Jak długo trwa terapia psychodynamiczna i jakie czynniki wpływają na jej długość?

Trudno jest dać jednoznaczną odpowiedź. Z uwagi na to że są odnogi psychoterapii psychodynamicznej (np. ISTDP) w których kontrakt zakłada pracę ograniczoną w czasie tzn. psychoterapeuta wraz z pacjentem umawia się na określoną ilość spotkań np. 30 ale również istnieją metody wynikające z nurtu psychodynamicznego które zakładają że czas trwania psychoterapii jest długoterminowy i pracuje się wraz z pacjentem do momentu osiągnięcia celów terapeutycznych oraz ich względne utrzymanie, niemniej jednak często ten czas trwania wynosi min. 1 rok do kilku lat.

Terapia psychodynamiczna jest procesem długoterminowym, który może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. Średnio trwa od 6 miesięcy do kilku lat, przy czym spotkania odbywają się zwykle raz lub dwa razy w tygodniu.

Czynniki wpływające na długość terapii psychodynamicznej:
1. Charakter problemu psychicznego
-Łagodniejsze trudności (np. stres, problemy w relacjach) mogą wymagać krótszej terapii (kilka miesięcy).
- Zaburzenia osobowości, depresja, traumy mogą wymagać wieloletniego procesu.

2. Cel terapii
- Jeśli celem jest tylko złagodzenie objawów, terapia może być krótsza.
- Głębsza zmiana struktury osobowości wymaga dłuższego czasu.

3.Motywacja pacjenta
- Osoby gotowe na introspekcję i pracę nad sobą często osiągają postępy szybciej.
- Częstotliwość sesji
4. Intensywniejsza terapia (np. dwa razy w tygodniu) może przynieść szybsze efekty.
- Relacja terapeutyczna
- Dobre dopasowanie między terapeutą a pacjentem może przyspieszyć proces.
5. Historia psychoterapii
- Osoby, które wcześniej były w terapii, mogą szybciej przetwarzać trudne doświadczenia.
- Gotowość na zakończenie terapii
6. Niektóre osoby potrzebują dłuższego procesu, aby poczuć się stabilnie po jej zakończeniu.

Terapia psychodynamiczna trwa od 3 do 7 lat. Wiele zależy od poziomu trudności wyjściowych Pacjenta, czyli od tego, z czym się zgłasza oraz jaki jest jego ogólny poziom funkcjonowania. Kolejne czynniki to: stopień dojrzałości stosowanych mechanizmów obronnych; poziom zdolności do bycia w głębokich, wzajemnych, względnie stałych relacjach; zdolność do zaangażowania w pracę; zdolność do odpoczynku i zabawy.
Niezwykle ważnym czynnikiem jest motywacja Pacjenta do zmiany, która często jest skorelowana z subiektywnym poczuciem cierpienia z powodu doświadczanych zakłóceń zdrowia psychicznego. Po stronie terapeuty oczywiście znaczenie ma działanie zgodnie z kodeksem etycznym, a więc - superwizja prowadzonych procesów oraz stałe poszerzanie swojej wiedzy i kompetencji.
Serdecznie pozdrawiam. Kamila Dziwota