Jak pomóc dziecku z pokonaniem stresu adaptacyjnego?

Witam,
W swojej wypowiedzi pyta Pani jak przekonać dziecko do nowego otoczenia. Wspomina Pani, że obie młodsze córki w tym roku właśnie do niego poszły. Co takiego dzieje się, że jedna z nich reaguje odmiennie od drugiej. Zamiast przekontywać zachęcam aby zapytać córkę czemu nie chce chodzić do przeszkola. Może warto porozmiawaić z nimi obiema jednocześnie, aby druga mogła opowiedzieć czemu lubi chodzić. Nakłanianie dziecka do czegoś może wzmóc jego opór. Warto rozmawiać i pokazywać dobre strony. Jeśli stan taki będzie się nasilał, proszę o zwrócenie się na konsultację do psychologa dziecięcego.
Pozdrawiam.
A.

Witam,
Kilka rzeczy na które warto zwrócić gdy dziecko wybiera się do przedszkola
• Pozytywnie nastaw dziecko do przedszkola, w domu rozmawiaj o przedszkolu, opowiadaj, że będzie mogło bawić się z kolegami, rysować, budować itd. Przedstaw realny, ale niewyidealizowany, obraz przedszkola.
• Poznaj przedszkola, do którego będzie uczęszczało dziecko. Uczestnicz w spotkaniach adaptacyjnych. Odwiedzaj z dzieckiem ogród przedszkolny, by umożliwić mu nawiązywanie relacji z innymi dziećmi podczas swobodnej zabawy.
• Przyzwyczajaj dziecko do przedszkola stopniowo. Razem z nim skompletuj wyprawkę przedszkolną. Jeżeli dziecko do tej pory nie przebywało z innymi dorosłymi, pozostawiaj je na kilka godzin u dziadków lub znajomych, aby przedszkole nie kojarzyło mu się z pierwszym rozstaniem. Stopniowo dopasowuj rytm dnia w domu do tego, jaki panuje w przedszkolu.
• Pozwalaj dziecku na samodzielność. Nie wyręczaj go w ubieraniu, podczas jedzenia, mycia rąk i zębów, a także korzystania z toalety. Chwal wysiłek, jaki wkłada w te czynności.
• Zwróć uwagę na krótkie pożegnanie w przedszkolu. Nie wprowadzaj atmosfery pośpiechu, czule, ale stanowczo pożegnaj się z dzieckiem. Nie okazuj dziecku własnych rozterek podczas rozstania, bowiem wtedy przekazujesz mu własne lęki.
• Pamiętaj, aby dziecko zabrało z domu ulubiona zabawkę, przytulankę, poduszkę, kocyk lub chusteczkę, która pomoże mu przetrwać ten trudny czas.
• Postaraj się regulować pobyt dziecka w przedszkolu. W początkowym okresie dobrze jest odbierać dziecko wcześniej, ponieważ trzylatek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje się bardzo długi. Nie mów dziecku, że zostanie zabrane wcześniej, kiedy to jest niemożliwe, ponieważ będzie nieszczęśliwe. Dotrzymuj słowa - daje ono dzieciom poczucie bezpieczeństwa.
• Poświęć dziecku więcej czasu niż zwykle. Okazuj zainteresowanie, miłość, czułość. Częściej pójdź z nim na spacer, poczytaj ulubiona bajkę, pobaw się w ulubiona zabawę. Nie wypytuj: Jak było w przedszkolu?Czypłakałeś?Cozjadłeś?Spytaj:Czymsiębawiłeś?Jakmanaimiętwójkolega? Jeśli dziecko będzie opowiadało co działo się w przedszkolu koncentruj się na jego samopoczuciu, relacjach z kolegami i podejmowanych zabawach.
• Zredukuj do minimum inne stresy, nowe sytuacje niezwiązane z przedszkolem, aby na czas pierwszych tygodni adaptacji wyłączyć większe wrażenia czy życiowe zmiany.
• Ściśle współpracuj z nauczycielem. Relacje oparte na wzajemnym zaufaniu przyniosą oczekiwane rezultaty. Pytaj nauczyciela nie tylko o to czy dziecko wszystko zjadło, ale także o to czy nawiązuje kontakty z rówieśnikami, czy radzi sobie w sytuacjach przedszkolnych.
• Nie porównuj dziecka i jego reakcji z zachowaniami innych przedszkolaków czy starszego rodzeństwa. Radzenie sobie ze stresem adaptacyjnym jest sprawą indywidualną i u każdego malucha może przebiegać inaczej.
• Proces adaptacji może trwać od kilkunastu dni do kilku miesięcy. Daj dziecku tyle czasu, ile będzie potrzebowało, aby przystosować się do nowych warunków. Uniezależnienie się od najbliższych i nawiązanie pozytywnych relacji w nowym, przedszkolnym środowisku są osiągnięciem rozwojowym dziecka, na które warto czekać.

Źródło: Wychowanie w Przedszkolu nr 8 wrzesień 2012

Witam,

pójście dziecka do przedszkola jest nie lada wyzwaniem. Przed rozpoczęciem edukacji warto jest wspomagać zbudowanie w dziecku pozytywnego obrazu przedszkola, w którym dziecko będzie spędzać sporo czasu (i tu możliwości jest naprawdę wiele!). Pierwszy dzień niejednokrotnie rozstrzyga czy się nam udało. Pisze Pani, że dziewczynki zareagowały w odmienny sposób, co może wiązać się z odmiennym usposobieniem dzieci bądź wydarzeniami, jakich doświadczyły. Kluczowe jest zbadanie przyczyny objawów jednej z córek, czy to w kontakcie z dzieckiem, nauczycielem czy psychologiem. Nie zaleca się posyłania dziecka "na siłę", czasem warto poczekać, aby dziecko mogło w swoim tempie pokonywać swoje lęki. Ograniczona ilość informacji uniemożliwia mi niestety stworzenie pełnego obrazu tej sytuacji. Uniwersalne jednak w różnych kryzysowych sytuacjach dla dzieci są w moim odczuciu bajki terapeutyczne (dostępne w internecie bądź w księgarniach). Zachęcam do spróbowania wdrożenia takiej interwencji, nie mniej jednak pełna diagnoza sytuacji wydaje się być konieczna.

Pozdrawiam serdecznie,
Natalia Pilarska.

Dla wielu dzieci pierwsze kontakty z przedszkolem są źródłem przykrych napięć i strachu przed nowym, nieznanym otoczeniem. Małe dziecko może rozwijać swoje indywidualne możliwości oraz nawiązywać kontakty społeczne tylko wtedy, gdy ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa. Owo poczucie bezpieczeństwa można kształtować poprzez stopniowe oswajanie i poznawanie nowego otoczenia. Połowa sukcesu w adaptacji malucha do przedszkola to przekonanie rodziców, że przedszkole jest najlepszym środowiskiem stymulującym jego rozwój. Jeśli rodzice są o tym przekonani to potrafią spowodować, że maluch zapragnie bawić się z dziećmi w przytulnym i kolorowym przedszkolu. Na początku adaptacja powinna dobywać się stopniowo, np. 2-3 godziny przebywania w placówce, z czasem ten czas się wydłuża. Należy pozytywnie mówić dziecku o przedszkolu i dużo na ten temat rozmawiać. Warto zapytać córkę, dlaczego nie chce tam chodzić. Jeśli jednak to nic nie pomoże, warto skonsultować się ze specjalistą.