić. To wyczerpujące fizycznie, stąd drżenie rąk i ciągłe zmęczenie.
2. Co Ci dolega? (Hipoteza diagnostyczna) W psychologii rzadko mamy do czynienia z jedną "czystą" etykietką. Twój opis sugeruje, że zmagasz się z tzw. współwystępowaniem kilku mechanizmów:
Zaburzenia lękowe i OCD: Natrętne myśli ("magiczne myślenie" – jeśli nie zrobię X, stanie się coś złego), rytuały, skubanie paznokci – to mechanizmy kontroli. Kiedy czujesz lęk, Twój mózg próbuje odzyskać kontrolę poprzez rytuały.
Rys osobowościowy (regulacja emocji): Wspominasz o lęku przed odrzuceniem, szybkiej zmianie nastrojów, historii samookaleczeń i poczuciu "pustki". Te objawy często kierują diagnostykę w stronę zaburzeń osobowości (np. z pogranicza/Borderline) lub są wynikiem traumy relacyjnej (CPTSD). To nie jest wyrok, to po prostu informacja, że Twoja "skóra emocjonalna" jest cieńsza niż u innych i potrzebujesz nauczyć się, jak ją chronić.
3. Uspokojenie: Pamięć i "Głosy" To bardzo ważne, żebyś to przeczytała:
Problemy z pamięcią: Nie, Twój mózg nie jest trwale uszkodzony. Doświadczasz prawdopodobnie tzw. mgły lękowej. Kiedy mózg jest zajęty "przetrwaniem" i analizowaniem zagrożeń (overthinking), ośrodki pamięci są "odcięte od zasilania". To mechanizm obronny. Gdy poziom lęku spadnie dzięki leczeniu, pamięć i koncentracja wrócą.
Wewnętrzne dialogi: Fakt, że wiesz, iż to są Twoje myśli, wyklucza chorobę psychiczną typu schizofrenia. To tzw. "natłok myśli" typowy dla silnego lęku.
Jaki powinien być Twój plan działania? Twój stan zdecydowanie wymaga wsparcia specjalistów. Sama "silna wola" tu nie wystarczy, bo to kwestia biochemii mózgu i głębokich schematów.
Wizyta u lekarza psychiatry to pierwszy krok. Biorąc pod uwagę nasilenie objawów somatycznych (duszności, bruksizm) i lęku, leki (zazwyczaj z grupy SSRI) mogą przynieść Ci ogromną ulgę. Zadziałają jak "poduszka powietrzna" dla Twoich emocji, wyciszą lęk i pozwolą Ci się w końcu wyspać bez napięcia.
Psychoterapia: Leki dadzą siłę, ale terapia zmieni sposób myślenia. W Twoim przypadku (biorąc pod uwagę impulsywność, lęk przed odrzuceniem i historię samookaleczeń) najbardziej rekomendowana byłaby Terapia DBT (Dialektyczno-Behawioralna) lub Terapia Schematów. Są one celowane w naukę regulacji emocji i budowanie bezpiecznych relacji.
Badania krwi: Warto sprawdzić TSH (tarczyca), poziom żelaza, witaminy D3 i B12. Niedobory mogą nasilać stany lękowe i problemy z pamięcią.
Masz 24 lata – Twój mózg jest wciąż bardzo plastyczny. To, co czujesz teraz, nie jest stanem ostatecznym. To kryzys, z którego można wyjść i odzyskać spokój oraz kontrolę nad życiem. Proszę, umów się na wizytę – zasługujesz na to, by przestać cierpieć.
Pozdrawiam ciepło.
Jako psycholog chciałbym uporządkować to, co się z Tobą dzieje, abyś przestała się bać, że "wariujesz". Twój organizm i psychika dają Ci bardzo spójne sygnały.
1. "Tryb Przetrwania" (Układ nerwowy) Użyłaś sformułowania, które jest kluczem do zrozumienia Twojego stanu: "ciągle w trybie przetrwania". Twoje objawy somatyczne (napięcie, bruksizm/zgrzytanie zębami, duszności, ścisk w klatce) wskazują, że Twój układ nerwowy utknął w reakcji "Walcz lub Uciekaj". Dla Twojego mózgu nie ma znaczenia, czy zagrożeniem jest tygrys, czy rozmowa telefoniczna – reakcja chemiczna jest ta sama. Kortyzol i adrenalina krążą w Twojej krwi non-stop, nie pozwalając mięśniom się rozluźnić. To wyczerpujące fizycznie, stąd drżenie rąk i ciągłe zmęczenie.
