Przewidywany czas odpowiedzi:
Logo
Kamila Szczygłowska

Żelazna 41 lok. 8, 00-836 Warszawa

Prosimy zapoznać się z informacją przed umówieniem wizyty.

12/10/2022

Moje doświadczenie

Przed skorzystaniem z pierwszej konsultacji prosimy zapoznać się z regulaminem korzystania z usług:


Jestem psychologiem, absolwentką Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie (specjalizacja: psychologia kliniczna) , studiów podyplomowych z zakresu psychoterapii indywidualnej, par i rodzin, oraz psychoonkologiem.
Uczestniczyłam w licznych stażach na klinicznych oddziałach psychiatrycznych jak również w przychodniach i poradniach psychologicznych
pracowałam z osobami z autyzmem dziecięcym w Mazowieckim Centrum Neuropsychiatrii w Warszawie
odbyłam praktyki w Mokotowskim Hospicjum Świętego Krzyża w Warszawie oraz w Ośrodku Zdrowia Psychicznego i Problemów Rodzinnych „SYNAPSIS”, prowadziłam grupy wsparcia i grupy terapeutyczne dla osób przeżywających żałobę, uzależnionych oraz dla kobiet zmagających się z depresją poporodową.

Specjalizuję się w się w terapii objawów depresyjnych, lękowych , zaburzeniach snu, odżywiania w uzależnieniach ,trudnościach w relacjach z ludźmi w pracy, w domu i w bliskich związkach , w rozwiązywaniu kryzysów związanych ze zmianą etapu życia i kryzysów losowych; pracuję zarówno indywidualnie jak i z parami oraz z rodzinami. Stawiając na najwyższe dobro moich klientów, jak i wysoką jakość oferowanej pomocy, nieustannie doskonale swój warsztat, uczestnicząc w licznych szkoleniach i kursach dla psychoterapeutów.

Ważne:
Prosimy zapoznać się z regulaminem korzystania z usług w Poradni Help-Medical dostępnym pod linkiem

Wizyty należy odwoływać / przekładać z dobowym wyprzedzeniem. W przypadku niestawienia się na wyznaczony termin wizyty bądź odwołania jej w tym samym dniu Klient zobowiązany jest uiścić na rzecz Poradni opłatę rezerwacyjną w wysokości 100 % ceny wizyty. Prosimy o przemyślane rezerwowanie terminów, dziękujemy !
więcej O mnie
  • Wyróżnienie za najlepszą jakość opieki medycznej (na podstawie prawdziwych opinii pacjentów).
  • Wyróżnienie za najlepszą jakość opieki medycznej (na podstawie prawdziwych opinii pacjentów).

Podejście terapeutyczne

Psychoterapia

Zakres porad

  • Psychologia kliniczna
  • Psychoonkologia
  • Terapia uzależnień

Adresy (3)

Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie
Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra

Żelazna 41 lok. 8, Wola, 00-836 Warszawa

Dostępność

Telefon

22 470...

Typy przyjmowanych pacjentów

  • Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)
Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie

Dostępność

Typy przyjmowanych pacjentów

  • Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)
Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie
Teraz Psyche

Mokotów, Warszawa

Dostępność

W tym gabinecie nie można umawiać wizyt przez internet

Typy przyjmowanych pacjentów

  • Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)
Powiększ mapę otwiera się w nowej karcie

Usługi i ceny

  • Konsultacja psychologiczna

    250 zł

  • Psychoterapia indywidualna

    Od 130 zł

  • Konsultacja psychoonkologiczna

    250 zł

  • Konsultacja online

    Od 250 zł

  • Psychoterapia online

    Od 250 zł

89 opinii

Sprawdzamy wszystkie opinie. Specjaliści nie mogą płacić za modyfikowanie lub usuwanie opinii. Dowiedz się więcej Dowiedz się więcej o opiniach

  • Ł

    Świetna terapeutka, bardzo polecam. Niezwykle inteligentna i uważna osoba – naprawdę słucha, zadaje trafne pytania i doskonale pamięta to, co pojawia się w kolejnych sesjach. Efekty pracy pojawiły się bardzo szybko, w wielu sytuacjach zmiana okazała się zaskakująco łatwa. Skłania do samodzielnego odkrywania odpowiedzi, ale kiedy trzeba – umie też podpowiedzieć i nazwać to, co najważniejsze. Wnosi wiele wartościowych spostrzeżeń, które pomagają spojrzeć na swoje emocje i zachowania z nowej perspektywy. Do tego jest cierpliwa i wspierająca, tworzy bezpieczną atmosferę, w której łatwo się otworzyć i spokojnie pracować nad sobą. Zawsze punktualna, z dużym szacunkiem do czasu pacjenta; gabinet i forma spotkań dają poczucie komfortu i bezpieczeństwa.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra psychoterapia indywidualna  • 

  • H

    Kompetentna i empatyczna osoba tworząca bezpieczną przestrzeń na emocje i bycie sobą.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra Inny  • 

  • P

    Po prostu super! Nie podam szczegółów, ale po prostu warto!

