Dzień dobry, zastanawiam się czy z perspektywy psychologicznej konieczne jest wchodzenie w relacje z

Jeśli nie występuje u Pani cierpienie z powodu braku relacji, nie widzę uzasadnienia dla podejmowania terapii i etykietowania tego stanu jako zaburzenia. Jednocześnie posiadanie relacji międzyludzkich poza systemem rodzinnym jest czynnikiem, który bardzo pozytywnie odciska się na jakości życia, więc myślę, że warto z uważnością przyjrzeć się blisko powodowi, dla którego nie są one dla Pani atrakcyjne. Jeśli wiąże się on z przebytą traumą relacyjną lub obawą przed oceną ze strony obcych, warto podjąć próbę przepracowania tematu ze specjalistą. Psycholog po bardziej szczegółowej rozmowie z pewnością będzie też w stanie pomóc w określeniu i zrozumieniu konkretnych przyczyn, dla których wybiera Pani właśnie takie działanie. Podsumowując: wchodzenie w relacje z osobami spoza rodziny nie jest konieczne i nie musi być klasyfikowane jako zaburzenie, szczególnie jeśli nie powoduje u Pani cierpienia. Jednocześnie zachęcam do przyjrzenia się tej kwestii ze specjalistą w celu dogłębnego zrozumienia powodów, dla których dokonuje Pani takiego, a nie innego wyboru w tej kwestii.

Dzień Dobry,
widzę, że sprawa jest trudna. Polecam skontaktować się ze specjalistą, aby szerzej omówic ten problem podczas wizyty. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry, z Pani opisu wynika że jest Pani w jakiś sposób przymuszana do relacji z innymi ludźmi. Nie widzę zastadności zmuszania się do relacji, jeżeli zdecydowanie nie potrzebujemy ich w naszym życiu i jest to dla nas ok.
Jeżeli pojawia się strach przed wchodzenie w relacje społeczne np. wychodzenie do sklepu, szkoły, pracy itp. to może być to klasyfikowane jako fobia społeczna ale wtedy pojawia się duży lęk, często towarzyszą temu objawy psychosomatyczne itp. ale z Pani opisu to nie wynika.