mgr Kinga Karcz

Dzień dobry,
powyższe pytanie nie zawiera informacji, czy pacjent był konsultowany psychiatrycznie, czy leczy się farmakologicznie, a jedynie informacje o głębokości depresji i odmowie leczenia psychoterapeutycznego. Bywa tak, że stan pacjenta może być na tyle poważny i zagrażający jego zdrowiu i życiu, że w początkowym etapie leczenia najlepszą jego formą będzie leczenie na oddziale psychiatrycznym z zapewnioną całodobową opieką. Wydobycie pacjenta z najcięższych objawów może być dla niego szansą na podjęcie psychoterapii w trybie ambulatoryjnym (czy to w poradni, czy w gabinecie prywatnym). Sam proces psychoterapii wiąże się niejednokrotnie z różnymi trudnymi momentami, bywają też okresowe pogorszenia nastroju w trakcie jego trwania; podejmowanie zmian w życiu również może wiązać się z doświadczaniem frustracji, dlatego własna psychoterapia wymaga wytrzymywania wielu trudnych chwil, które dla pacjenta w ciężkiej depresji poza szpitalem mogą być trudne do uniesienia.
Zachęcam do wizyty u psychiatry (jeśli taka jeszcze nie miała miejsca), który przeprowadzi dokładny wywiad, zaproponuje formę leczenia-skieruje do szpitala lub dobierze odpowiednie leki.
Gdyby hospitalizacja okazała się niekonieczna, to warto zapytać lekarza psychiatrę o polecenie konkretnego terapeuty, najlepiej takiego, z którym on sam współpracuje, tak, żeby pacjent był maksymalnie otoczony opieką i nie musiał doświadczać kolejnych zmian psychoterapeutów.
Życzę odwagi i dobrych decyzji!
Kinga Karcz

Dzień dobry,
czytając Pana opis stanu swojego zdrowia, samopoczucia, codziennego funkcjonowania, objawów depresyjności w wielu aspektach życia, rodzą się we mnie pytania i troska o uzyskanie przez Pana rzetelnej, fachowej pomocy ze strony specjalistów, w Pana sytuacji: psychiatry i psychoterapeuty.
Pisze Pan o braku praktycznie całkowitej aktywności życiowej, będąc młodym człowiekiem mogącym zarówno kontynuować naukę, pracować, jak i cieszyć się z przeżywanych relacji z innymi ludźmi. Co takiego spowodowało, że znalazł się Pan w takiej sytuacji? Jak długo trwa ten stan? Czy ma Pan jakieś bliskie osoby w swoim życiu, na których pomoc, wsparcie może Pan liczyć?
Pyta Pan, co może być tego przyczyną i jak to zmienić. Pierwszym krokiem do uzyskania odpowiedzi na te kwestie jest przełamanie tego braku kontaktu ze światem zewnętrznym i udanie się do specjalisty. Można zacząć od lekarza rodzinnego i jego poprosić o dalsze pokierowanie (jak również wykonanie podstawowych badań, które dałyby Panu obraz ogólnego stanu zdrowia). Można także skontaktować się z najbliższą miejsca zamieszkania Poradnią Zdrowia Psychicznego i tam szukać specjalisty-psychiatry i psychoterapeuty. Ważne jest to, że pierwszy krok już Pan wykonał i chce Pan zmienić sytuację, w której Pan jest. Proszę się nie poddawać. Z pomocą specjalistów może Pan zrozumieć przyczyny swojego samopoczucia i wrócić do zdrowia, sił i radości przeżywania swojej codzienności, czego Panu życzę!