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra konsultacja online  • 

  • M

    Napiszę krótko - Pani Kamila pomogła mi uporać się z przeszłością, która ciągnęła się za mną od najmłodszych lat.
    Terapia z Panią Kamilą to najlepsza inwestycja w moim życiu, inwestycja najbardziej opłacalna, inwestycja w SIEBIE.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra  • 

  • P

    Korzystałam z konsultacji Pani doktor jakieś 3 lata temu w innej poradni, pomimo tej przerwy, Pani doktor bardzo dobrze pamiętała moją historię, co było dla mnie dużym komfortem.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra  • 

  • A

    Dziękuję, że poprzez swój wpis mogę podsumować terapię z p. Kamilą, którą serdecznie polecam. Trafiłam z bezsennością na bazie ciężkiej nerwicy. Pani Kamila znaczącą oprócz leków przyczyniła się do mojego wyzdrowienia. Empatyczna, zawsze przegotowana i autentycznie zainteresowana pacjentem. Zadawała właściwe pytanie, bo czasem warto posłuchać psychoterapeuty, bo swoją historię zazwyczaj dobrze znamy. Dobrze dobrane prace domowe pozwalające mieć wgląd w siebie. I poza tym mega pozytywna postawa, pozwalająca mieć wiarę, że nasze problemy są przejściowe i uda się nam je rozwiązać. Pozdrawiam Panią Kamilę bardzo serdecznie i cały zespół Help-medica za życzliwość, troskę i dobre zaopiekowanie się pacjentem. Powodzenia !

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra  • 

  • T

    Pani Kamila od początku buduję przyjazną atmosferę dzięki czemu łatwiej się pracuje, dużo empatii, pytania długo po wizycie jeszcze pracują, w głowie. Na pewno wrócę na kolejne wizyty. Polecam.

     • W innym miejscu Inny  • 

  • M

    Pani Kamila bardzo empatyczna, sympatyczna. Zadaje sensowne pytania, jest otwarta i zaangażowana. Uczy radzić sobie z emocjami i wychodzić z utartych schematów. Wróciłam po kliku miesiącach przerwy i nie żałuje.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra konsultacja online  • 

  • O

    Pani Kamila jest najwyższej klasy psycholożka, taktowná, zawsze mila i profesjonalna, jej spostrzeżenia sa zawsze w punkt, zdecydowanie polecam.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra konsultacja online  • 

  • M

    Zdecydowanie polecam. Pani Kamila jest empatyczna, zaangażowana, wskazuje na związki przyczynowo-skutkowe. Spotkania odbywają się w miłej atmosferze.

