Dzień dobry, mam 24 lata i mieszkam razem z mamą i bratem. Mój brat jest starszy ode mnie o 3 lata,

Rozumiem, że sytuacja, w której musisz obserwować problemy zdrowotne swojego brata, może być bardzo trudna. Jeśli podejrzewasz, że twój brat ma głęboką depresję, istnieje kilka kroków, które możesz podjąć, aby pomóc mu i waszej rodzinie:

Zaproponuj rozmowę w spokojny sposób: Wyraź swoje zmartwienie, ale unikaj oskarżeń. Powiedz mu, że chcesz zrozumieć, jak się czuje, i zaoferuj swoje wsparcie.

Zbieraj informacje: Zanim rozpoczniesz rozmowę, dowiedz się więcej o depresji. Być może przeczytaj artykuły lub materiały, które pomogą ci zrozumieć, co przeżywa twój brat.

Zaproponuj profesjonalną pomoc: Przypomnij mu, że istnieją specjaliści, którzy mogą mu pomóc, tak jak psychologowie, psychiatrzy czy terapeuci. Zachęć go do konsultacji specjalistycznej.

Rozmawiaj z mamą: Podziel się swoimi obserwacjami z matką. Razem możecie zastanowić się, jakie kroki podjąć i jak najlepiej wspierać brata.

Poszukaj wsparcia społecznego: Spróbuj skontaktować się z przyjaciółmi lub innymi członkami rodziny, aby uzyskać wsparcie. Może to pomóc w podjęciu decyzji i znalezieniu sposobów na wsparcie brata.

Zachowaj cierpliwość: Proces zdrowienia może być długi, a osoba z depresją może potrzebować czasu, aby zaakceptować pomoc. Ważne jest, aby być cierpliwym i konsekwentnym w udzielaniu wsparcia.

Pamiętaj, że jesteś ważną osobą we wspieraniu swojego brata, ale równocześnie nie ponosisz odpowiedzialności za jego zdrowie psychiczne. Współpracuj z innymi członkami rodziny i specjalistami, aby znaleźć najlepsze rozwiązanie dla waszej sytuacji. Jeśli sytuacja się pogarsza lub jesteś zaniepokojony bezpieczeństwem brata, nie wahaj się skonsultować z profesjonalistami lub dostępem do pomocy kryzysowej.

Jeśli jego dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu swojej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, to może być przyjęty do szpitala psychiatrycznego bez wymaganej zgody. Myślę, że warto byłoby skorzystać z konsultacji z psychologiem w celu omówienia problemu i możliwości zastosowania pomocy.

Dzień dobry,
sytuacja, gdy bliska osoba, o którą się martwimy, nie chce przyjąć naszej pomocy, jest trudna. Jeśli dobrze rozumiem, czuje Pani odpowiedzialność za najbliższych, lecz mało wspomina o swoim miejscu w tej sytuacji. Ważne jest, żeby w takich niełatwych momentach zatroszczyć się również o siebie, postarać się znaleźć przestrzeń do zadbania o własne potrzeby - przebywanie z chorą na depresję mamą oraz bratem może budzić różne myśli i emocje. Pomocne mogą być rozmowy z bliskimi ludźmi, przyjaciółmi, rodziną, zachęcam też do spotkania się z i/lub psychologiem bądź psychoterapeutą. Jeśli natomiast stan psychiczny brata się pogorszy i zacznie zagrażać sobie i otoczeniu proszę niezwłocznie skontaktować się z odpowiednimi organami.

Dzień dobry. To bardzo obciążające dźwigać troskę o brata i patrzeć, jak się dystansuje, zwłaszcza gdy mama sama zmaga się z depresją. Z bratem warto próbować krótkich, spokojnych komunikatów w neutralnym momencie („Martwię się o Ciebie, mogę pójść z Tobą do lekarza?”) i proponować konkret: wspólną wizytę u lekarza rodzinnego/psychiatry lub w poradni zdrowia psychicznego, bez ocen i nacisku. Może ktoś z najbliższej rodziny mógłbyw wesprzeć Panią w rozmowie w bratem? Gdy brat odmawia, sens ma konsultacja dla Was (Pani i mamy) - psychoedukacja, ustalenie granic w domu i planu reagowania. Proszę też zadbać o własne oparcie (własna konsultacja psychologiczna, grupa wsparcia dla bliskich osób w kryzysie), bo długie życie obok czyjejś depresji łatwo wciąga w bezsilność.
Pozdrawiam serdecznie, Monika Bała.