mgr Jakub Bętkowski

Proces diagnostyczny trwa 3-4 spotkania podczas których przeprowadzam rozbudowany wywiad obejmujący zarówno kwestie rozwojowe, psychiatryczne, neurologiczne jak i seksuologiczne. Pierwsze spotkanie służy sformułowaniu wstępny hipotez do weryfikacji podczas kolejnych spotkań i zleceniu ewentualnych dodatkowych konsultacji u innych specjalistów. Raczej nie dzielę się tymi hipotezami chyba, że na wyraźną prośbę pacjenta i mam wrażenie, że też tak było i tym razem. Trudno chyba ocenić moje kompetencje po jednym spotkaniu. Mimo wszystko trzymam się tych zaleceń, które sformułowałem podczas naszego pierwszego spotkania i zalecam konsultacje u psychiatry. Gdyby chciał Pan dokończyć proces diagnozy zapraszam.

mgr Jakub Bętkowski

Cieszę się, że czuje się Pani lepiej.

Chciałbym jak najbardziej merytorycznie odnieść się do Pani informacji zwrotnej ale opinia jest anonimowa ale ani nick, ani opis nie przywołują w mojej pamięci konkretnego procesu terapeutycznego, być może odbyliśmy jedynie konsultacje i dlatego nie omówiliśmy Pani doświadczeń emocjonalnych w toku terapii.

Niemniej chciałbym wykorzystać ten komentarz, żeby pokazać jak wygląda praca terapeutyczna na relacji przeniesieniowej i jak można w tym kontekście rozumieć np. zaburzenia depresyjno-lękowe, na które przypuszczam, że Pani cierpi. Na początku chciałem zrobić to za pośrednictwem wiadomości prywatnej ale wydaje mi się, że ta forma może przynieść więcej korzyści innym osobom z takimi trudnościami jak Pani.

W relacji terapeutycznej odtwarza się pewien wzór relacji, doświadczenie dialogu wewnętrznego lub sposób doświadczania świata przez pacjenta, z tego też powodu sposób odbioru tego samego terapeuty przez różne osoby może być skrajnie różny.

Opisuje więc Pani relację silnie asymetryczną w której czuje się Pani przytłoczona, wręcz prześladowana, zła i sfrustrowana. Wydaje mi się, że opisuje Pani to jak Pani w chwilach obniżonego nastroju doświadcza siebie. Ten prześladujący i prześladowczy obiekt to część Pani sumienia (superego) sprawiający, że źle czuje się Pani sama ze sobą, że wciąż się Pani o coś obwinia lub wraca Pani myślami do dawno minionych sytuacji, ta część wywołuje w Pani lęk i objawy depresyjne, czuje się Pani przytłoczona i kompletnie pozbawiona sprawczości. Ten dylemat wewnętrzny może znaleźć swoją kontynuację w relacjach interpersonalnych, może Pani wtedy czuć się niesprawiedliwie traktowana lub krytykowana, jednak cały czas niezdolna do obrony, przytłoczona swoją złością.

Ten sposób rozumienia stałby się pewnie wstępem do rozmowy o Pani relacjach, o Pani historii i umożliwiłby Pani przepracowanie tych dylematów związanych ze złością prowadząc do stałego zmniejszenia intensywności objawów depresyjnych i lękowych oraz poprawiając Pani relacje z otoczeniem. Z jakiegoś powodu nie udało nam się tego omówić, przypuszczam, że nie dała Pani mi i sobie na to szansy.

Gdyby była Pani zainteresowana dokładniejszą analizą i wytłumaczeniem pochodzenia tych zachowań proszę o kontakt.