     • Help-Medical: Psycholog, Psychoterapeuta, Psychiatra  • 

Wystąpił błąd, spróbuj jeszcze raz

Odpowiedzi na pytania

10 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl

pisze z bardzo trydnym pytaniem, i zanim je przedstawie chcialabym opowiedziec czesc sytuacjiz ktora sie borykam.
Jestem razem ze swoim chlopakiem od 8 miesiecy, ja mam 25 lat a on 23 lata, to jest moj pierwszy chlopak ( tez z ktorym stracilam dziewictwo) a ja jestem jego pierwsza dziewczyna. Jestesmy w zwiazku idealnym, dogadujemy sie pod kazdym wzgledem, szanujemy sie, robimy wszystko aby ta druga osoba byla szczesliwa, staramy sie nie ranic siebie. Nie klusilismy sie jeszcze nigdy( dlatego bo niebylu powodow) a male sprzeczki rozwiazywalismy od razu wiec nigdy nie przerodzilo sie to w cos powaznego. Ostatnio rozmawialismy i planowalismy wspolna wyprowadzke do nowego mieszkania. I wszystko by bylo w porzadku gdyby nie to ze ja nie wiem czy ja chce byc z nim. Mysle ze problem pojawia sie tutaj dlatego bo caly czas mysle ze to ten jedyny na cale zycie, i przeraza mnie ta mysl. Wyobrazam sobie z nim przyszlosc, wiem ze jestemy dobrzy dla siebie i zalezy nam na sobie bardzo mocno. Kocham go bardzo ale nie wiem czy chce z nim byc. Dosc czesto przychodzi mi na mysl aby z nim zerwac, I trapi mnie to bardzo, z kolei po kilku dniach mysle ''Boze jak dobrze ze razem jestesmy, i ze z toba nie zerwalam.'' Jestesmy z soba codziennie , dzien w dzien, wiec nawet nie mam czasu aby z nim zatesknic. Wiem ze moge z nim porozmawiac o wszystkim prawdopodobnie moglabym porozmawiac tez i o tych uczuciach ale boje sie ze go zranie. Na poczatku zwiazku powiedzialam mu ze jak zaczynam miec do niego za dluzo uczuc to zaczynam sie bac i cofam sie wstecz jakgdyby wylewam na sibie kubel zimnej wody. Ale juz po tylu miesiach nie powinno sie to dziac powinnam juz wiedziec ze chce z nim byc, nie powinnam sie wachac . Boje sie ze obudze sie za kilka lat i w tedy z nim zerwe, a nie chce odbierac mu jego i tez swojego czasu na zwiazek ktory nie ma przyszlosci. Ostatnio moja kolezanka zerwala z swoich chlopakiem, tak samo jak moj, jej byl dobry i ulozony, i jej powod byl taki ze od poczatku wiedziala ze to nie ten, ja na poczatku mojego zwiazku tez czesto chcialam uciec ale zawsze myslalam ze po prostu boje sie byc razem z kims innym, przez dlugi czas bylam sama i nagle byl ktos inny jest w moim zyciu, i tlumaczylam sobie ze to mnie przeraza ale czy napewno to byla prawda ?. Na poczatku nie chcialam nawet myslec ani planowac z nim przyszlosci bo on za pol roku konczy swoje studia a ja jestem dopiero w polowie, ale zalezy mi na nim i jest nam dobrze razem. Wiem ze za duzo mysle i zawsze potrzebuje kontolowac swoje mysli i uczucia i dlatego pisze tutaj aby dostac odpowiedz od kogos kto moze mi doradzic nie znajac mnie.
Wiec moje pytanie brzmi.
Wiec jak to jest ze kocham go, zalezy mi na nim ale chce z nim zerwac, ze cos mi podpowiada ze cos jest nie tak, mimo ze jestem w idealnym zwiazku z idealna osoba, z ktora widze juz przyszlosc i z ktora wiem ze on nigdy mnie nie skrzywdzi i zawsze dopinguje mi w zyciu i vice versa.

Dzień dobry.Na pierwszy rzut oka pojawia się pytanie"co sprawia, że nie chce Pani z nim być?"Jaka za tym jest emocja? I drugie: Co to jest to "Coś"co Pani "podpowiada, że to nie ta osoba?".Czytając Pani wypowiedź odnoszę wrażenie, że przyczyna takiego stanu rzeczy leży głębiej(w psychice, w emocjach,wspomnieniach).Sugeruję poszukanie bezpośredniej pomocy psychologicznej i przyjrzenie się bliżej całej sytuacji.Życzę powodzenia!

 Kamila Szczygłowska

Witam,
mam pytanie dotyczące przeżywania psychologicznego i emocjonalnego traumatycznych wydarzeń u nastolatków (w okresie dojrzewania).
W naszej rodzinie doszło do tragicznego zdarzenia - babcia mojego niespełna 17-letniego kuzyna zmarła po dwutygodniowej hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii. Trafiła tam nagle, wskutek wypadku drogowego nie ze swojej winy, którego była ofiarą. 17-letni chłopak ma jeszcze co prawda matkę (córkę owej babci) i rodzeństwo, ale 81-letnia kobieta miała swój duży wkład w jego wychowanie i opiekę nad nim - to o tyle ma znaczenie, że kuzyn jest częściowo niepełnosprawny ruchowo. Gdy jego mama pracowała a starsze rodzeństwo było w szkole, to właśnie babcia poświęcała mu masę swojego czasu, czytała, prowadzała na spacer, uczyła podstaw samodzielnego chodzenia po przebytych licznych operacjach itp. Dodatkowo kuzyn od najmłodszych lat wykazuje zainteresowanie historią, dawnymi dziejami swojej okolicy itp. a Babcia chętnie mu wszystko opowiadała i relacjonowała. Opiekowała się, uczyła prac domowych itp.
Gdy 17-latek dowiedział się o wypadku babci, oraz, że jest na oddziale intensywnej terapii był wstrząśnięty. Jeszcze gorsze emocje wywołała wiadomość o amputacji nogi i części palców... Sama wiadomość o śmierci to był dramat dla nas wszystkich, ale od tego czasu niepokoimy się o kuzyna. Stał się czasami drażliwy, smutny, wykrzyczał nam w twarz, że go okłamaliśmy (my dorośli, m. in. i ja, staraliśmy się go pocieszać , że babcia dojdzie do siebie i wróci do domu, nawet jeśli zostanie niepełnosprawna, że jeszcze się wszystko ułoży szczęśliwie itp. ale tak naprawdę kuzyn chyba się domyślał najgorszego bo często się zamykał w pokoju).