2. Co Ci dolega? (Hipoteza diagnostyczna) W psychologii rzadko mamy do czynienia z jedną "czystą" etykietką. Twój opis sugeruje, że zmagasz się z tzw. współwystępowaniem kilku mechanizmów:
Zaburzenia lękowe i OCD: Natrętne myśli ("magiczne myślenie" – jeśli nie zrobię X, stanie się coś złego), rytuały, skubanie paznokci – to mechanizmy kontroli. Kiedy czujesz lęk, Twój mózg próbuje odzyskać kontrolę poprzez rytuały.
Rys osobowościowy (regulacja emocji): Wspominasz o lęku przed odrzuceniem, szybkiej zmianie nastrojów, historii samookaleczeń i poczuciu "pustki". Te objawy często kierują diagnostykę w stronę zaburzeń osobowości (np. z pogranicza/Borderline) lub są wynikiem traumy relacyjnej (CPTSD). To nie jest wyrok, to po prostu informacja, że Twoja "skóra emocjonalna" jest cieńsza niż u innych i potrzebujesz nauczyć się, jak ją chronić.
3. Uspokojenie: Pamięć i "Głosy" To bardzo ważne, żebyś to przeczytała:
Problemy z pamięcią: Nie, Twój mózg nie jest trwale uszkodzony. Doświadczasz prawdopodobnie tzw. mgły lękowej. Kiedy mózg jest zajęty "przetrwaniem" i analizowaniem zagrożeń (overthinking), ośrodki pamięci są "odcięte od zasilania". To mechanizm obronny. Gdy poziom lęku spadnie dzięki leczeniu, pamięć i koncentracja wrócą.
Wewnętrzne dialogi: Fakt, że wiesz, iż to są Twoje myśli, wyklucza chorobę psychiczną typu schizofrenia. To tzw. "natłok myśli" typowy dla silnego lęku.
Jaki powinien być Twój plan działania? Twój stan zdecydowanie wymaga wsparcia specjalistów. Sama "silna wola" tu nie wystarczy, bo to kwestia biochemii mózgu i głębokich schematów.
Wizyta u lekarza psychiatry to pierwszy krok. Biorąc pod uwagę nasilenie objawów somatycznych (duszności, bruksizm) i lęku, leki (zazwyczaj z grupy SSRI) mogą przynieść Ci ogromną ulgę. Zadziałają jak "poduszka powietrzna" dla Twoich emocji, wyciszą lęk i pozwolą Ci się w końcu wyspać bez napięcia.
Psychoterapia: Leki dadzą siłę, ale terapia zmieni sposób myślenia. W Twoim przypadku (biorąc pod uwagę impulsywność, lęk przed odrzuceniem i historię samookaleczeń) najbardziej rekomendowana byłaby Terapia DBT (Dialektyczno-Behawioralna) lub Terapia Schematów. Są one celowane w naukę regulacji emocji i budowanie bezpiecznych relacji.
Badania krwi: Warto sprawdzić TSH (tarczyca), poziom żelaza, witaminy D3 i B12. Niedobory mogą nasilać stany lękowe i problemy z pamięcią.
Masz 24 lata – Twój mózg jest wciąż bardzo plastyczny. To, co czujesz teraz, nie jest stanem ostatecznym. To kryzys, z którego można wyjść i odzyskać spokój oraz kontrolę nad życiem. Proszę, umów się na wizytę – zasługujesz na to, by przestać cierpieć.
Pozdrawiam ciepło.
Na podstawie Twojego opisu masz nasilone objawy lękowe (w tym lęk społeczny i napady paniki), elementy OCD, duże napięcie fizyczne oraz trudności emocjonalne i relacyjne mogące sugerować cechy zaburzeń osobowości. Twój stan zdecydowanie wymaga profesjonalnej pomocy.
Najlepszym kierunkiem jest:
1) konsultacja psychiatryczna (dla oceny, czy potrzebne są leki),
2) pełna diagnoza psychologiczna,
3) terapia CBT + ewentualnie DBT lub terapia schematów.
Objawy, które opisujesz, są możliwe do skutecznego leczenia.
#neurokoncept
Najlepszym kierunkiem jest:
1) konsultacja psychiatryczna (dla oceny, czy potrzebne są leki),
2) pełna diagnoza psychologiczna,
3) terapia CBT + ewentualnie DBT lub terapia schematów.
Objawy, które opisujesz, są możliwe do skutecznego leczenia.
#neurokoncept
Dzień dobry, na bazie opisu
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.