Jest tak czasem w życiu, że pewne sprawy wydają się nierozwiązywalne. Są też takie rzeczy, z którymi chcesz się zmierzyć, aby Twoje życie miało sens. Niestety, pomimo że bardzo próbujesz, nawet wiele razy…to wszystko jest jak ściana. Podchodzisz do niej z pełną gotowością, ze szczerą intencją, że tym razem na pewno się uda, że uda ci się ją poruszyć, ponieważ naprawdę chcesz zmienić swoje życie , ale za każdym razem okazuje się, że ta ściana jest tak wysoka, tak nie do przejścia, że chociaż wkładasz wszystkie swoje siły…ona pozostaje niewzruszona! A Ty wciąż tkwisz w tym samym miejscu i masz poczucie że znowu przegrałeś. I zalewa Cię rozpacz, że jesteś do niczego. Czas płynie, podnosisz się, zaczynasz od nowa. Bo jesteś znowu głęboko przekonany, że chcesz, że możesz, i że to jest ten właśnie moment.

I pełen motywacji zaczynasz działać…i po raz kolejny okazuje się, że to jest coś silniejszego od Ciebie, coś co prowadzi Cię tam, gdzie totalnie nie chcesz być, tak jak byś stał w miejscu. Z poczuciem pustki i winy.

Dlaczego tak jest? Dlaczego się nie udaje? Być może sposoby których próbowałeś do tej pory wcale nie są najlepsze, chociaż wydawało Ci się, że jest inaczej? Może gdzieś poza twoją świadomością, sposobem dostrzegania spraw, istnieją inne możliwości, po prostu skuteczniejsze? Bo po co, zgodnie z przysłowiem „walić głową w mur” czy „kopać się z koniem”. Rezultat jest mocno przewidywalny. Tej walki nie wygrasz, ale możesz zaakceptować jej rezultat. Musisz zaakceptować fakt, że jesteś uzależniony. Pierwszym niezbędnym krokiem, bez którego cała reszta traci sens, jest przyznanie, że choroba Cię pokonała, że jesteś bezsilny. Po co? Oczywiście po to , aby nauczyć się żyć z chorobą, nauczyć się jej na pamięć…i nie pić/brać! Czerpać radość z każdej chwili życia!

Po to aby, któregoś dnia wstać, i nie móc się doczekać co przyniesie dzień. DZIEŃ DOBRY ŻYCIE!!