mgr Urszula Kiwit

Dzień dobry. Mam 27 lat i problemy, które pozornie nie powinny być żadnym problemem (dla większości ludzi) natomiast dla mnie są. Mianowicie od dłuższego czasu mam problemy ze stresem a wręcz lękami na praktycznie każdej płaszczyźnie swojego życia. Wymienię kilka sytuacji: 1)w pracy przy większych bądź nawet mniejszych zgromadzeniach (nawet gdy nie gram przysłowiowej głównej roli, gdzie nie musze sie wypowiadać, tylko stać) nagle w głowie wlatuje mi jakaś myśl, że wszyscy sie patrzą akurat na mnie przez co drżą mi ręce i nogi, szybciej bije mi serce i mam myśli żeby jak najszybciej stamtąd uciec żeby nie narobić sobie wstydu (w sytuacji gdy muszę coś przedstawić, nawet przeczytać prezentację drży mi dodatkowo głos. 2) gdy chodzę do sklepu i kasuję produkty przy kasie samoobsługowej mam wrażenie, że ludzie stojący za mną w kolejce mnie obserwują co wywiera w mojej głowie dodatkową presję i delikatnie trzęsą mi się ręce (jest to sytuacja odczuwalna na zupełnie niższym poziomie niż pierwsza przedstawiona powyżej natomiast jest to lekko mówiąc dziwne). 3) od ponad roku nie jezdziłem autem, w którym też miałem epizody (stresu?lęku?), kilka lat temu stojąc na światłach coś mi sie uroiło w głowie i nagle zaczęły trząść mi się ręce i nogi przez co musialem zjechać na pobliski parking, złapać parę oddechów, aby spokojnie dojechać do celu (do którego miałem już niecały kilometr), pozniej gdy miałem gdzieś jechać w głowie miałem ciągle tą sytuację i bałem się powtórki, która rzecz jasna miała nieraz miejsce (nie zawsze, często właśnie w momencie gdy o tym pomyślałem robiło mi się gorąco i następowało drżenie). 4) często boję się lub wstydzę wyrazić własną opinię. Jestem nieufny wobec osób których dobrze nie poznam. 5) jeśli w pracy mam coś zaplanowane np. na następny tydzień (jakakolwiek czynność przy której ktoś będzie mnie oceniał, patrzył) to już w tym momencie zaczynam o tym myśleć i tym się przejmować, że znowu będą drżały mi ręce, nogi czy też głos, mimo wszystko często jest tak że wykonuję dane zadanie natomiast występuje przy tym to o czym wspomniałem wyżej drżenie i stres co doskonale jest widoczne dla innych i po tym wszystkim mam żal do siebie, że czemu tak jest, czemu nie potrafie zachować się normalnie (a nie daj Boże ktoś w trakcie powie do mnie nie stresuj się tak albo co się tak trzęsiesz, wtedy jeszcze bardziej się nakręcam, spinają mi się nawet mięśnie na plecach - o tym wcześniej nie wspominałem). Podsumowując: zawsze do tej pory jakoś sobie z tym radziłem, chodziłem struty przez te różne sytuacje natomiast mam już tego serdecznie dość, strasznie utrudnia mi to życie codzienne bo w ostatnich miesiącach miewam takie dni, że tylko jak wstanę z łóżka jestem strasznie spięty, nawet w dni wolne od pracy. Dlatego od kilku miesięcy też zastanawiałem się o zwrócenie do specjalisty, ponieważ zdałem sobię sprawę, że to nie minie samoistnie i potrzebuję fachowej pomocy. Czy znajduje się tu osoba, która jest w stanie mi pomóc? Nie korzystałem nigdy z niczyjej pomocy oraz nie stosowałem żadnych leków (poza tymi bez recepty, które reklamują jako antystresowe czy też poprawiających samopoczucie-które oczywiście nie pomagają). Pozdrawiam i życzę miłego dnia :)

Witam
2 lata temu zmarł mój tata.
Postawiono diagnozę rak płuc operacyjny.
2 miesiące później po operacji tata trafił na OIOM gdzie walczył o życie przez 5 tygodni.
Ten czas dla mojej rodziny był traumatycznym przeżyciem, każdego dnia ogromy stres czy będzie poprawa.
Każdego dnia byliśmy przy tacie , bo nie wyobrażaliśmy sobie zostawić go SAMEGO w szpitalu. W dzień moich urodzin lekarze powiedzieli że tata odchodzi i że może to nastąpić w każdej chwili... pożegnaliśmy się.
Tata zmarł następnego dnia w Walentynki.
Nie mogliśmy dojść do siebie bardzo długi czas ale najgorzej znosiła żałobę moja mama.
Umówiłam wizytę u psychiatry dla mamy, leki zaczęły pomagać.
Po roku czasu mama powoli zaczęła stawać na nogi i usłyszeliśmy diagnozę u mamy - choroba autoimmunologiczna wątroby.
Mama nie może sobie poradzić z faktem że też tak poważnie zachorowała, boi się śmierci, często ma zmieniane keki ponieważ źle je toleruje gdyż pojawiają się skutki uboczne po których źle się czuje i nie na stabilizacji w leczeniu wątroby bo ciągle lek jest zmieniany .
Musiała też przejść na bardzo restrykcyjna dietę- korzysta z porady dietetyka klinicznego.
Jej stan psychiczny to ciągle zamartwianie się, brak uśmiechu, zamyka się na ludzi, płaczliwość.
Leczenie wątroby trwa już 7 msc a mama psychicznie nie może sobie z tym poradzić .
Co mogę zrobić dla mamy żeby jej pomóc?