Bardzo proszę o pomoc i poradę, jak z niespełna 17-latkiem rozmawiać o tym?... I czego można się spodziewać - jak może wyglądać stan emocjonalny kuzyna? Czy okres dojrzewania (nastoletni) ma jakieś swoje szczególne objawy/reakcje przy tego typu tragicznych wydarzeniach? Słyszałem z różnych poradników/na forach w internecie itp., że okres dojrzewania może powodować trudniejsze zaakceptowanie takich traumatycznych zdarzeń - czy to prawda?
Sądziłem, że to już "duży" chłopak i przyjmie to jak niemal dorosły ale on chwilami zachowuje się jak dziecko - płacze, zamyka się w sobie. Trudno się dziwić, wiem bo znam kuzyna od dziecka - on był mocno związany emocjonalnie ze swoją babcią, mimo jej wieku (81 lat). Ona umiała go rozweselić, czasem posłużyć dobrą radą, itp. Chciałbym też dodać, że ojciec kuzyna jest rozwiedziony z jego matką, nie pomaga w utrzymaniu 17-latka, nie chce dobrowolnie płacić alimentów. W jego rodzinie dochodziło do awantur z udziałem ojca i z jego winy doszło do rozwodu. Psycholog szkolny wprawdzie mówiła nam "ogólnikowo" o wspólnym "przepracowywaniu" tej traumy - rozmowie, tłumaczeniu itd. ale potrzebujemy więcej szczegółów. Konkretnie - jak? Inaczej się rozmawia z dorosłym a inaczej z nastolatkiem, prawda? Ale kuzyn nie chce iść do psychologa, już próbowaliśmy go namówić, ale on mówi, że (cyt.) "pani psycholog będzie tylko pocieszać a czasu i tak nie cofnie, więc po co mam iść?" Czuje się nierozumiany.
Proszę o jakąś profesjonalną poradę i pomoc.
Za każdą odpowiedź będę bardzo wdzięczny.
Pozdrawiam

Dzień dobry,
Rzeczywiście reakcje osoby nastoletniej mogą być inne niż u dorosłej-wiek 17 lat jest czasem kiedy ciężko się zorientować(nawet samemu nastolatkowi) czy mamy do czynienia już z osobą dorosłą, czy jeszcze z "dzieckiem".Sprawę należy potraktować indywidualnie-nie istnieją ogólne schematy rozmów czy postępowań. Chłopiec(jak i cała rodzina)doświadczył trudnego momentu-utracił najbliższą mu osobę.To ciężki czas zarówno dla niego jak i dla Państwa.Każdy przeżywa żałobę na swój sposób-i ma do tego prawo.Jedni wolą rozmawiać i być w tym czasie z innymi ludźmi, a drudzy preferują samotne spędzanie czasu.Ważne, żeby pozwolić każdemu przeżyć ten ciężki czas po swojemu i na swoich warunkach.Jeśli Pana kuzyn nie chce rozmawiać-należy to uszanować i pozostawic go "w spokoju"-jednak-co ważne-z komunikatem, że jesteście Państwo przy nim i jeżeli tylko będzie chciał jakiejkolwiek pomocy-jesteście gotowi mu tją dać.Myslę, że na ten moment "tłumaczenia"nie maja sensu-bo jak wytłumaczyć komuś, że stracił najbliższą osobę?Jak pocieszyć? Przed kuzynem trudny czas przeżywania żałoby-proces ten przebiega kilku-etapowo(z początku jest zaprzeczenie, szok, potem gniew, głęboki smutek, żal,następnie akceptacja i powolne odnajdywanie się w nowej rzeczywistości bez nieżyjącej osoby).Każda z faz jest potrzebna i powinna być przeżyta w swoisty dla każdego sposób.Ważne, by ten podręcznikowy rok(bo zazwyczaj tyle trwa żałoba, aczkolwiek to tez kwestia indywidualna)przeżyć w otoczeniu bliskich i z możliwością wyjścia do nich i porozmawiania, przytulenia gdy się tego potrzebuje.Chciałam podkreślić, że wszystkie emocje i stany, których doświadcza Pana kuzyn są całkowicie normalne-choć wiem, że budzą niepokój i chęć niesienia pomocy.Całej rodzinie potrzeba w tym momencie czasu, spokoju i przestrzeni-by odnaleźć się w zupełnie nowym świecie bez zmarłej osoby. Życzę Państwu dużo sił i spokoju w tym trudnym czasie.Wszystkiego dobrego!

 Kamila Szczygłowska
Zobacz wszystkie odpowiedzi

Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Najczęściej zadawane pytania